Vroegop, want er staat een tocht van 30 km voor de boeg. Deze ochtend voorziet een tankstation me van vers brood, kaas en koffie in een kartonnen bekertje. Er is geen andere mogelijkheid. Wel is het een komen en gaan van vrachtauto's. Als ik opstap moet ik eerst langs graanfabrieken, DHL's en laadstations van de Spaanse Albert Hein (Eroski). Gelukkig verlaat ik al snel die bedrijvigheid voor eindeloze egaalgroene velden graan. In een boerendorpje zie ik een beschilderde oude graansilo.
Nu word ik ineens stichtelijk en moet ik denken aan de wonderbaarlijke broodvermenigvuldiging. Jezus moest na zijn bergrede plots duizenden mensen te eten geven uit één mandje met een paar broodjes vis. Natuurlijk keek iedereen op zo'n happening uit naar de foodtrucs, maar die waren er niet. Nu boeide me niet alleen de goocheltruc, ook de logistiek van het uitdelen. Hoe kreeg hij het voorelkaar dat iedereen snel en op tijd zijn broodje kreeg? Helaas geeft Matteus daar geen inzicht in.
Door wat ik net om me heen had gezien vroeg ik me wel af hoe wij dat doen. Zon en CO2 leveren gratis ons graan. De grote vermenigvuldig komt van de met grote preciezie geploegde akkers, waar geen vogeltje meer een worm kan vinden. De rest is moderne logistiek.
Gelukkig, wederom met dank aan de EU, kan de eenzame pelgrim verder trekken tussen de één meter brede onbespoten bloemige bermen.
Onverwacht versperde midden in nowhere een enorme metalen zigzagbrug de camino. Moet ik hier overheen naar de overkant? Mijn engeltjes bekvechtten met elkaar; nee het is nog niet zijn tijd. Ik begin niet aan de klim, maar loop er langs. Ze schrijven buen camino.
Het was een lange tocht met gezegend wandelweer. Niet te heet, niet te koud en af en toe een zonnetje. Ik kom langs Romeinse termen.
In de herberg, een middeleeuws bijgebouw van de kathedraal van Vitoria, mogen mijn vermoeide benen even rusten. Ik ben hier de enige pelgrim en mag daarom voor een kleine vergoeding overnachten. Voor mij staat de tijd een beetje stil.

Geschreven door Ceesblijftstappen