11.07.19
Goed geslapen dat wel maar om half 6 er toch maar alvast uit: ze zei wel dat je er altijd uit kon maar kan ik ook bij mijn stok? Alvast even kijken, gelukkig dat kon. Met zaklamp aan de slag om 6uur op zoek naar HET pad naar Galicia. Nou nog niet eenvoudig maar uiteindelijk zie ik de verbinding tussen Asturias en Galicia over de Rio Ribadeo, de brug: gebouwd voor de snelweg, tuurlijk de A8, maar uiteindelijk ook nog een padje voor lopers en fietsers. Maar het pad gaat naar beneden ipv omhoog naar de brug, shit. Wat nu, terug naar laatste aanwijzing, ik ben niet gek, is gewoon goed. Wederom het pad op en wat blijkt, op het laatst na 2 bochtjes toch omhoog naar de brug, zat dus goed: Asturias wilde me natúúrlijk niet loslaten, geesoes wel smal en hoog en lang en op 50cm de snelweg van 120km/uur (ben er inmiddels achter, Spanjaarden denken dat het een gebodsbord is, minimaal 120 of 80 of 50!!!)! Ik hield mijn vader rechts, die kan niet zwemmen, en jazeker halverwege een tegemoet komende fietser: adem inhouden alles naar rechts drukken ennnn, ook dit lukte, zucht. Was blij dat Galicia mij aan de andere kant wilde hebben. Van de spanning meteen aan de desayuno in Ribadeo. Nou ze liet zich van haar weerbarstige kant zien: zware mist dus weinig uitzicht, fris (om te lopen perfecto), enorme lange hellingen (omhoog of course) en helemaal niets onderweg. Toch wel 1 schitterend kapelletje wat nog open was (met stempel) met prachtige oude muurschilderingen!
Maar Galicia kon er niet omheen ze moest mij verwelkomen en dat gebeurde ook want albergue in San Xusto snel gevonden en 100m verder bar/restaurant en hospitalerio achter de bar en, nu gaat ze zich ineens uitsloven, de zon komt ook nog door en de voorspelling tot het weekend, warmer. Kan mij het schelen, het is weer gelukt, Galicia here I am!
Bijna 32km op de teller.

Geschreven door Cees-rosier