Vandaag naar Kaap Peñas, een zeer ruige plek waar de imposante figuur van zijn kliffen opvalt, waarvan sommige 100 meter hoog zijn. Het is het meest noordelijke punt van Noord Spaanse kust.
Daar staat nu een mooie moderne vuurtoren
Vóór 1852 werd het aangegeven met vuur, brandende houtblokken op een stenen scherm dat de nacht in Peñas verlichtte en de weg naar huis aan de zeelieden aangaf.
Er staat een stevige wind en we kunnen ons nauwelijks recht houden.
Dan rijden we naar Vixía Herbeira: "wat de kliffen die uit de lucht in de zee vallen verbergen.,"
De hoogste klif is meer dan 610 meter boven het niveau van de zee. Vele dagen, vanwege de frequente bewolking in het gebied, bedekken de wolken de top van deze bergen en vergroten ze het gevoel dat ze de hemel bereiken.
Dat is vandaag niet anders want hier rijden we door een dikke mist tot we aankomen in San Andrés de Teixido.
Voor de Kelten was San Andrés de Teixido de deur naar het hiernamaals en voor de Galiciër is het de plek waar hij in ieder geval één keer in zijn leven naar toe moet. Het is een magische plek die bol staat van de legendes. Een prachtige enclave, beschut door de hoge kliffen van de Sierra da Capelada.
We rijden door tot in de baai waar we een uurtje vissen. Helaas geen beet.
We rijden tijdig terug de mistige bergtoppen over en vissen nog een uurtje in een kleine vissersbaai. Weer niks maar dat geeft niet.
Het dorpje dicht bij onze b&b ligt er verlaten bij. Vele oude huizen te koop of te huur. Weinig of geen toeristen te bespeuren hier.
We drinken nog een glaasje op ons terras . Het was weer een veelzijdige dag.
Geschreven door Carines.reisverhalen