Deze morgen ging de mist laag en viel er wat nattigheid. We besluiten langs de kust te rijden richting Capelinhos. Dit natuurfenomeen is het resultaat van een reeks aardbevingen en vulkaanuitbarstingen in 1957-58. Het vomt een soort maanlandschap met een overgebleven vuurtoren. Het lavazand waait tegen onze benen en af en toe in het gezicht zodat het knarsetanden wordt. De zon komt nu en dan piepen. Tegen de middag is alles opgeklaard en het wordt opnieuw warm wanneer we enkele korte wandelingen maken aan de aangeduide miradouros. De kust is wederom schitterend en we eaken maar niet uitgekeken. We zien zelfs een papegaaivis zwemmen tussen de lavarotsen. We maken ook nog een wandeling aan de haven en eten vis- en vlees op steengrill in Canto da Doca. Super leuk en gezellig.
Ja, overal grote porties. Brochette gisteren was inderdaad voor mij alleen.
Geschreven door Carines.reisverhalen