Vaticaanstad, Città del Vaticano

Vannacht had ik een beetje onrustig gesnurkt. Heb in de kleine uurtjes m’n eigen epistels nog eens na zitten lezen, niet alles want daar was de tijd te kort voor. Kan aardig ouwehoeren maar had ook aardigheid in m’n geouwehoer en leuke feedback en aanmoediging.
Anyway de wekker ging vanmorgen voor de laatste keer. Pakte m’n zakje met extra zorg in voor de finale. Het ontbijt was goed en ik wilde gaan. Het regende pijpenstelen. Even wachten maar ik had geen tijd voor Sint Juttemus dus vertrok in de regen, het deerde me niet zoveel. Ik vond het warm dus liep in m’n t-shirt en poncho.
Ik heb niet de officiële VFR route gevolgd, die leek me wat te gecompliceerd en hier in Rome is ie ook niet goed aangegeven (het geld is op). Had geen zin in gesmurf en gedraai met de kaart. Ik wilde naar Betty. Dus bij de eerste de beste richtingaanwijzer voor het autoverkeer richting Centro ben ik die maar gaan volgen recht op t doel af. Die weg bleek dus de via Trionfale. Verwacht nu niet dat ik als een triomferend generaal, aan het hoofd van zijn zegevierende legioenen, gevolgd door rijke buit al juichend door het gepeupel binnen werd gehaald. Nee zo ging t niet. Deze simpele pelgrim heeft geen rijke buit noch brood en spelen in de aanbieding. Ik voelde ook geen jubelstemming. Wat ik voelde was een gevoel van verwondering en walging. Ik werd vergast op een concert van ronkende sjoemeldiesels met bijbehorende smerige lucht om te ademen. Maar goed dat was de smerige buitenlaag waarbij ik uitgebreid fantaseerde wat zich hier vroeger voor een taferelen moet hebben afgespeeld. Het werd droog, gebruikte m’n wandelstok zoals m’n Franse vrind als een instrument om de auto’s een beetje op afstand te houden. Dat was met de plassen op de weg ook wel noodzakelijk ook.
Ik kreeg de Sint Pieter in beeld. Jeetje ben er bijna. Al die stappen en ben er bijna ongelooflijk en toch ook weer niet. Liep over Octaviana, Via di Porta Angelica, tijdelijk omgedoopt door het hoogste gezag tot: via Gladiola. Onder de Porta Angelica stond m’n laatste guardian angel Betty te wachten. Het weerzien was er een van blijheid en emotie. Kom m’n ogen niet helemaal droog houden. Ik hoefde even geen rots te zijn, Betty was m’n rots.
We zijn maar eerst eens naar het hotel gelopen alwaar ik even kon douchen en lekkere warme kleren aantrekken die Betty in haar zakje voor me had meegenomen. In 1 keer als door betovering ben ik terug in de normale wereld. Morgen niet de gewone routine: opstaan, zakje inpakken, ontbijten, lopen, arriveren, douchen, eten, slapen. Nee gewoon gewoon.
Overigens het feit dat je pelgrim bent opent hier deuren die voor anderen gesloten blijven. Ik kon naar de sacristie van de Sint Pieter voor m’n laatste stempel. Die van het Vaticaan geweldig toch. En ook de toegangsbewijzen voor de audientie bij de Paus waren bij de Zwitserse garde aan de poort zo geregeld. Net zoals m’n testimonium. We gingen nog langs de Friezenkerk alwaar we een gesprekje hadden met emiritus bisschop Hurkmans nu Rector van de Friezenkerk. Hij heeft nog een verrassing voor me, ik weet wat het is, maar dit komt in het finale verslag van dag 100 aan bod.
Ja goed daar sta je dan weer met beide voeten op de grond naast je beminde en de tijd lijkt wel voorbij gevlogen. Er komen nog 2 verhaaltjes en daarna is t avontuur ten einde.

Today I arrived at final destination. The weather was wet but the temperature mild. Did not follow the official VFR path too complicated and not good indicated here in Rome. There is no money. So I ended up walking into Rome on the via Trionfale and fantasied what it must have looked like 2000 years ago. Anyway the Romans were not waiting for a humble pilgrim because I did not carry any rich booty for the next round of bread and games. Instead I was welcomed by diesel exhaust.
At a certain point alll of a sudden I had the St Peter in view. It was not far at all anymore. Unbelievable I was almost there. Walked over Octaviana, Via di Porta Angelica, temporally renamed by the highest authority renamed into: via Gladiola. Under Porta Angelica Betty my final guardian angels was waiting for me. The rejoin was so full of joy and some tears poured out of my eyes because I did not be like a rock now Betty was.
Checked into the hotel and had a shower. The weather in the afternoon was terrible with thunder and heavy rain. Had lunch went to St Peter, got my last stamp and later on testimony. Being a pilgrim opens doors over here closed for the ordinary tourist.

Geschreven door Ads.reisdagboek

19 nov 2018De laatste stempelpost

21 nov 2018Op audiëntie

Al 14 reacties bij dit reisverslag

Onwijs gaaf dat je het hebt gehaald. De eeuwige stad ROME! Geniet van de vrije dagen samen met Betty. Veel liefs XXX
Margriet en Gerard 2018-11-20 21:32:33

Lieve Àd . Je ben door de via triomfale de stad Rome binnen gegaan en onder de Porta Angelica heb je je guardian angel Betty omhelsd. Wat een blijdschap . En dan vervolgens naar het Vaticaan om in de sacristie van de Sint Pieter het stempel van het Vaticaan in je pelgrimspas te krijgen en dan nog bij de Zwiterse Garde je toegangsbewijzen voor de audiëntie van morgen bij de paus te ontvangen . Ad dit is werkelijk een groot Gebeuren die je nooit zult vergeten
Ad en Simona 2018-11-20 21:38:21

Ben fatto, eccelente! Moet een geweldige ervaring zijn om na 100 dagen Rome binnen te lopen, en de Sint Pieter van verre als baken te kunnen gebruiken. Natuurlijk is de reis en wat je onderweg meemaakt het mooiste van de onderneming, maar de stad Rome is wel een hele magische eindbestemming. Moet je je voorstellen wat die stad voor een reis door de eeuwen heeft meegemaakt. En de gebouwen die getuigen van die reis. Wij hebben het bereiken van de eindbestemming op passende wijze gevierd. Margriet heeft een heerlijk pastagerecht gemaakt en we hebben een mooie fles Italiaanse wijn gekregen van jouw ouders opengemaakt. Per slot van rekening hebben wij ook 100 dagen met jouw meegelopen, al was het in gedachte. We hebben van je avonturen en verhalen genoten. FF afkicken van de dagelijkse pelgrimmage-sleur, en nog mooie dagen in Rome met Betty. De selfie met de Sint Pieter op de achtergrond, en foto met omze voormalige bisschop Hurkmans zijn in elk geval al goed gelukt, nu de “ultieme” nog 😀
Gerard en Margriet 2018-11-20 22:07:07

Wij zijn trots op jou binnen 100 dagen een voet reis naar Rome. Genoten van je verslagen met vele plaatsen die wij ook hebben bezocht. Je bent een kanjer.
Anna en Henk 2018-11-20 22:58:44

Beste Ad, Proficiat met het volbrengen van jouw pelgrimage. Fijn voor jou en voor Betty dat de tocht is volbracht. Ik heb met bijzonder veel plezier dagelijks jouw verslagen gelezen en genoten van de begeleidende foto's. Daarom vind ik het ook wel weer jammer dat er nog slechts drie bijdragen volgen! Aan alles komt een eind. Jij hebt mij hoe danook gestimuleerd om over een aantal jaren een pelgrimage naar Rome te maken.
Pedro 2018-11-20 22:59:54

Het Is Volbracht ! Millie en ik zijn zo trots op je. Woorden schieten te kort dus hier laat ik het bij. Het wordt voor iedere lezer straks afkicken. Is er leven ná Ad's blog ? Groet, Geert
Geert Ruidenberg 2018-11-21 08:51:52

Ad, Congratulations! I think it is a great achievement to walk such a distance. Oliver
Oliver 2018-11-21 10:21:36

Rome, 't is toch wat! Honderd betoverende dagen, je eigen odyssee. Reizen is een andere wereld. Mooie verslagen en ook de reacties waren mooi. Eugenie zegt in 1 woord: geweldig! Van mij: gefeliciteerd! We wensen Betty en jij fijne vakantiedagen samen! Voor Betty: groetjes!!
Mark en Eugenie 2018-11-21 13:52:39

Adje,ouwe reus Ik wist natuurlijk allang dat je het ging halen Hoewel nu verlicht en verheven zie ik je toch graag weer terug in het gewone leven, als gewone Adje: die is bijzonder genoeg😉 Geniet van dit redultaat en de verdieping die je hebt bereikt
Frans (jassie) 2018-11-21 17:03:20

Geweldig, je hebt het volbracht! Ik heb genoten van je verslagen en ik wens je nog een mooie afsluiting in Rome toe. En tot snel in Amsterdam! Het zal weer wennen zijn in het gewone leven!
Remo 2018-11-21 17:35:45

Pelegrino! Wat een held, mooie tocht! Fantastisch dat je het geflikt hebt. Het gaat inderdaad niet om de prestatie, je gaat om jou! Om je hoofd en alles wat er in omgaat. Je echte camino gaat nu pas beginnen, heel veel sterkte en genieten Ad! Alle goeds pelgrim. Chiel Tromp
Chiel 2018-11-21 17:42:28

Ad, gefeliciteerd met deze geweldige prestatie! Graag horen Harm en ik eens persoonlijk jouw verhalen. Ik heb het meest genoten, daar waar je wat filosofisch en contemplatief werd. Een kijkje in je binnenste. Ik wens je een heel fijne tijd met Betty in Rome en weer terug naar huis. Dat zal wel flink wennen zijn weer. Geniet van Rome en elkaar!
Saskia 2018-11-21 18:11:04

Dag Ad, Dank je wel dat ik de afgelopen 100 dagen heb mogen genieten van jouw belevenissen en hersenspinsels . Wat nu! Ik weet nog een mooie bar bij de via Dolorosa in Jeruzalem of wordt het toch de midwintermarathon in Mokum. Wij zoeken nog een ploegmaat.
Vincent 2018-11-21 19:13:25