Gisteren in de Ostello spontaan bevriend geraakt met Bruno en Claudio. Zij doen de hele VFR. In de Ostello kwam ik ze tegen en ze vroegen me mee voor diner. Dat was erg leuk. Vanmorgen vertrokken we uit de Ostello om een uurtje of 715u. Er was een bar open in Radicofani, ik nam 2 zoete croissants en een cappuccino. We starten op hoogte en we hadden weer zo’n prachtig uitzicht over de heuvels in een oceaan van mist. Ik blijf het surrealistisch vinden en een prachtig schouwspel van licht. Om 10u kwamen we bij een bar. M’n Italiaanse vrinden leggen gelijk aan voor een panini en een wijn. Ik voor een panini en 2 cappuccino. We kwamen daar in de bar ook 3 andere pelegrinos tegen. Wolfgang en Elisabeth uit Oostenrijk en Samantha uit Nieuw Zeeland. Het Oostenrijkse stel was ik al eerder tegengekomen. Samantha nog niet. Praatje hier een een praatje daar. We lopen allemaal ongeveer hetzelfde schema dus je komt elkaar regelmatig tegen en dat is leuk.
Toen de wijn koffie en panini’s op waren vertrokken we weer. Bij de eerste de beste bank: pauze. Toen weer bij de eerste de beste bar pauze met wijn. Als ik naar mezelf kijk dan ben ik een Duitser die rechttoe rechtaan van A naar B marcheert. Ik ben het liefst zo snel mogelijk op destinatie maar m’n Italiaanse vrinden pakken dat niet zo Duits aan maar Italiaans. Dolce als ze maar voor donker binnen zijn. Voor mij is dat wel een lesje hoor: ophouden met marcheren. M’n hoefkens vinden dat ook lekker merk ik. Het weer was weer prachtig in de middag scheen de zon. Met z’n 4en op een terrasje in de zon met nog een uurtje lopen te gaan. Wie doet je wat.
Ik zit nu met m’n 2 vrinden in 1 kamer in een aubergo. En we hebben lol met z’n 3en. Zij gaan door tot Viterbo. Morgen gaan we naar Bolseno.

Yesterday evening I met 2 Italian guys in the ostello Bruno (72) and Claudio (68) they are from Italia Trentino area. I saw them earlier in San Querico d’Orcia but did not make contact then. Now we walked a day together and we became friends and have a lot of fun and they gave me an unintentional lesson in la dolce vita. They made me look at myself and wonder: why do I want to march from A to B quickly. Marching looks so German. These guys take much rest and start drinking wine in the morning at coffee time. They take the time to enjoy and that is an enormous lesson to me. It is amazing how quickly you can become friends with people when in the same boat. We sleep with the 3 of us in one room in an aubergo. Tomorrow the track is 22 km to Bolseno.
Actually I have deadlines nor whistles clocks and bells. ETA Saint Peter 20nov.

Geschreven door Ads.reisdagboek