Gisteravond in het restaurant. Er stond geen lasagne Bolognese op de kaart, bestelde ik spaghetti Bolognese, het advies van m’n zwager was nog net niet doorgekomen. Ik werd een beetje aangekeken in de trand van: daar heb je weer zo’n barbaar uit het noorden. Eerlijk gezegd interesseert mij dat geen bal en Bolognese saus of ragout vind ik eigenlijk niet super, tenzij ik nog nooit de echte goede heb gehad. Wat ik echt een goede saus vind is meer in de richting van carbonara, zoals ik die had in Verona bij m’n gnochi. Een Duitser zou dat een echt geile saus noemen. Maar goed over smaak valt niet te twisten.
Ook zat ik gisteravond een beetje met angst en beven naar de weerapp te kijken. Het ziet er allemaal slecht uit. De hele dag door 60% of zo kans op regen. Ik dacht gatver. En het gaat nog een tijdje zo door ook. Nu moet ik die weerapp niet altijd helemaal serieus nemen maar de bergen wel. Ik sprak met Elisa van de B&B af dat ik evt een nacht extra kon blijven mocht het weer daarom vragen. Werd vannacht een paar keer wakker van de wind die om de B&B huilde en iets dat klapperde in de wind. Ik had ontbijt om 8u besteld maar om 730u zat ik er al. Er was nog een ander stel in de B&B met een hondje. Die gingen hetzelfde parcours lopen als ik. Als zij het durven dan moet jij het ook maar durven Ad, zo sprak ik mezelf moed in. At ontbijt, wat eigenlijk niet meer was dan wat koekjes, flinke bak cornflakes en koffie.
Stond 830u buiten. Het waaide heel hard, het was wel droog maar de temperatuur was 16c. Ik loop dus nog steeds in m’n korte broek en merino t-shirt. Voor vandaag dacht ik extra laagje merino hemd aan te trekken.
De herfst is dus echt begonnen, alle bomen zijn opeens in 2 dagen ontdaan van al het blad. Dit is dan weer een extra uitdaging want een bospad met een hele laag herfstblad kan nare verrassingen in petto hebben omdat je niet goed kan zien wat eronder dat blad zit.
Ik begon dus met lopen en verwachtte dat vandaag de hel zou uitbreken, dat er een hele bak met regen over me uitgestort zou worden maar dat viel mee. De wind was lastig. Was erg blij met m’n stokken voor stabilisatie, balans, peilen en strijd tegen de zwaartekracht. De eerste druppels vielen op m’n bol na 3,5u. Dat was fijn want toen zat er al heel wat van het parcours op. Trok m’n poncho aan en gebruikte m’n waslijn als een soort ceintuur om de poncho te fixeren ivm de wind. A propos vrijwel alles wat er in m’n zakje zit is voor meerdere doeleinden inzetbaar.
Zat me tijdens het lopen af te vragen wat die angst voor vandaag nu eigenlijk was. Want gedurende de dag kreeg ik er steeds meer vertrouwen in dat ik ook in de pleur en de wind door de bergen kan lopen. Ik werd er zelfs vrolijk en blij van te lopen door het bos in de wind en de nattigheid. Daar stond ik versteld van. Ik verwachtte een enorme beproeving maar het voelde als het tegenovergestelde. M’n hoefkens hielden zich ook beter dan normaal.
Ik had dat stel met het hondje al snel ingehaald maar bij het Duitse oorlogskerkhof bij de Passo della Futta kwam ik nog een wandelaar tegen. Ze was even de weg kwijt. Ze wist niet de goede richting naar Monte di Fo. Ik stelde me voor, zoals altijd hier in Italia, als Adriano ( die doet t goed hiero) en zij een kleine mevrouw als GrazIe. We bleken op weg naar dezelfde B&B, en later bleek ook dat we vanaf dezelfde B&B waren vertrokken. Ik stelde voor om samen de laatste 3km samen te lopen. Konden we over t zelfde lijntje van m’n Garmin lopen. Dat vond ik wel bijzonder om nu samen te lopen. Je hoeft geen woord te wisselen maar dat samen dat heeft wel wat. Ondanks d’r 73 jaar heeft Grazia flink de pas erin. Zij is ook onderweg naar Firenze dus ik denk dat ik samen met r loop.
Vanwege de wind draaien de windmolens op volle toeren. Dat deed me denken aan dat muziekprogramma van Chiel Montange van jaren terug bij de tros. Hollandse hits op verzoek. Dus voor deze keer wat foto’s op verzoek.
Voor de statistici: vandaag 2000km punt gepasseerd

Yesterday night when looking at the weather forecast I was fearing this day as going to be wet and awful. But in the end it felt like the contrary. The predicted heavy shower turned up when I was high and dry at destination already. The first rain for me appeared only after 3,5h by that time I passed the halfway point already. Normally when past there everything feels bearable. Anyway put on my Full Rain Dress, poncho and shoe covers. The temp is still around 16c. So still wearing just shorts and merino t- shirt with an extra base layer today.
In the B&B where I stayed last night there was another Italian couple with the same track for today as mine. When they departed that made my fear disappear. When they dare I dare. 3 km before destination I met another hiker. She was lost in the direction. We had same destination. So I introduced myself as Adriano (that goes better then Ad over here). Her name is Grazia and despite her age she walks pretty well.
She told me she started walking back in 2012 and in the meantime she did Camino, Via Francigena and some more in the meantime. Incredible.
We exchanged experiences on the via Degli Dei
Today passed the 2000km.

Geschreven door Ads.reisdagboek