Gisteravond voor €7 in de hostel gegeten. Was prima. Veel groente (die ik toch wel een beetje mis) en pasta en wat kipkluifjes.
Ik werd vanmorgen om een uurtje of 7 wakker en dacht: zal maar opstaan. De opdracht.voor vandaag was
1 landkaarten vinden van Florence naar Siena
2 stempel in m’n pelgrimspaspoort van Santi Croce.
Ging voor ontbijt naar de bar had 2 machiatos en 2 croissants. Ik dacht wat is het toch stil op straat. Hier in Italia hebben ze wel heel coole werktijden. Later bleek dat het een nationale feestdag is voor alle heiligen.
Kocht een kaartje voor de bus en ging naar SMN Station alwaar een informazione turistico is. Ik was veel te vroeg maar er was wel een grote boekwinkel op het station. Probeerde m’n kansen voor opdracht 1. No luck. Ging koffietje drinken om de tijd te doden tot 9u. Dacht zal maar tijdig in de rij voor de tourist info aanschuiven. Dat was een goed idee want ik was nummer 2 in de rij, die, naarmate de tijd verstreek, snel groeide. Eenmaal open kon ik m’n vragen bij de tourist info kwijt. Ze wisten nog wel een adresje voor die kaarten. Ik liep erheen, intussen genietend van de stad. Ik vond het minder stressy dan gisteren. In de boekhandel vond ik wat ik nodig had een via Francigena reisgidsje van Terre di mezzo in het Engels 👍🏼 en een 1 op 50000 kompass kaart van Toscane👍🏼.
Nu wil het geval dat ik rechtuit vanuit Firenze naar Siena had willen lopen. Je weet wel Ad met oogkleppen recht op het doel af. Grazia had me al verteld via San Miniato, Gambassi Terme en San Giminiano naar Siena te lopen. Nu komt m’n zwager, aka geniale schaduwreisleider met hetzelfde advies. Dus ik heb net op m’n nieuwe kaarten gekeken en heb wel zo’n beetje uitgevonden hoe ik naar San Miniato kom en vandaar de VF oppik.
Na opdracht 1 kwam nummer 2. Ik zette koers naar de Santi Croce, de Fransicaner kerk hier in Florence om een stempeltje voor m’n pelgrimspaspoort te scoren. De kerk en de winkel waren niet open, de beveiliging zei: ja feestdag, kom morgen om 1030u maar terug. Daar had ik geen zin in. Als toerist kom ik er om 14u in maar er zou een mis zijn om 11u. Ik dacht nou daar ga ik lekker heen. Dus ik zat daar in de Santa Croci in de eucharistieviering in het Italiaans. Maar de rituelen en het proces zijn hetzelfde als thuis. En het is gewoon geweldig samen te komen in geloof en elkaar de vrede te wensen. En natuurlijk is het gewoon kut dat mensen vanuit het instituut kerk hun machtspositie gebruiken voor onoorbare zaken, maar gebeurt dat niet overal #metoo. Zit dat niet in de conditie van de mens? Maar ik zat daar in alle rust in die kerk, even geen selfiegeile touristen om me heen, geen gedoe over geld en likes en wat dan ook. Je komt gewoon samen om even stil te staan en te overdenken en los te komen van het alledaagse.
Ik zat daar en zat mezelf al voor te stellen hoe ik straks in Rome in de eucharistieviering in de Friezenkerk opgeroepen zou worden voor m’n testimonium. Ik voelde de tranen achter in m’n ogen opborrelen. Toen het tijd was voor het Onze Vader dacht ik dat gewoon lekker mee op te dreunen in het Nederlands. Maar de Italianen zetten het Paternoster in, in het Latijn, zoals vroeger in de hoogmis. Het greep me, ik kon zoals voorgenomen, geen woord mee opdreunen want van emotie kwam er geen woord meer over m’n lippen en in plaats daarvan vloeiden de tranen uit m’n ogen.
Het duurde wel weer even voordat de emotie me los liet. Vond het heel bijzonder. Na de mis vroeg ik de koster om een stempel, die ik kreeg.
Daarna dacht ik wat nu te gaan doen?? Zag dat er rijen en rijen stonden voor alle ouwe hap. Ik moest denken aan Japan vorig jaar en hoe verfrissend en verrassend ik moderne kunst had gevonden. Ik zag de aankondigingen voor de tentoonstelling van Marina Abramovic in Palazo Strozzi. Daarvoor was Grazia ook naar Florence gelopen. Ik dacht ik ga naar Palazo Strozzi. Marina Abromovic is een Joegoslavische kunstenares die zich toelegt op performance kust. De tentoonstelling was verfrissend, verrassend, aangrijpend, provocerend.
Waar was ik nu geweest zonder Grazia?

For my non Dutch speaking friends. You are a bit unlucky you do not manage Dutch. My stories in my mother language must be much better then the English version. Anyway thank you for your positive feedback on my stories so far. My pilgrimage is not a crazy adventure it is an unforgettable journey stepping out of the rat race called making money and scoring likes, through a little bit of hardship, called walking, in search of sunlight and the dark, others, nature, the good and the bad, beauty, myself, god? and what I want to do with the rest of my life?
Today I had 2 missions: 1 get maps to get me from Florence to Siena and 2 get a stamp from Santa Croci the Franciscan church here in Florence.
I found the maps and travel guides i needed. With the stamp that was a bit more difficult. When arriving at Santa Croci security told me to come back tomorrow 1030h (because nat hols today over here). I had no appetite for that. I could attend mass at 11h. I did that. That became a very emotional event. When it was time for our father I was intending to speak out the words in Dutch but when the Italians started to say the words of the Angus Dei. I could not say one word anymore my lips simply could not say any word, just speechless.Instead the tears poured out of my eyes.
It took some time to get myself back to ‘normal’.
In the afternoon I went to an exhibition of Marina Abramovic. I went there because that was Grazia’s goal to get to Firenze and just to see some refreshing modern art. All the art in the churches is so beautiful but also so much the same in subjects. It was a great exhibition.

Geschreven door Ads.reisdagboek