Vandaag heb ik weer dingen gedaan die ik nooit uit mezelf gedaan zou hebben. We hadden dus gesnurkt in een prima appartement. Maar ja daar zat geen ontbijt bij. Ik had bedacht te ‘ontbijten’ met een yoghurtje en dan in hetvolgende dorp bij barretje te ontbijten. Maar dat bleek al te kunnen 50m van het appartement. Dat was nog eens lekker voor de broodnodige kolen en cafeïne. Ik had direct richting Florence gegaan, maar madam Grazia wilde nog langs Santuario di Monte Senario. Ik dacht waarom? Zij wil dat zien omdat dat ‘famous’ is. Ik denk waarom 300m, dat wil zeggen de trap van een flat van 100 etages op, voor ouwe zooi die famous is? Maar goed ik ging en het was de inspanning meer dan waard. Gek he Ad interesseert dat soort dingen eigenlijk niet, het doel is belangrijker. Maar ik heb genoten van de parel die Santuario di Monte Senario heet en het uitzicht vandaar. Geweldig en geen Chinees te bekennen. Omdat de dag droog en zonnig begon haalde Grazia ‘Perfect Day’van Lou Reed aan. Ik heb het gezongen als een aria in het bos uit volle borst denkend aan heel wat schuifelpasjes op RIC toen ik nog jong en onbedorven en even wild was.
Anyway het weer was goed, in de middag was er nog een klein plaagbuitje en we arriveerden in Florence. Bij het eerste de beste postkantoor zond ik een pond kaarten en reisgidsen naar huis. Dat scheelt weer gewicht in m’n zakje. We kwamen nog wat jongelui tegen die de via Degli Dei in omgekeerde richting liepen.
Voor mij is het avontuur op de via Degli Dei met het bereiken van Firenze voorbij. De reisgids en de gpx track (voor t lijntje op de Garmin) waren beiden gewoon goed. Liep vandaag over het bospad en de regen had de normaal keiharde klei gevormd tot een lekkere smeuïge modder. Zo van die modder waar ik graag met m’n blote voeten door zou lopen en dan lekker die modder aan m’n voeten en tussen m’n tenen door voelen. Dorst dat toch met deze modder niet aan. Er was wel iets anders: de blub versterkt met dennennaalden bleef perfect plakken aan m’n schoenzolen. Dus in plaats van lood in m’n schoenen liep ik bij wijze van spreken met lood an m’n schoenen. Het was weer een leuke dag vandaag maar wel een beetje lang en vermoeiend. Maar ik klaag niet want het was de moeite meer dan waard.

Today was a beautiful day again. It was so peaceful. There was no wind nor rain. It was half cloudy and in the morning the low hanging clouds in the valleys created a majestic almost surreal view. The day started early and we took some breakfast just next to the apparment we slept. For me that is just good to have some fuel and caffeine. I wanted to set course directly to Florence but my travel companion had different plans. She wanted to go to Santuario di Monte Senario because famous. I do a not care so much about fame I keep an eye on the goal (Florence) but decided to go with Grazia to see the famous place. It needed an investment of 300m (equal to the stairs of a building 100 stories high) climb. I do not like the type of investments but it was worth the effort. The sanctuary was beautiful and the view from there magnificent. So today arrived in Florence. Actually I do not like it is so bizzy. It causes some stress. Verona felt much less stressy and more relaxed.
Today was a long track and I am amazed Grazia does do all the walking without any complaint. Tomorrow I will be playing the tourist here. See if I can find some good maps and travel guides.
The mud today sticked to my shoes so rather then walking with lead in my shoes I walked with mud under my shoe soles.

Geschreven door Ads.reisdagboek