Vandaag was me het dagje wel weer. Stond rustig op want ik wilde Bologna nog even uitchecken voor kaarten en even snel de toeristische attracties bekijken. Daarna was ik van plan de eerste etappe van de Via Degli Dei te lopen
M’n gidsje zei 25km dus ik dacht dat dat wel in 6u zou kunnen lopen dus als ik uiterlijk 1130 vertrek dan ben ik om 1730 aan. Dat bleek dus iets te optimistisch.
Dus na het ontbijt toog ik Bologna in. Op naar de toeristische hoogtepunten en een boekhandel voor een routekaart danwel reisgids. Ik vond een gidsje in het Italiaans van de via Francigena van Sienna naar Rome. Moet nu in Florance dus nog iets zien te vinden voor het traject Florence Sienna. Dat moet ongeveer 5 a 6 dagen door de Chianti streek zijn.
Ging nog voor een stempel in m’n pelgrimspaspoort. Kon m halen in de sacristie van de Basilica di San Petronio. Wat een prachtige ruimte. Ik raakte aan de praat met de organist. Hij had in Groningen orgel gestudeerd en hij vond het helemaal te gek wat ik doe en hij wilde ook m’n benen even aanraken.
Daarna hield ik een vroeg lunchje rond 11u in een tentje waarvanuit ik belde met de B&B waar ik wilde gaan slapen. Er werd opgenomen. De mevrouw sprak alleen Italiaans. OK dus ik dreunde m’n standaard zinnetjes in het Italiaans op om te vragen of je plek had. Ja dat had ze. Toen wilde ze weten hoe laat ik zou aankomen. Ik zeg nou zo tussen 5 en 6u. Toen begon ze iets over de sleutel te vertellen, ik denk zoiets waar ik die zou kunnen vinden, en dat ik moest oppassen voor de hond. Ik veronderstelde dat Monte Adone een dorpje was en vroeg of 7u hun beter uitkwam. Zodat ik gewoon kon aanbellen zonder de sleutel te hoeven zoeken onder bedreiging van de hond. Ik zou voor de tussentijd wel in een ristorante verblijven (wist ik veel). Dat was goed.
Dus ik begon met lopen om een uurtje of 1130u. Eerst onder een oneindig lange arcade naar de San Luca kerk helemaal tot bovenop de heuvel. Ik denk dat de Bolognesi zo nu en dan een processie naar San Luca houden en dat ze dan hoe dan ook lekker in de schaduw of droog lopen. Vanaf de heuveltop had ik ook mooi uitzicht. Ik heb geen mooie panoramafoto van Bologna kunnen maken maar heb dat niet gedaan want er lag een enorme smerige smognevel overheen.
Dus het was Bologna uitlopen, naar de San Luca klimmen, toen weer afdalen naar Reno nivo, toen weer een stuk door de jungle, over de weg, de oude Romeinse weg, het bospad en de grindweg. Er moest nog geklommen worden ook. Dus het was niet zo’n fijne platte route als langs en over de dijken, het ging opeens ook een stuk langzamer en het ging de middle of nowhere in. De appenijnen. Ik begon m een beetje te knijpen en mezelf verwijten te maken hoe stom ik wel niet kan zijn. Denk dat ik lijd aan zelfoverschatting. Daar liep ik dan in de bergen met niet veel eten bij me over een route waar ik nog geen ervaring mee had naar een adres waar ik het adres niet van kende en ik niet gelijk naar binnen kon. Het liep tegen 5en moest nog wel een km tje of 3. Het leek wel een soort race tegen de zonsondergang en dan ook nog maar afwachten of ik wat te eten zou kunnen scoren. Moest onderweg veel aan Betty denken en al d’r goede raad en hoeVeel risico ik soms neem. Maar goed Gods engelen komen altijd m’n pad lijkt t zo ook vanavond. Kwam zomaar een Agritur tegen. Als ze plek hebben dacht ik dan stop ik subiet en annuleer ik de andere B&B. Belde op, ja er was plek. What a place en wat een aardige behulpzame mensen. Werd gelijk onthaald met een biertje een appel en een banaan. Mocht nog mee-eten met de pot ook uit mama’s cucina. En die was heerlijk vers en voedzaam.
Moet nu toch echt km s gaan minderen zeker als straks die wintertijd ingaat.

Today i thougt it would be relaxed with just 24km to go. So took some time to check Bologna and go after some maps.
Went after a stamp in pilgrim passport in Basilica di San Petronio. Very nice building and people. So after an early lunch I started. Just walking I realised the track is different now. It is not like flat over the dykes. No this was all sorts of difficult path surfaces and up and down.
I made some miscalculation on the eta and realised I could end up in the middle of nowhere in the dark. It made me pretty nervous. Fortunately god’s angels are on my path regularly and I found a good place to sleep. Got a very good meal there too.

Geschreven door Ads.reisdagboek