Het reisdoel van deze dag was Lazardieux aan de westkust van Bretagne, maar toen wij om 8.00 uur vertrokken was er geen millimeter wind, een vlakke zee en 1,5 knopen stroom tegen, al gauw hadden we berekend dat we onder deze omstandigheden pas rond 22.00 uur zouden bereiken.
Na overleg met schipper Adriaan besloten om de koers te verleggen naar St Helier of Granville. gezien de snelheid die we maakten werd al gauw besloten om Granville ook maar te laten schieten, dus op de motor naar st Helier.
Onderweg toch nog een memorabele beleving, Dries spotte een groep van 5 dolfijnen en dat blijft altijd een bijzondere belevenis, maar bij deze ene beleving bleef het vandaag niet de volgende was de assistent havenmeester.
Om 14.30 afgemeerd in st Helier buiten het dok en tot 18.00 gewacht tot er voldoende water boven de sil stond om naar binnen te kunnen varen, wij waren één van de laatsten die naar die naar binnen konden en kregen de aanwijzing helemaal naar achter in de haven te varen maar aan de eerste steiger zagen we een prachtige box waar we keurig in manoeuvreerden en direct weer uitgestuurd werden, helaas toch maar naar achter in de haven waar op de laatste kopsteiger de assistent havenmeester stond om deze vrij te houden voor een groot jacht dat de volgende dag zou komen, met enige moeite konden we de man, een boom van een Egyptenaar, ervan overtuigen dat wij de volgende morgen voor tien uur zouden vertrekken en dat onze diepgang van 2,50 mtr te veel was om langs de kade af te meren, uiteindelijk bezweek hij voor de argumenten en hielp hij ons met vast maken en bleef hij hangen om zijn vrolijke levensverhaal te vertellen. Tussen zijn twaalfde en zestiende jaar had hij in het Egyptische nationale jeugdbasketbal team gespeeld en deelgenomen aan evenementen door geheel Europa zo ook in Zwitser land en daarover kregen we, weliswaar onderbroken door hilarische lachbuien, veel te horen, één ervan, waar hij nog steeds onbedaarlijk om kon lachen was de klap in zijn gezicht die hij kreeg van een 19 jarige Zwitserse die zijn paspoort had gevonden en er achter was gekomen dat hij pas 14 jaar oud was. Tussen de lachbuien door wist ons nog wel duidelijk te maken dat het uiteindelijk toch nog goed gekomen was.
Na deze vrolijke onderbreking, onder het genot van napret en een goed glas wijn een zelfgemaakte tortilla als avondmaal.

Geschreven door Velivolantis