Rafael moet vroeg naar z'n werk en sluipt door de woonkamer om mij niet wakker te maken. Ik hoor hem, maar val toch snel weer in slaap. Als ik wakker word schrik ik bijna van de tijd. Het is al bijna 12uur. Oké het was ook pas 3uur toen we gingen slapen en blijkbaar had ik me rust echt hard nodig. Ik doe rustig aan neem een douche en Rafael is om 14uur klaar en komt dan thuis.
Het voorstel was om een salade te maken voor lunch. Eerst een caparhina vraagt hij? Ik kijk bedenkelijk, het lijkt op een mojito en daarmee haalt ie me toch over. We zitten heerlijk op het balkonnetje. Waar hij gelijk in heeft dit is echt prachtig. Uitzicht op de rivier en de daarachter gelegen porthuizen. Wouw! Nee je hoeft hiervoor beslist niet op een terrasje te gaan zitten. Heerlijke drankjes, zon en old school jazz op de achtergrond. Rafeals favoriet.
We drinken nog een aantal caparhina's. En hij leert me zelfs het recept en het shaken. We kletsen en hebben ontzettend veel lol. Rafeal heeft een goed gevoel voor humor. En blijkbaar valt mijn engelse uitspraak nog te wensen over. Ik gebruik ergens het woord three wat meer klinkt als tree. Waarmee de toon voor een grapje gezet is, waar we beide hartelijk om kunnen lachen.
Ooh en dan nog iets geks wat hij blijkbaar bij zijn couchsurfers doet als soort van" tegen prestatie" hij tilt me op en houd me over het balkon. Nee ik laat je niet vallen! Toch is het erg hoog... Pff ook weer overleefd;)
De hele middag hebben we op het balkonnetje cocktails zitten drinken en nu tegen de avond maakt Rafael een risotto en even goed zijn salade met perzik en mozzarella. Hij had mij al gewaarschuwd pas net te zijn begonnen met leren koken en hij vraagt nog even na hoe lang hij de risotto moet koken. Ik ben voorbereid op het ergste maar het eten is verassend goed.
Na ons dinner gaan we naar buiten voor een wandeling langs de rivier. De brug is mooi verlicht en aan de overkant stralen de porthuizen met hun billboards. Rafeal verteld me het een en ander over de stad en laat me de oude delen van de brug zien. Wat een echte ramp moet zijn geweest toen deze instorte. Porto is erg afhankelijk van de port export. En porto is dan ook wereldleider als het gaat om de productie van port. (daarover later meer) er zijn vele restaurantjes en terasjes maar allemaal erg toeristisch met weinig kwaliteit voor het voedsel of de port. Als je port glas royaal word ingeschonken weet je eigenlijk al dat het niet de beste kwaliteit is. Hij beveelt Taylors aan als een van de beste porthuizen om te bezichtigen.
We lopen terug naar zijn appartement.

Geschreven door Taryns.reisverhalen