Dit hostel heeft tenminste wel brood bij het ontbijt. Oké niet heel veel keus, alleen jam. Maar goed er is iniedergeval brood, muffins en sap.
Na mijn ontbijtje ga ik op weg naar monachil voor mijn eerste hiking trail. Ik sprak toevallig gisteravond nog een jongen en deze was hier ook geweest er gaat een bus 183 dat wist ik al, hij zegt me hoe ik naar de bushalte moet lopen en dat ik het daar nog een keer moet vragen. Ik vraag het aan een man die op z'n bus wacht. Hij kan natuurlijk geen Engels maar is een gastvrije Spanjaard en loopt met me mee. Ik sjok achter hem aan, oh dus helemaal verkeerd. Hij stopt bij een halte en vraagt daar wat aan de mensen, die daar staan te wachten. Allemaal heel bezorgd dat ik wel de juiste bus pak en ik word doorverwezen naar een bushalte aan de overkant. De bus gaat maar 1x in het uur dus ik moet even wachten. De bus stopt in monachil en ik heb geen idee waar het pad begint. Ik zie een tourist information en deze vrouw zegt hoe ik moet lopen. Ik snap er alsnog de ballen van en uiteindelijk loop ik ergens tegen een berg op tussen de 🌵 cactussen. Emm nee dit lijkt me niet de normale route. Ik manoevreer mezelf weer naar beneden en langzamerhand word het me iets duidelijker. Nog steeds met enige twijfel loop ik over het pad. Er is een klein beekje die ik stroomopwaarts volg. Jeetje nu al mooi. Ja dit is het juiste pad. Soms moet je onder bomen door of er overheen. Uiteindelijk moet ik door een laagje water wat uitmond op het beekje en stap daarna vol in de blubber. Ja dat hoort erbij! Ik loop verder en moet nu over een hangbrug. Zo volg ik het hele pad door los chorros, het Serra Nevada. Ik klim over wat rotsen en kom uiteindelijk uit bij de grot en de pool. Ja op alles voorbereid stap ik in het water, het is ondiep. Ijskoud! het is bergwater. Toch is het heerlijk verfrissend. Ik loop door het water en zie nu de grot, ik twijfel of ik d'r in durf. Ik loop toch de cave in en hier is het iets dieper en donker, maar ik kan nogsteeds makkelijk staan. Het is best wel klein. Je hoort hier goed hoe het water naar beneden klettert. Ik vind het maar niks en stap er weer uit. Twee meiden zijn hier bezig met een fotoshoot. Uitgelezen plek natuurlijk! Ik droog me af en loop door. Steeds iets hoger. Met speelse trappetjes en nog een hangbrug. Tijd voor een picknick ik vind een plekje net voorbij het pad en het is heerlijk rustig. Ik zie een zwerm vogels over vliegen! Oké ik vervolg het pad en na de laatste hangbrug kom ik op een plek waarvan ik twijfel of dit nog het juiste pad is het is een soort berg met zand en planten. Ik loop door en zie voetsporen zal ik dan toch goed zijn. Het is behoorlijk stijl naar beneden en moet goed opletten dat ik niet uitglij. Ik kom beneden en ben nu weer bij de eerste hangbrug zo kom ik weer bij het watertje en ga d'r nogmaals in staan. Zo heerlijk verfrissend aan je voeten. Zo koud. maar daarbuiten warm het geeft een tintelend gevoel aan me voeten. Ik vervolg het pad terug en neem weer de bus naar granada.
Een powernapje in het hostel en na het eten nog een rondje door de stad. Ik ga naar een flaminco show. Ja wie in Granada is moet zoiets eigenlijk gewoon doen. Je betaalt wel entree, ik ben laat dus d'r Is alleen tweede rangs nog plek. Het is een klein restaurant en ik zit uiteindelijk ergens achterin en deel een tafeltje met een verliefd stel dat meer oog heeft voor elkaar dan voor de show. Lekker intiem zaaltje zal ik maar zeggen. Onder het genot van uiteraard een sangria (wat drink je anders bij zo iets Spaans) geniet ik van de show. Het is prachtig...Kippenvel over me armen. Heerlijk deze drama. Zo gracieus.
Ik versta natuurlijk geen bal van al deze Spaanse zang, toch denk ik dat het gaat over het verlies van haar geliefde en merk ik dat ik geraakt word door het liedje. De jongen danst zo nu en dan een liedje mee en gaat op sommige punten helemaal los met z'n tapschoenen. Jeetje knap hoor! De show is over. Ik loop richting hostel en gewoon hier midden op straat een ander flaminco gezelschap dat op 1m2 hout. Helemaal los gaat. Dit is iets anders veel vrolijker. Iets meer ingetogen meer dans tenminste ik zie nu voeten.. Het is leuk. Ze buigen en ik gooi wat muntjes in een hoed. Ik loop richting hostel neem nog plaats op een terrasje voor een wijntje en krijg er weer een tapa bij, het broodje met een oude kaas eet ik op steek zelfs nog een olijf in me mond maar ik krijg het niet weg. Nee ik lust ze nog altijd niet. Ik pak me tas, nog een laatste sangria op het dakterras terwijl ik dit schrijf en ga dan slapen. Morgen malaga.

Geschreven door Taryns.reisverhalen