Het plan van vroeg opstaan gaat helaas niet op. Ik merk steeds meer dat me energie een beetje begint op te raken. Na ontbijt vertrek ik en loop naar het treinstation. Het is een mooi gebouw met hoefijzer vormige deuren. Ik sta in de rij voor een ticket. Er komt een echtpaar op me af en ze vragen of ze hun groene kaart kunnen opladen en dan ook kunnen gebruiken voor de trein. Ik heb geen idee. De man lacht dus je staat hier in de rij maar je weet niet wat je moet doen. Ja als je het zo stelt, klinkt het inderdaad wel grappig. Nee ik denk dat de automaat mij wel verteld wat ik moet doen. En ja dat is zo. Er is zelfs een knop op het hoofdmenu met return lisboa-sintra kan niet missen dit laad je op de groene ov kaart. Ik help de andere mensen ook even met hun ticket en ga dan snel naar de trein. In de trein kom ik ze opnieuw weer tegen. Jullie hebben het gehaald! De hele weg hebben we gepraat. Ze komen uit Canada en zijn niet bekend met vele Europese gebruiken. Ze waren van plan een hop on bus te nemen welke best wel prijzig is. Ik ga gewoon lopen hoor zeg ik. Kan dat dan? Ik lach ja ik loop eigenlijk alles. Dus zo lopen we samen door sintra. En na een tijdje neem ik afscheid. Ik ga naar de Quinta da regaleira terwijl zij naar Quinta da Pena gaan het grote paleis. Ik kies bewust voor het kleine paleis van regaleira waar ik voorafgaand al veel over gezien en gelezen had. Het schijnt een echt "sprookjes land" te zijn en ja dat is het. Ik loop door de tuin met een smile van oor tot oor. De tuin geurt en kleurt bijzonder mooi. Overal kleine nissjes of holle bomen. Als kleine fantasiefiguurtjes als elfjes, dwergen, kabouters echt zouden bestaan zouden ze ongetwijfeld hier leven! Er zijn "kasteel torentjes" een ondergrondse gang die uitkomt op de meer bekende initiatic wall en de waterval waar je onderdoor kan lopen en via stapstenen in het water weer naar de overkant kan lopen. Er is een kappel en uiteindelijk het paleis zelf waar zich ook veel geschiedenis en mooie details schuil houden. Het is geweldig het is echt net een droom. Het is groter dan gedacht halverwege de middag heb ik alles gezien en hongerig op zoek naar een restaurantje. Er zijn voornamelijk veel toeristen menuutjes en vele overprijst. Hoe verder ik weer naar beneden loop hoe meer variatie en ook in prijs er te vinden valt. Me oog valt uiteindelijk op een menutje met iets wat een club sandwich moet voorstellen. Uiteindelijk nog best wel goed te doen. Ik heb een goed gevulde buik en ben eigenlijk te moe om nog meer in Sinatra te bezichtigen. Het Is inmiddels ook al half 5. Ik besluit daarom maar even naar het park te gaan en na een tijdje weer richting treinstation. Ik moet een tijdje wachten op de volgende trein terug naar Lissabon. En eenmaal terug in het hostel neem ik een douche en ga dan op bed liggen.

Geschreven door Taryns.reisverhalen