Het plan is om het avontuur van benagil beach aan te gaan. Het is niet heel makkelijk te bereiken dat weet ik, maar na het zien van de foto's van de cave kan ik niet anders dan het toch proberen. Ik moet dit gewoon met me eigen ogen zien! Dus zo vertrek ik naar het busstation van lagos en pak daar een trein naar lagoa. Het is een uurtje rijden. Komt omdat het overal stopt en niet een directe route rijd. Vanaf daar rijd er maarliefst 2keer per dag een bus van en naar benagil. Ik kan het niet begrijpen! Enigste oplossing is een taxi. Ik loop een rondje en kan er geen vinden ik vraag het bij het loket van de bus en de man zegt mij geduldig te gaan wachten bij de taxi standplaats. Kijk ik ben normaal ook niet gewend aan de luxe van een taxi. Maar ik zit uiteindelijk een uur te wachten. Naast mij nog een Portugees vrouwtje die geen Engels spreek maar wat ik begrijp Is dat het hier altijd zo lang duurt en er geen andere mogelijkheid is. Er staat nog een vrouwtje welke uit Australië blijkt te komen en ook zij heeft zoiets nog nooit eerder meegemaakt. Ze stelt voor om bij de supermarkt verderop te vragen of ze een taxi voor ons kunnen bellen. Dus staan we bij de supermarkt te wachten op onze taxi na weer een tijdje wachten komt er eentje aanrijden. We moeten bijna dezelfde kant op de vrouw betaald het eerste deel van de rit en geeft nog wat extra voor mij. Zij is nog jong zegt ze. En stapt bij haar appartement uit.
Ik rij door tot benagil beach en het voordeel van een taxi is dat je voor de deur word afgezet. Ik zet letterlijk twee stappen en stap zo het strand op. Ik zoek een plekje en gooi me handdoek uit. Jeetje nu al mooi. Ik eet me lunch en zie al flink wat boten heen en weer gaan ook zie ik een handjevol mensen zwemmen. Ja want dat is waar het mij natuurlijk allemaal om gaat. Ik heb mezelf voor deze uitdaging gesteld en ga naar de cave zwemmen. Foto's zijn natuurlijk een must als bewijs van mijn prestatie en ookal is mijn telefoon waterdicht weet ik niet of dit ook geld voor zout water en stop hem in een waterdichthoesje (ja die van la tomatina komt ie toch nog een keer van pas;))
Het is een stuk zwemmen en er zijn veel golven. Toch is het zeker niet onmogelijk. Van tevoren natuurlijk mijn recusurce gedaan en verschillende zeggen dat het gevaarlijk zou zijn. Nou met een beetje gezondverstand weet je dat het niet verstandig is te doen bij ruige zee. Daarnaast is het gevaarlijke eerder de boten met toeristen die steeds op en aan varen. Ik voel opnieuw zand aan me voeten, ik ben er. Het is zo mooi! Het zonlicht schijnt vanaf boven door de grot, het geeft een heel bijzonder gezicht. Ik zit met open mond te kijken en moet zelfs een traantje weg pinken. Wat een ervaring. Ik zit op een rost en kan alleen maar naar boven kijken. Ondertussen puf ik uit en maak wat foto's. Als ik het moment goed in me heb opgezogen duik ik weer het water in en zwem terug. Ik lig nog even op het strand om op te drogen, maar veel tijd heb ik niet. Ik wil proberen nu wel met de bus terug te gaan om kosten te besparen. Ik loop nog naar boven en kan vanaf daar de bovenkant van de grot zien. Dan haast ik me naar de bus. Ik kan hem natuurlijk niet missen dit Is de enige bus. Na z'n 10min wachten komt hij aanrijden keert om en ik stap in. Ik ben de enige dus geen toch een soort privé vervoer. Bij lagoa moet ik weer 40min wachten op de bus. Deze ervaring geeft me zoveel genoegdoening dat dat me allemaal niks meer uit maakt. Onderweg krijgt de bus en ongeluk. Oohnee niet dat ook nog. De bus stond stil bij een halte en de bus voor ons rijd achteruit, krak zegt de ruit en onderweg moeten we dus overstappen op een andere bus en kom dus later aan in lagos. Ik loop terug naar me hostel en maak een praatje met het Australische meisje. Ik ben ontzettend moe maar ze weet me toch te overtuigen om langs de stranden te lopen. En dan met name bij zonsondergang. Dat is al bijna dus ga opweg. Het Is echt ademend mooi. Hoe de rotsen uit het water steken en de golven er sierlijk omheen slaan. De lucht die zich roze kleurt en bijna niemand op het strand. Ik loop en flink stuk maar niet helemaal tot de vuurtoren ik ga halverwege terug.
Ik neem een douche en ga dan bij een restaurantje eten ja alweer geen zin om te koken. En Portugal is redelijk goedkoop. Ik neem plaats op een terrasje en de ober komt aanlopen met twee menukaarten. Geeft er een aan mij en vraagt twee? Ik kijk hem verbaast aan. Hij kan toch ook wel zien dat ik alleen ben. Nee zeg ik. Ik bestel de gegrilde sardines een specialiteit uit deze streek. En een sangria welke alleen per halve liter of liter worden verkocht. Nou vooruit dan maar. Ik zit maar en zit maar te wachten. De mensen naast me krijgen hun eten en zelfs als hun al klaar zijn heb ik nog steeds niks. Er loopt een andere ober langs en ik vraag of het nog lang duurt. Hij zegt 1min. Ik zeg hem duidelijk als het er binnen een minuut nog niet is ik dan weg ga. Ik zit er al een halfuur en heb nog geen eens wat te drinken. De acne ober komt nu ook aan een zegt me geduldig te zijn. Ik probeer mezelf rustig te houden maar laat toch duidelijk merken dat het echt niet oké Is. En ja hoor nu kan het opeens wel ik krijg me eten en drinken tegelijkertijd. Het is oké maar niet mega bijzonder. De sangria is natuurlijk ver over prijst. Had ik kunnen weten met goedkoop eten... Ach ik laat me niet kennen. Het is inmiddels al laat en ik besluit maar terug te gaan naar het hostel en te gaan slapen.

Geschreven door Taryns.reisverhalen