Na het laatste ontbijtje in ons hotel hebben we de koffers 🧳 gepakt en zijn even voor 10 bij de receptie gaan zitten. 10.05 kwam het taxibusje al. Daaaaaag 👋🏻 👋🏻👋🏻👋🏻 Ao Nang.
Na nog een paar hotels langs te zijn geweest om nog meer mensen op te halen kwamen we om een uurtje of 11 aan op Krabi International Airport. Bij het inchecken kwamen we in gesprek met een gezin (vader, moeder en 2 zonen) uit NL. Zij waren al even op reis en deze reis zou in totaal 7 maanden duren waarbij ze nu onderweg waren naar Japan. Australië, New Zealand, Filippijnen en nog meer stonden op het programma. De kinderen kregen van de ouders schoolles . Wat een belevenissen voor die kinderen: ze hadden van alles te vertellen. De jongste was zelfs gebeten door een aapje, auw 😖. En dat nog wel op Koh PhiPhi waar wij ook waren geweest.
11.45 waren we overal doorheen met een kopje koffie in de wachtruimte te wachten op vlucht SL 807 van Thai Lion Air. Het ging hier allemaal lekker gemoedelijk. 13.00 zaten we in het vliegtuig en om 13.29 kwamen de wielen los van de grond, we zaten in de lucht.

14.35 zette het vliegtuig de wielen weer aan de grond. We waren het vliegtuig snel uit maar de koffers lieten eventjes op zich wachten. En toen we ze eenmaal hadden gingen we naar buiten en probeerden via Bolt (net zoiets als Über) vervoer naar het hotel te regelen. Nou taxi nummero 1 is ons denk voorbij gereden, taxi nummero 2 had er geen zin in, wou in ene dat we ergens anders naartoe kwamen en uiteindelijk taxi nr 3 heeft ons gevonden en was ook nog zo welwillend ons te rijden. Voor wie niet weet hoe het werkt, je gaat de app op, zegt waar je heen wilt en dan krijg je te zien hoe lang het duurt voor er een chauffeur bij je is. Je krijgt een kenteken door en de soort auto die je ook nog kan volgen via de zichtbare navigatie zodat je kan zien waar die is. Waar we zeiden dat we in wilden stappen was het natuurlijk giga druk, de halve wereld werd opgehaald. Het was een weerwar van auto’s en busjes en wij maar kijken of we de auto zagen. Drie maal is scheepsrecht en eindelijk zagen we hem en zaten om 15.45 in de 🚖. Achteraf hadden we het getroffen met hem. Hij kon redelijk Engels en was gezellig spraakzaam. De oudjes Van Basten en Gullit kwamen nog ter sprake, de Chinezen, de Russen en zijn baas oftewel zijn vrouw en zoon want die belden hem. En hij had nog wat tips voor een eventuele volgende vakantie: o.a. Ko Chang, Ko Samet. Ik heb gegoogled en het lijkt ons wel wat😉🏝️😍.
17.00 zaten we op het bed van het hotel The Cottage Suvarnabhumi. De taxirit heeft gewoon een uur geduurd naar het hotel. Bangkok is groot.
Naast het hotel zit een heel groot winkelcentrum en daar zijn we ingegaan. Het was bijna na de afgelopen weken een cultuurshock, gewone winkels, geen souveniertjes, gewone kleding, elektronica en noem maar op.
Bij het Foodpark aldaar besloten we wat te eten. Allemaal winkeltjes waar je verschillende soorten eten kon bestellen. Gelukkig stond het er ook in het Engels en konden we vrij makkelijk wat uitzoeken. En toen moesten we betalen met een pasje. Maar dat kon niet met een gewone betaalpas, je moest een pas kopen. Gelukkig was een Engels sprekende Thai zo aardig het ons uit te leggen. Anders hadden we nooit eten gekregen😉. Als toetje zagen we de bananen roti maar deze moest weer cash betaald worden. Erg overzichtelijk allemaal.
Met gevoede buikjes hebben we hierbinnen en buiten op een food market nog wat rondgekeken voor we weer naar het hotel terug gingen. Daar hebben we nog een koffie en thee gedronken en hebben de kamer weer opgezocht voor hopelijk nog een laatste normale nacht.

De foto’s van de rode lampionnen en draken zijn voor het Chinese Nieuwjaar dat de 29e begint. Je ziet steeds meer rood hangen.

Geschreven door RonEnSaskiaOpReis