Met de rolluiken naar beneden is het iedere ochtend weer spannend als we wakker worden: zonnig of niet. Meestal zie je door de gaatjes heen al wat de dag waarschijnlijk gaat brengen. Vandaag zag ik blauw en dat is een goed begin!
En zo liepen we na het ontbijt weer richting het strand. Ik denk dat we een dik half uur zon hebben gehad en daarna werd het steeds donkerder en bewolkter. Ron zag het zelfs nog onweren boven de zee. Dat heb ik niet gezien maar ik vind het wel altijd een pracht gezicht als je in de verte de regen ziet. De zee verandert van kleur, het voelt anders, ik kan daar op een bepaalde manier erg van genieten.
Na toch nog 2,5 uur onder de parasol te hebben gezeten al boekjes lezend zijn we terug gelopen. Weerman Ron vond het nu echt tijd worden. Op de terugweg, waarbij we nog een overheerlijk lekker vers stokbrood bij het bakkertje hebben gehaald, begon het een beetje te spetteren.
Een paar minuten later scheen de zon weer. Ondertussen had ik bedacht dat ik met dit weer wel weer eens kon proberen een rondje te hardlopen. Het was wel een dilemma hoor: eerst lopen of eerst het warme stokbrood😜. Mijn sportieve ik won en ik heb de eerste 2,8 km op Spaanse grond gelopen. Het viel me mee en tegen. Uiteindelijk liep ik dus na weken niet te hebben gelopen midden op de dag in de zon. Ergens doe ik iets niet goed😉. Ik moet altijd enorm wennen aan het hardlopen hier in Spanje, op de een of andere manier lijkt de lucht anders en gaat het me moeizamer af. Ik heb in ieder geval weer iets gedaan👌🏻 en de laatste meters kon ik aan niets anders denken: dat stokbroodje wat op me lag te wachten😋.
In de middag hebben we op ons terras gezeten en toen rommelde het op een gegeven moment flink boven ons en vielen er wat spetters. Ook dat was van korte duur en de zon brak weer door.
Voor het avondeten (opwarmen van de eerder gemaakte pasta 🍝) hebben nog een rondje in het dorp gelopen. Langs de supermarkt en langs de buurt waar we vorig jaar zaten. Ook toen hadden we een minuutje druppels en we hebben een eekhoorntje 🐿️ gespot.
‘s Avonds zijn we op de fiets naar Pilar de la Horadada gestapt om de processietocht eens mee te maken. Een serieuze happening, mooi om te zien!!
We zijn op een terras op het plein gaan zitten en dat bleek uiteindelijk pole position. Ze kwamen vlak langs ons. De kerkklokken begonnen ook steeds frequenter te luiden, de Virgin de Pilar was bijna daar waar ze weer moest wezen. Dames in mooie klederdracht, een mooi orkest of fanfare, hoe moet ik het noemen. Het was mooi om te zien!! Het werd afgesloten met een knallende vuurwerkshow 🧨, en dan echt knallend. Wat een geweld en wat een show. Oud en nieuw in NL was er niets bij 😉😳.
Wat ook weer grappig was, aan de andere kant van het plein werd al eerder op de avond een verrijdbaar podium opgebouwd waar vanaf 23.00 een optreden was. Daar hebben we ook op zitten wachten, nieuwsgierig als we nu waren. Helemaal leuk! Er kwam nog een Nederlands stel uit Den Bosch met een hond bij ons zitten. Dat was ook even heel gezellig. Ik vind het altijd zo leuk om te horen hoe men reist en waar men is geweest. Wat drijft de mens? Waarom?
Tres vino y 3 Fanta verder met een chippie en hapje verder reden we weer naar huis. Gelukkig hadden we een paar rotondes, hoefde ik ik niet recht rijden 🤪.
In het appartement nog even na gezeten voor we het bed in doken. Tot. Morgen 💋

Een processie is een godsdienstige plechtigheid in de vorm van een optocht, waarbij gelovigen hun geloof openbaar belijden. Wanneer de processie binnen het eigen kerkgebouw plaatsvindt, spreekt men van een liturgische processie.

Geschreven door RonEnSaskiaOpReis