Ron was vanochtend al vroeg uit de veren want hij wou kijken hoe de zee was en een vers stokbrood voor mij halen bij de buurtbakker. Ondertussen zette ik koffie en bakte een eitje!
Het zag er goed uit op zee dus daar gingen we dan na het ontbijt met de kajak onder de arm. Het was een prachtige ochtend, de zon kwam op en het water was rustig. We stapten in zonder om te kieperen maar op de een of andere manier zaten we scheef en ging het kajakken niet lekker. Dan maar weer terug kijken of we het euvel konden vinden. We hebben nog geen idee waar het nu precies aan lag maar na nog wat extra lucht in de kajak te hebben geblazen ging ik proefkajakken. Kijken hoe het nu ging en of ik nu beter achter of voorin kon zitten peddelen. Ook daar ben ik nog niet over uit.
Het was leuk zo om zo op de rustige zee te zijn en de zon tegemoet te gaan. Helaas hebben we die niet bereikt, het blijft een onbereikbaar projectiel😉.
Wat wel een beetje roet in het eten gooide was de aflandige wind, waar we, als we verder de zee opvoeren meer last van kregen dus we hebben niet te gek gedaan. Het is ook nog wel een dingetje hoor met z’n 2-en kajakken. En als we niets deden met de peddels dreven we zo weer een andere kant op.
Toch…was het heerlijk op het water, zo rustig, een enkele aalscholver die op zoek was naar zijn ontbijt. Stilte met alleen het geluid van ons gekletter. Het nodigde ons ook uit om eens wat vaker in de vroege ochtend op pad te gaan, als de wereld ontwaakt. Gewoon een lekkere strandwandeling maken. Wel, we hebben nog een paar weken dus dat moet lukken!
Op de terugweg dacht Ron ik zet de kajak op mijn kop en kreeg hij nog een spontane douche 🚿. Hahaha, er bleek nog water in de kajak te zitten.

‘s Middags na de lunch zijn we weer naar het strand gelopen en hebben daar nog lekker zitten lezen tot het weer “tijd” was om te gaan. Tja en wanneer is het tijd? Als we een paar uurtjes hebben gezeten en er een vrouw naast ons begint te bellen. Oortje in en denken dat niemand daar last van heeft. Zo bellen op het strand moet ook verboden worden! Weg rust😤. Ik heb nog gereageerd maar door de oortjes kwam het niet over.

Na de middag koffie zijn we naar Torre de la Horadada gelopen. Een klein haventje met een pleintje met verscheidene restaurants en terrasjes. Altijd even leuk om aan te doen. De wandeling er naartoe duurde een kwartiertje en ook dat valt mee.
Als avondeten stond er weer aardappelen, bloemkool, karbonade en een yoghurtje op het menu. Weet je wat we hierbij zo erg missen? Jus, lekkere jus van boter waar je je vlees in hebt gebakken. Zo lekker vet maar zo lekker op een droge aardappel 🥔! Tijdens het eten denk ik nu steeds: het is wel veeeel gezonder. En alles went, toch?😳

De avond gewoon op de bank voor de tv doorgebracht, ondertussen een beetje puzzelend, append en💤.

Ps. Ik heb spierpijn van gisteren 😩

Geschreven door RonEnSaskiaOpReis