En, zijn jullie benieuwd naar ons ontbijt?
Wij wel vanochtend. We werden wakker en hoorden de regen op het dak en onze gastvrouw al rommelen. Toen we de trap afliepen was de tafel gedekt met een croissant, vers brood, kaas, fruit, yoghurtjes, zelfgemaakte jam, jus d’orange, koffie en thee.
We hebben het ons heerlijk laten smaken.

De rit naar onze volgende bestemming Ortiguero bedroeg vandaag 425 km. Rond 9.30 zijn we vertrokken met regen, regen en nog eens regen. Dat duurde tot ongeveer 11 uur. Toen klaarde het zo nu en dan op en konden we wat meer van de omgeving genieten en rustiger rijden.
Om13.15 zijn we afgeslagen naar Torrelavega om de benen te strekken en wat te eten en drinken. We hadden nog wat van het stokbrood mee genomen vanochtend en we vonden een toepasselijk bankje om het daarop lekker op te peuzelen. Ook al trok het stadje ons niet aan toen we er “langs” reden, toch had het weer wat. Een klein parkje en vrij groot centrum met allemaal winkels. Deze waren wel bijna allemaal dicht, siësta hè. Na nog een café americano te hebben genuttigd op een terras zijn we de laatste km’s die nog voor ons lagen gaan rijden. Langs de wegen staan hier trouwens allemaal pampusgrassen. Leuk!

Ons nieuwe onderkomen voor de aankomende dagen is simpel. Heel simpel😉, maar alles is er. Een aardige en goed Engels sprekende host checkte ons in en meldde dat het diner om 20.30 plaatsvindt 😳. Pffff dan moesten we nog even. Dan nog maar iets gaan bekijken. Ik zag dat er meren Los Lagos waren op een klein halfuurtje rijden. Dat zag er mooi uit dus dat gingen we doen.
Nou alles wat we hebben gezien, maar geen meren. Mooie natuur met veel groen en het en der wat koeien. En in ene rijst er een kathedraal voor ons op en voor we het wisten waren we daar al kronkelend omhoog aangekomen. We vielen weer van de ene in de andere verbazing. Het was er weer hartstikke mooi. Nonnen die zaten te bidden, een waterval, een museum, en natuurlijk de basiliek; Het pareltje van Covadonga, een dorp in het Nationale Park Picos de Europa.

Na hier weer de nodige foto’s en filmpjes gemaakt te hebben zijn we weer terug gereden naar ons hotel. De eigenaar heeft ons wat routes verteld die we morgen kunnen gaan wandelen en we vroegen of we onze fietsen ergens konden stallen.
Dat was mogelijk achter het hotel. Wij de fietsen van de fietsendrager halen. Wat bleek: het slot was van Ron z’n fiets losgetrild. Gelukkig was het schroefje er nog wel en konden we hem met veel gepruts, omdat we er slecht bij konden, wel weer vastzetten. En toen de fietsen naar achter rijden. Tijdens dit korte ritje had ik bijna een hond in mijn enkel hangen. Maar gelukkig viel dat mee. Hij hapte wel maar ik was zooooo snel dat hij miste. Met een lichte schrik ben ik gewoon doorgegaan met de fiets stallen en met de hond om me heen. Net doen of er niks was 🤣. Hij luisterde wel naar me en was niet meer vervelend. Later kwam de eigenaar van het hotel nog meldden dat we met de hond soms voorzichtig moesten zijn. Ja, dat wist ik al: hij houdt niet van fietsende Hollandaises 😳.

Na nog wat op de kamer te hebben gehangen was het dan eindelijk 20.30 en konden we gaan eten. We konden kiezen uit 2 voorgerechten, 2 hoofdmenu’s en een dessert.
Als vooraf hadden we Pote asturiano (plaatselijke bonen en groentensoep, als hoofdgerecht Hake en Schnitzel met patatjes en als toetje had Ron een Magnum en ik grannies cake. Met het ijsje kiezen dachten we aan een bolletje ijs en niet een hele Magnum. Mijn toetje was een regionale cake met pudding. Het was allemaal heel smakelijk. Van de soep heb ik het recept al opgezocht!

Aan de bar tussen de locals hebben we nog even zitten brainstormen over de komende dagen. Wat gaan we lopen, waar en wat willen we nog meer zien? Het lijkt nu al of we dagen te kort hebben.

Tot morgen maar weer, adios🙋🏼‍♀️

Geschreven door RonEnSaskiaOpReis