Afzien was het. Ontbijten, lunchen, dineren, snacken, wat te drinken halen, naar het ligbed bij het meer, naar het bedje bij het zwembad, naar de kamer.
Pffff, overal naartoe lopen. En die trappen, naar het meer, in het hotel naar de wc. Zwaar leven. En dan die warmte, een temperatuur van boven de 30 graden. Oja en de zon, die schijnt ook maar. En dan staat er een klein windje. Ook zo vervelend. Luisteren naar het kabbelende water, krekels en vogels. Kijken naar en lachen om iemand die maar niet op zijn luchtbed komt in het meer. Turend in het water of we nog slangetjes zien. Het water weer in, doorkomen, opdrogen. Voor de lol baantjes trekken. Weer niet koken, enkel alleen maar opscheppen uit bakken en opeten. Geen afwas, bed niet hoeven op te maken. Een parasol uitzetten. Handdoek op de stoel leggen. Insmeren met zonnebrand. Boekje lezen, dom om ons heen kijken, praten met de mensen om ons heen. Al die vervelende reis- en excursie verhalen en aanhoren. Een ijsje eten. Schuilen voor de regen en onweer met een wijntje en een frisje. Genieten van het uitzicht, de verandering in de lucht als het donker wordt. Lekker buiten onder de overkapping zitten en kijken naar de regen in het zwembad.
En na het diner, weer gezellig bij elkaar zitten om de laatste avond te vieren. En als kers op de taart de wedstrijd Spanje-Frankrijk kijken.

Echt, we zijn blij morgen weer naar huis te kunnen.

Maar het vervelendste was toch wel de koffer pakken, dan weet je pas echt dat het weer voorbij is.

Geschreven door RonEnSaskiaOpReis