Om maar met de deur in huis te vallen, want dat deed ik zelf ook letterlijk. Ik heb de boot gemist… Had wat haast om binnen te komen, schoof zijwaarts met de mat die op natte tegels lag de ruimte in, zwaaide met mijn armen en zwiepte onderuit. Had wel meteen alle aandacht, maar de boodschap bleef: tyvärr of in het Noors dessverre…

Het was geen grote teleurstelling, had ermee gecalculeerd, maar was de wedstrijd aangegaan. Tussen aankomst van boot 1 in Sandefjord en vertrek van boot 2 in Larvik zat een kleine anderhalf uur en 23 km. Krapjes. Ik liep in op de planning van maps en ipv 2 minuten voor vertrek was ik er 12, maar het hek bleef dicht. Was wel leuk, zo’n tijdrit.

Vanochtend had ik een prachtige tocht door de bossen en velden. Heb zoveel hertjes gezien, voelde me bezwaard als ze mij ook zagen en dan angstig maar elegant huppend in de bosrand verdwenen. En al hoopte ik op een eland, vielen me kraanvogels ten deel. Ook mooi! Op Facebook/Instagram heb ik een kwalitatief slecht filmpje gepost, maar wel mooi, vind ik dan.

Vandaag slaap ik dus in Noorwegen. En nu minstens 12 wekkers zetten, want ik mag me niet verslapen in dit heerlijke bed. Morgen om uiterlijk 7.00 moet ik me melden zodat ik een paar uur later in Denemarken voet aan land zet.

Geschreven door Olga.wandelt