Diep verstopt in onze regenkleding zijn we weer uitgetreden uit het klooster. Kort dagje voor de boeg, kleine 20km, dus flink de pas er in dan is het zo gepiept. Zul je zien dat ik straks maar drie foto's heb met 5 regels tekst zei ik nog gekscherend...

Een kilometer later belande een aangehaakte pelgrim met een epileptische aanval op straat. Jacqueline en ik hebben kordaat gehandeld, die man goed neergelegd, de ambulance geregeld en hem in hun handen achtergelaten. Uiteindelijk is hij met een helicopter naar het ziekenhuis gebracht. Nou, dat was heel indrukwekkend allemaal en ik ben blij dat we met twee waren.

In Martigny staat een kennel en museum over de Sint Bernhardhond. Puppy en grootformaat zijn te bezichtigen en zelfs om aan te raken. Op www.schweizerfamilie.ch/bernhardiner kun je ze via de webcam bestuderen. Het museum verhaalt over de geschiedenis van de pelgrims die de pas oversteken en natuurlijk de honden die zorgden dat ze dat ook nog overleefden.

En wij, wij hebben onszelf flink getrakteerd, hadden nog een berg na te bespreken.





PS: Familie heeft ons per mail bedankt voor onze hulp, wat ik enorm waardeer. Is me niet in de koude kleren gaan zitten. Patiënt heeft laten weten ontslagen te zijn. Het zal dus allemaal wel goed komen.

Geschreven door Olga.wandelt