Donderdag op weg naar onze laatste bestemming, Londen. We zijn altijd ruim op tijd op het station en dat was deze keer maar goed ook. Er waren weer problemen met een wissel en onze trein bleek gecanceld, maar die van een uur ervoor, was dusdanig vertraagd, dat wij die mochten nemen en zo toch nog 20 minuten voor de geplande tijd aankwamen. Dit is in 2 jaar tijd al de derde keer dat we Londen bezoeken. De stad trekt ons enorm vanwege het theateraanbod, maar ook omdat hij zo mooi is opgeknapt met de Theems aan weerskanten open. Het is heerlijk daar te lopen en we vinden altijd wel iets om te bekijken. We wonen deze keer weer in een studentenflat, omdat de accommodaties die we de vorige keren hadden, nu in het hoogseizoen onbetaalbaar waren, althans 200 pond per nacht, vinden wij echt te veel. We zitten op de 12de etage met wel alles wat nodig is, alleen geen luie stoelen en een klein bedje, maarrrr een etage hoger is een groot dakterras en een soort zitkamer met bankstellen en grote tv’s en alleen af en toe iemand, die komt roken of van het uitzicht genieten, verder zijn we alleen. Niet verkeerd je wijntje met uitzicht op de stad op het dakterras. Tot vandaag, zaterdag, was het heel mooi weer. Wat nou uitlopers van de orkaan Ernesto of storm Lillian.
Donderdag lekker een stuk langs de Theems gelopen, Borough Market weer aangedaan, London Bridge over en een stuk kriskras door de stad en lekker Aziatisch gegeten en verder een rustige avond op ons terras met BBC en eigen laptop.
Vrijdag hadden we een druk programma en liepen uiteindelijk meer dan 25.000 stappen. Eerst naar de Tower Bridge en langs het Tower Castle. Het is best gek zulke oude gebouwen naast een blok wolkenkrabbers te zien.
Om de Camden Market te bezoeken, namen we de underground, maar we hadden niet goed gekeken en stapten uit bij Regent’s Park. Dan maar daarvandaan lopen, wat ons in een totaal ander deel van de stad bracht, gigantische chique huizen, heel protserig met nepgriekse standbeelden op het dak. Om de hoek van het park was het andere koek, hippiewijk met honderden winkeltjes en kraampjes. Het aanbod van al die plekken was teleurstellend, want het was bijna alleen sieraden en kleding, maar het was er wel gezellig. Het weer was geweldig en we liepen zonder jas of vestje en konden buiten lunchen.
Het volgende programmapunt was de National Gallery of Art op Trafalgar Square. Wat heeft Engeland en vooral natuurlijk Londen, veel te bieden op het gebied van kunst en cultuur. Je kunt nog steeds zien, dat ze in het verleden tijdens het British Empire enorm rijk waren . Hun kunstmusea zijn boordevol en elke periode van de kunst is ruim vertegenwoordigd en er is altijd wel iets wat ik mooi vind en me blij maakt.
Deze dag is ook de dag voor Foyles, de grootste boekenwinkel van Europa. De hele reis heb ik me tot de aanschaf van 3 boeken kunnen inhouden, maar nu mag ik van mezelf toch nog 4 boeken erbij kopen. Voor de laatste reis kan ik nog wel een extra tasje erbij dragen. De boeken teruggebracht naar huis, uurtje op apengapen en toen weer op pad, want we hadden ook tickets voor het theater. De voorstelling is ‘Hadestown’ en is het verhaal van Orpheus en Euridice in een modern jasje. Het was een indrukwekkend spektakel met hele goede muzikanten en mooie zang.
Vandaag is het dan uiteindelijk zo’n dag als waarmee we de hele vakantie rekening hielden, grijs weer en uren regen achter elkaar, maar ideaal voor een bezoek aan het Tate Modern, dat een straatje van ons appartement verwijderd is. Het Tate is enorm groot en ook al deden we maar 2 etages, kostte dat toch bijna 3 uur en langer kunnen onze voeten niet aan en ook onze hoofden niet bevatten. Soms is het helemaal maf wat je ziet, maar er zit ook altijd wel iets bij, wat je raakt.
Terug naar onze ‘woonkamer’, waar we hoopten iets van de kwalificatie van de Formule I te zien, maar het moesten doen met gesproken commentaar.
Inmiddels begint het weer op te knappen, dus een laatste wandeling en een etentje zit nog wel in het vat.

Toch wil ik nog een aantal bevindingen kwijt, die mij deze reis zijn opgevallen. Engeland is dus wel Brexit, maar we hebben ons paspoort alleen nodig gehad tijdens de reis met de Eurostar. Naar Ierland toe, was niemand geïnteresseerd in dat officiële document en ook niet van Ierland naar Noord-Ierland. Tijdens deze hele reis hebben wij geen enkel insect gezien, geen vlieg, mug of wesp. Misschien wel een beetje verontrustend als je bedenkt, dat in zulke groene landen er ook wel een plekje zou moeten zijn voor insecten. Niet het meest aanspreekbare, maar wel van belang voor een toerist is het feit, dat je overal het water uit de kraan kunt drinken en het smaakt overal goed.
In detectives horen wij altijd dat de Engelsen alles met een kop thee kunnen oplossen en iedereen getroost kan worden met ‘ a cup of tea’, maar inmiddels vind je ook overal koffietentjes. Vooral de ketens Costa en Caffé Nero hebben lekkere koffie, als je niet zo’n tof tentje als Guajira vindt zoals wij in Edinburgh, gerund door een Dominicaanse.
Uiteraard zijn er grote glazen bier en wijn te vinden, als je maar een dikke portemonnee hebt of gewoon blindelings je kaartje gebruikt en thuis wel gaat zien wat de schade is. Wij hebben geen cent gewisseld en altijd alles betaald met ons kaartje. De enige keer dat we niet met kaart konden betalen voor iets was in Poundland, een soort Dollartree, en die magneet kon ik elders ook vinden.
In de trein als je eerste klas reist, zijn alle drankjes gratis en ook de snacks en soms zelfs ontbijt en sandwiches.
In onze jaren in de Verenigde Staten had ik een favoriete winkel, TJ Maxx. In die winkel weet je nooit wat er is, omdat ze restpartijen kopen van merkkleding en elke winkel is anders qua aanbod. Inmiddels is deze winkel ook in Europa onder de naam TK Maxx en ik heb me ooit voorgenomen elke winkel, die ik tegenkwam binnen te gaan. In deze reis was er n.b. een TK in elke plek waar we waren, maar ik had steeds pech, het leukste paar sportschoenen ooit, was er niet in mijn maat en ook die superleuke broek niet. Misschien was het om mij te ontzien wat betreft bagage. Een schrale troost, maar ik moet het er mee doen.
Een van de boeken, die ik tweedehands had gekocht, was Birdsong van Sebastian Faulks. Tijdens deze reis zag ik overal monumenten ter nagedachtenis van de Eerste Wereldoorlog, waar de Engelsen, Ieren en Schotten enorme verliezen hebben geleden. Dit boek ging over deze oorlog en is erg aangrijpend en wat zie ik in Liverpool? In oktober hebben ze een theatervoorstelling gebaseerd op het boek Birdsong. Toevallig toch, het boek is al best oud, maar blijkbaar aantrekkelijk genoeg om er nog een productie van te maken.

Het is weer droog, de hoogste tijd voor deze globetrotters om er voor de laatste keer op uit te gaan. Morgen verder.
Dagje verder en home sweet home. Gisteren nog een heerlijke wandeling gemaakt langs de Theems, nu de andere kant op, totdat het heel donker werd en er een enorme bui losbarstte. Laten we nu net op dat moment voor een boekwinkel staan en geen beter excuus om die dan binnen te gaan om te schuilen. Het betekende natuurlijk wel 3 extra boeken.
Als laatste eten, lekkere tapas en mooi groen wijntje.
De terugreis is symbolisch voor de hele reis, soepel en vlot, op de minuut af, zelfs iets sneller, zodat we een trein eerder konden pakken in Rotterdam en 5 uur later ons huis binnenliepen (6 uur vanwege het uur tijdsverschil).

Terugkijkend kan ik alleen maar mijn diepe dankbaarheid uiten, dat wij zo’n fantastische reis hebben mogen maken, waarbij we nog niet eens een Paracetamol nodig hadden, sterk en gezond konden we alles belopen en onze spullen meeslepen, niets ging kapot en niets werd ons ontfutseld.
Ook dank voor jullie, medelezers, voor jullie leuke commentaar. Als het leven ons zo toelacht, gaan we volgend jaar gewoon voor een nieuw blad aan onze bloem.

Geschreven door Monique.op.pad