We gaan van Glasgow naar het noordelijkste punt van onze reis, Inverness. De treinreis gaat door de Schotse Hooglanden en ik moet mijn beeld van die Hooglanden bijstellen. Ik had me het voorgesteld zoals het landschap in Noorwegen, ruig en kaal, maar het blijft hier gewoon groen, ook in de hogere gedeeltes is het volledig groen. Scotrail werkt net zo goed als de Engelse spoorwegen en ook al waren er maar 3 rijtuigen, was er toch een stukje voor de eerste klas ingeruimd, waar we ons plekje vonden. Inverness is een leuk stadje, maar wel aardig toeristisch, wat wij tot nu toe nauwelijks gewend zijn. We begonnen op de Victorian Market, een combinatie van winkeltjes en eettentjes en daarna naar Leaky’s, een enorme grote tweedehandsboekenwinkel, waar het ons lukte met lege handen uit te komen. Dit was het voor ons qua bezichtigingen. Er was ook nog een kasteel, maar dat stond in de steigers en was sowieso al in de 18de eeuw herbouwd op oude resten en nu dus niet open voor publiek.
We hebben hier een leuke cottage, een heel huisje, beneden woonkeuken en badkamer en boven woonkamer en slaapkamer en zelfs een tuintje, maar, een grote maar, we hadden geen warm water, omdat de eigenaar de gasrekening niet had betaald. We ontdekten het pas zaterdagochtend en dat is weekend, dus er was blijkbaar niemand om dat te herstellen. De eigenaar beloofde ons te compenseren, maar we zijn nu 5 dagen verder en we hebben nooit meer van hem of van het verhuurbedrijf gehoord.
We hadden zin in een paar dagen lekker wandelen in de natuur en dat kon hier goed. Inverness ligt aan de rivier de Ness en die rivier loopt van Loch Ness naar de Oceaan, volgens onze taxichauffeur de kortste rivier van Europa, ongeveer 6 à 7 km.
Loch Ness is natuurlijk bekend door zijn monster Nessie. In de Ness liggen de Nessie Islands en parallel aan de rivier loopt het Caledonian Canal en wij liepen langs de Ness en terug via het Caledonian Canal. Halverwege waren botanische tuinen met een café midden in die tuinen voor een leuke stop en verderop konden we heerlijk picknicken.
‘s Avonds waren we nog in een hele toffe pub, ‘Highlander’ met een super optreden van een jonge knul, die een accordeon aan een electronisch toetsenboard had gekoppeld en de hele tent aanstak met meezingen en klappen. Bengt had daar ‘haggis with neeps and tatties’ besteld. Haggis is het nationale gerecht: het hart, de lever en de longen van een schaap, gemengd met ui, kruiden en bouillon en dan gekookt in de maag van het schaap, maar dat laatste wordt tegenwoordig in een plastic zak gedaan. Neeps is koolraap en tatties is aardappelpuree. Het klinkt echt goor, maar het was lekker. Ik ben niet zo’n heldin, maar heb wel geproefd en had toen een beetje spijt.
De volgende avond wilden we weer naar die leuke pub, maar dat lukte niet, want het was stampvol. Toen hebben we ons maar eerst met wijn en nootjes in onze eigen tuin geïnstalleerd en zijn later voor een andere hap gegaan.

Het was al weer tijd voor de volgende bestemming: Aberdeen, de granieten stad. De hele stad, alle gebouwen, winkels en woningen zijn gebouwd met graniet, dat hier voorradig is. Dit betekent dat de stad grijs is. Toen we aankwamen en het regende, was het een hele troosteloze grauwe bende, maar een paar uur later knapte het weer op en ook de volgende 2 dagen hadden we stralend weer en toen leek de stad wel van zilver gemaakt en was mooi, ook al had er voor mij wel af en toe een kleurtje bij gemogen. Op de aankomstdag gingen we naar de Aberdeen Art Gallery en deze keer was het de moeite waard. Alle musea tot nu toe zijn ingericht met van alles en nog wat, hier ook, maar vooral het design van gebruiksvoorwerpen zoals theepotten en vazen was leuk.
Aberdeen is een havenstad in het noordoosten van Schotland en van vissersstad uitgegroeid naar oliestad. Er wordt net als in Noorwegen volop olie in de Noordzee gevonden.
We hebben een hele leuke wandeling gemaakt. Eerst via het havengebied naar een oud vissersdorpje Foot Dee, hier uitgesproken als Fittie, dat door de architect van Balmoral Castle (het zomerkasteel van het Britse koningshuis) was ontworpen. Het dorpje, uiteraard van graniet, was leuk, maar zat vastgeplakt aan het havengebied en het uitzicht op een gigantische olietank of enorme blauwe silo’s is toch minder. Het ging verder over de esplanade met zowaar een zandstrand en allerlei foodtrucks en windmolens in de verte. Aan het eind was een natuurreservaat met eilandjes in de rivier met zonnebadende zeehonden en een hele oude brug, ’Brig o Balgownie’ uit 1340 en uiteindelijk kwamen we weer in een park met maar weer eens een kerk, ‘St.Machar’s Cathedral. De kerk oké, maar wel leuk, dat in de muur van de begraafplaats een arm van William Wallace was gemetseld. William Wallace is bij veel van ons bekend dor de film ‘Braveheart’, maar hij heeft echt geleefd en gevochten in de onafhankelijkheidsoorlogen van Schotland tegen Engeland. Hij heeft de eerste gewonnen, maar de tweede niet. Hij is toen gevangen genomen en gedood en gevierendeeld. De Schotten hebben de 4 delen in het noorden, zuiden, oosten en westen van Schotland begraven en z’n arm was dus hier. De rest van de wandeling ging door Old Aberdeen met de Aberdeen University, het King’s College en de Powis Gateway, een protserige poort met geld, verkregen uit de slavernij, gebouwd.
Vandaag, woensdag, schijnt de zon volop. Hoezo, slecht weer in Schotland! We hebben een audiotour gedownload: ‘Witches, Kidnapping and Mary, Queen of Scotts’. De geschiedenis van Aberdeen is niet de mooiste. Er zijn in Schotland wel 3800 heksen verbrand en dan de meeste in deze stad, kidnapping stond voor de 600 kinderen die gekidnapt werden en verscheept naar Amerika om daar te gaan werken en ten slotte de geschiedenis van Mary, de koningin van Schotland, die voor het koningschap van heel Engeland vocht met Elizabeth, haar halfzuster. Leuk om door kleine straatjes te lopen en te horen hoe het er hier aan toegegaan is. Het was nog leuker geweest als we meteen het startpunt hadden gevonden i.p.v. een half uur later, omdat het gebouw van de start volledig ingepakt in de steigers stond.
Na de wandeling en de lunch, zijn we naar het strand gegaan, alleen omdat dat zo ongelooflijk klinkt. We gingen niet uit de kleren, want het waaide veel te hard, maar onder het talud was het toch goed toeven.
Terug in de stad nog een bezoek aan het Maritime Museum gebracht. Je zag daar hoe het op zo’n olieplatform toegaat en hoe duikers naar ongekende dieptes moeten afdalen voor onderhoud, maar ook de haringvangst en de walvisvaart van vroeger kwam aan bod. De musea in Ierland, Engeland en Schotland zijn allemaal gratis, wat echt geweldig is. Je stapt er maar naar binnen en als het niets is, maakt dat ook niet uit, maar dit was heus wel iets, dus des te leuker.
Morgen al weer de laatste stop van Schotland: Edinburgh.


,

Geschreven door Monique.op.pad