Gisterenochtend begonnen aan de reis, die behoorlijk soepel verliep.
We gingen ruim op tijd naar Rotterdam en daar kwam de Eurostar ook zoals gepland. Vanwege een verbouwing van het douanegebouw in Amsterdam, moeten alle passagiers uit Nederland uit de trein in Bruxelles-midi om daar alsnog de douane te passeren. Goed idee toch, die Brexit! Onze trein uit Rotterdam was vertraagd vanwege een stilstaande trein op het spoor, waardoor we omgeleid werden, maar de trein in Brussel wachtte gewoon op ons.
In de Eurostar van Brussel naar Londen kregen we zowaar een lunch en drankjes aangeboden, iets wat we tot nu toe bij de 2 vorige keren niet kregen.
In Londen kun je van St.Pancras lopen naar King’s Cross, waar we de trein naar Cambridge na een kwartiertje wachten, konden nemen.
In Cambridge met de bus naar ons appartementje. Of ik ben in de war gebracht door miles i.p.v. kilometers of ik was nog wat roestig met boeken, in ieder geval is het appartement vrij ver uit het centrum, iets wat ik doorgaans niet zou boeken.
Veel anders dan een blokje om in dit woongebied was er niet te doen, maar we hebben uiteraard ons eigen entertainment mee en kijken lekker crimi’s en het journaal.
Ook al doe je eigenlijk niets, zo’n dag reizen is best vermoeiend, dus heel lekker geslapen.

Dagje Cambridge

Vanochtend met de bus naar het centrum gegaan. Na een terrasje met koffie, ja echt, we konden buiten zitten, naar de ontmoetingsplek voor onze 2 uur durende wandeling met gids. We hadden een masterstudent uit India, die een hele interessante en leuke rondleiding gaf. Ze vertelde over de geschiedenis van Cambridge, het ontstaan van de 31 colleges, de 137 Nobelprijswinnaars, waaronder hele beroemde, zoals de ontdekkers van het DNA, het electron, de structuur van proteïne, over beroemde studenten zoals Isaac Newton, Stephen Hawking en Charles Darwin. We zagen de Corpus Clock van John C Taylor, de uitvinder van de waterketel, met de chronophagus, de tijdeter, die de secondes grijpt.
Uiteraard liepen we langs een aantal colleges, zoals de oudste St.Peter’s House en Pembroke College, maar ook Queens’ College, King’s College en Trinity College. Verder nog de Mathematical Bridge, zonder gebogen houten stukken en bouten en de river Cam met de punters. We hebben, helaas voor Ingmar, geen roeiers gezien. Tijdens de wandeling regende het soms, maar dat hield steeds na een paar minuten op.
Na de wandeling superlekker Chinees gegeten. Wij zullen ons weinig vergrijpen aan Engels eten als er ook Aziaten te vinden zijn.
We zijn zelf nog Christ College en Pembroke College binnengelopen. Al die colleges zijn op dezelfde manier gebouwd, indrukwekkende entree, dan verschillende courts met in het midden prachtig, verboden te betreden gras, tenzij je een fellow bent en daar omheen in een vierkant de gebouwen, een chapel en steeds dieper in het complex, weer courts met eromheen gebouwen.
Daarna was het de beurt van het Fitzwilliam Museum. Meneer Fitzwilliam heeft in 1840 besloten, de door hem vergaarde kunst open te stellen voor het publiek in een speciaal daarvoor ontworpen museum. Het gebouw zelf is eigenlijk al een museum, heel protserig, enorm trappenhuis, grote glazen koepels, overal standbeelden en dan de zalen met kunst. Het meeste was, naar mijn smaak, een beetje te oud, maar wel leuk was de manier van tentoonstellen, waar de kunst bij elkaar gezocht was naar thema. Je had b.v. de vrouw, de natuur, de stillevens en dan zag je kunst uit 1600 gecombineerd met 19de eeuws werk maar ook uit 2020.
Inmiddels begonnen onze voeten luidruchtig te protesteren en na nog een drankje, vonden we het genoeg. Met de bus en 18.000 stappen later, waren we thuis.
Morgen gaan we al weer verder, vandaar deze volgepropte dag. Cambridge is heel druk, vooral vandaag bij ons bezoek, want het is volop ‘graduation time’: overal lopen studenten met hun capes en hun familie en vrienden. Toch vond ik het heel leuk en zeker de moeite waard.

Geschreven door Monique.op.pad