Vorig jaar, toen we van de treinen waren, lazen we over een hele spectaculaire trein die dwars door de Canadian Rockeys zou rijden van Banff via Jasper naar Kamloops. Dat sprak ons enorm aan, ware het niet dat die trein afgrijselijk duur was, een paar duizend euro voor 5 dagen.
Vanaf dat moment heb ik zitten puzzelen hoe tenminste een deel van die route toe te voegen aan het andere wensenlijstje:'Yellowstone Park en Seattle en het is gelukt.
De Canadian Rockeys winnen absoluut van Yellowstone Park. Het is tegelijkertijd ruig en vriendelijk, ook al spreekt dit elkaar tegen. Ruig omdat alle bergen boven de boomgrens uitsteken, dus overal om je heen grijze toppen voor een groot deel bedekt met sneeuw. Vriendelijk omdat de rest van het landschap alle tinten groen vertoont: enorme naaldwouden, maar ook langs bermen en op bosweiden, massa's bloemetjes in alle mogelijke kleuren en dan nog de Columbia River, die groen turquoise is en talloze meertjes met die blauwgroen kleur. We hadden natuurlijk ongelooflijk mazzel met het weer, want we zitten dag in dag uit, dik in de 25/27 en vandaag zelfs 30/31.
Accommodatie was niet te vinden in de Rockeys, maar we hebben wel onze stops daar gemaakt. Het leuke was, dat dit jaar alle parken gratis zijn vanwege hun 150-jarig bestaan.
Banff, onze eerste stop, was heel toerisitisch en barstensvol, zondag na Canadaday. Zo'n toeristische plek levert wel lekkere koffie op en de hike naar Tunnel Mountain met prachtig uitzicht op de omgeving was zeer de moeite waard. Daarna volgde een schitterende rit door die Rockeys met nog een stop bij Emerald Lake. Het woord zegt het al, het meer was diep turqoois. We hebben om het hele meer gewandeld. Daarna moesten we nog wel 200 km doorrijden om een slaapplaats te vinden, wat lukte in Revelstoke, een plek zeker niet te versmaden. Na het chique Hyatt, terug op aarde in een zeer basic Frontier Motel, maar daar is niets mis mee. Alles wat we willen, schoon bed, werkend sanitair en koelkast was er, alleen werkte het internet niet.
Revelstoke was voor ons zeer verrassend, schitterende omgeving, leuk dorpje en ook nog een Nationaal Park. We sliepen daar 2 nachten en hebben uiteraard daar ook weer onze hikes gemaakt. Eerst 's ochtends Mt Begbie op voor een waterval en bergmeer en 's middags naar het Nationale Park waar we eerst een deel met de auto wilden doen en dan verder naar de top klimmen, maar de top was nog "under snow"!!! 3 juli.
We zijn toen maar voor een wandeling lager gegaan: the inspirational foresthike.
Vandaag doorgereden naar Kamloops. Inmiddels zijn we weer een uurtje terug in de tijd gegaan, wat betekent 9 uur tijdsverschil met NL.
Het was 31 graden: only mad dogs and Englishmen go out in the midday sun en .... Bengt en Monique. Er is hier een park waar je tientallen hikes kan doen, dus we begonnen welgemoed naar boven te klauteren, maar de zon stond pal op ons. Bij Bengt gutst het dan naar beneden, maar bij mij betekent dat diverse stadia van rood, dieper dan een biet. Ik krijg die warmte niet kwijt. Boven aan gekomen, dachten we er verstandig aan te doen, naar beneden te gaan aan de andere kant van de berg in de schaduw, maar die schaduw was maar heel kort en we verliepen ons ook nog een aantal keren, kortom de appeleflauwte nabij.
Ik heb een tijd volledig amechtig op bed gelegen, maar zoals jullie zien, ben ik weer aardig bij en kan weer vrolijk schrijven over de reis.
Dit gebied is nb wijngebied, terwijl de winters zo lang en zwaar zijn en we ons hadden voorgenomen die wijn eens een kans te geven, maar gegeven onze toestand is het vanavond water.
We zullen na zo'n tocht zonder wijn ook wel kunnen slapen. Grapje, als er 2 ossen zijn, dan zijn wij dat wel. In alle omstandigheden, in wat voor bed dan ook, in wat voor rotherrie, Bengt en ik knorren onverstoord door.
Goed, morgen naar Vancouver, waar we 3 nachten blijven en ik ga nu het boekje over die stad bestuderen om geen highlights te missen.

Geschreven door Monique.op.pad