Gelukkig was het mooi weer toen ik opstond. Snel de was nog even buitenhangen. Ik had nog leuke gesprekken met een medefietser die op de laatste dag waren van hun 3 weken tocht. Ze hadden in Nederland gefietst en o.a. de Elfstedentocht gereden. Ik vertelde dat ik die ook meerdere keren heb gereden. Hij vroeg "in 1 dag?". Ik vertelde dat ik deze 6 keer had gefietst maar dat mijn fietsmaat Geert Jan deze 36 keer heeft gefietst. De mond van hem viel open van verbazing. Hij kwam steeds weer met vragen over de Elfstedentocht tot ergernis van zijn vrouw. Ik pakte de route weer op richting Vianen en kwam weer op de knooppunten uit. Ik zag de televisietoren van IJsselstein al opdoemen. Dit is de voormalige woonplaats vsn zoon Pascal en schoondochter Gina waar ik trouwens vanavond ga eten en overnachten. Na de pont bij Vianen begon het gefiets door de bebouwing en ging richting Utrecht. Ammehoela, dat ga ik niet doen. Het bordje Bunnik gepakt en ik zit weer op de Waterlinieroute. Die mijdt Utrecht. Nu zit ik op een bankje waar bij staat "de plek voor een gesprek ". Deze is van een beeldhouwster die het zo heeft geprogrammeerd dat als je zit er muziek klinkt vanuit een box. Ik het net de ogen even dichtgedaan bij het liedje van Cat Stevens Morning has broken. Dit zijn nu de pareltjes van zo'n fietstocht. Ik wil hier blijven zitten. Zo rustgevend. Direct maar 2 koppen koffie gemaakt en de tegenwind vergeten. Als ik vertrek ga ik nog even bij haar op het erf. Ze is bezig met een kunstwerk. Ik bedank haar voor de verrassing. Ze vindt het prachtig dat ik het waardeer. Als ik mijn weg vervolg zegt ze "hou het vast". Dat doe ik. Even later tref ik een parkeerplaats aan met allemaal lelijke eenden (Deux chevaux). Ik moest even stoppen om dit te bekijken. In De Bildt heb ik besloten mijn eigen route te fietsen via Zeist en Amersfoort. Ik had een route door het bos in gedachten maar ging in plaats daarvan veel langs snelwegen. In Zeist kocht ik bij een benzinestation broodjes en melk. Toen ik weer bij de fiets was raakte ik in paniek. Waar had ik de fietssleutel gelaten? Ik keek naar binnen maar dat lag die ook niet. Opeens dacht ik misschien ligt die bij de boodschappen in het tasje. Gelukkig. Ik was op dat moment echt bang dat ik hem kwijt was. De route ging naar Putten. Ik heb vandaag best wel wat kilometers gemaakt en weer leuke mensen ontmoet. Ook onderweg wensen mensen mij een goede reis. Ik slaap bij Pascal en Gina en heb net lasagne gegeten. Ik zit weer vol en hoop dat er morgen minder tegenwind is.

Geschreven door Michel.miedema.op.avontuur