De tweede nacht in het tentje ging goed. Heerlijk geslapen. Om half 7 werd ik wakker. Gelukkig kon ik rustig aan doen. Geen stress van een boot moeten halen. Het was weer als ouderwets op de camping. Met veel mensen had ik contact. Om10 voor 10 zat ik op de fiets. Eerst maar even naar Ford Edam. Ik werd daar hartelijk ontvangen door drie vrijwilligers. Er werd een foto gemaakt en ik kreeg de uitnodiging om binnen te kijken. Maar de man was ook eerlijk. Het zou om alles te zien meer dan een uur duren. Die tijd had ik niet. Ik had om kwart voor 1 afgesproken met nichtje Helen Miedema en ik wilde ook graag op tijd in Aalsmeer zijn. In Edam reed ik al verkeerd. Toch maar alleen niet op de bordjes vertrouwen alhoewel die wel leidend zijn. Dus ook de route op de fietscomputer opzoeken. Buiten Edam wind tegen. Dit wisselde soms af maar ik voelde de wind duidelijk. Ik zag dat het windkracht 5 was. Dus zwoegen. Veel gefietst langs het water. Ik wist niet dat Noord Holland zo veel waterwegen bezit. Ik had dus afgesproken met nichtje Helen en lag mooi op schema. Tot in Oost Knollendam. Het voetveer lag eruit. En achteraf wist ik dat. Ik had de bijzonderheden uitgeprint en bij mij. Maar die lag diep verstopt in een fietstas. Maar ik had de routekaart wel in mijn stuurtasje. Dan maar via Krommenie. Met aanwijzingen van mensen kwam ik weer op de route. Helen verraste mij met een picknick bij Ford Veldhuis. Maar deze was dicht dus kleedje heengelegt en heerlijk gegeten. Ze had allemaal lekkere etenswaren gekocht. Heerlijke broodjes, yoghurt en ananas gehad. Gezellig weer bijgepraat en nog een broodje en bakje meegekregen. De route ging weer verder. Opeens begon het hard te regenen. Gelukkig kon ik schuilen. In de buurt van IJmuiden de pont over het Noordzeekanaal genomen. Daarna door Spaarnwoude richting Haarlem. Door de golfbaan gefietst en later langs een idyllisch weggetje met allemaal woonboten. Dit straalde rust uit. Het water was ondertussen weer bijna op. Bij een fort waar kunstenaars waren gevestigd water gehaald. De man zei loop maar door. Zo kreeg ik een indruk hoe het er van binnen uitzag. Na Haarlem aan de buitenkant te zijn gepasseerd kwam ik langs schitterende fietspaden. Maar ook doorns op de weg. Ik voelde dat mijn voorband leger werd. Gelukkig zag ik een pompstation. Ik probeerde mijn band op te pompen maar dat werkte averechts. De band leeg. Een medewerker kwam met een andere slang voor de fietsbanden. Maar de band liep weer leeg. Dus aan de bak. Ik kon het voorwiel er niet uitkrijgen. De tassendrager zat in de weg. Na goed kijken kwam ik tot de conclusie dat de snelspanner eruit moest. De binnenband eruit gehaald en de buitenband aan de binnenkant voelen. En ja, een doorn. Met behulp van een bandenlichter deze eruit gekregen. Ik had de laatste keer goed opgelet hoe Seryl van Trapstel dit deed met een stukje glas in de band va mijn racefiets. Ik kon weer door. En zelf gefixt. Geeft vertrouwen. Op weg naar mijn adres van Vrienden op de Fiets in Aalsmeer vlogen de vliegtuigen over. Om half 7 was ik gearriveerd bij Mary en Jan. Ik werd hartelijk ontvangen. Na wat gedronken te hebben snel gedoucht en een restaurant opgezocht. De beloofde regen is nog niet gekomen. Morgen eerst maar Deet en antiprik ophalen. Een Kruidvat zit dichtbij. En ik pak de route zo weer op. Morgen wordt het weer kamperen. Morgenmiddag nog wat regen en morgenavond droog. En anders heb ik pech.

Geschreven door Michel.miedema.op.avontuur