Bij Jan en Irene mocht ik slapen in het oude gedeelte van hun huis. Een mooie kamer met een goed bed. We hadden afgesproken om kwart voor 8 te ontbijten. Jan had veel werk gedaan aan het ontbijt. Het ontbijt met zijn vijfen aan tafel was gezellig voor zowel hun als voor mij. Om half 10 zat ik op de fiets na afscheid te hebben genomen van Irene, Jan, Durk en Femke. Ze komen trouwens binnenkort een weekend bij ons langs in Ees. IIk pakte de route snel weer op. Jan had al even gekeken aan de hand van de windmolens waar de wind vandaan kwam. Ik had mij al rijk gerekend met alleen wind in de rug. Dan zou die 100 kilometer een makkie worden.Maar ik kwam bedrogen uit. De route ging al snel naar de dijk met natuurlijk tegenwind. Daar stond een monument waar Jan over had verteld. Het had te maken met de bouw van de binnendijk. De details zijn helaas verloren gegaan in de wind. Bij het monument stond een vakantiefietser. Hij liep naar mij toe en begon in het Duits te praten. Gelukkig heb ik op de middelbare school Duits gehad waardoor de conversatie goed liep. Hij kwam uit Keulen en reed ook een rondje Nederland. Hij was gestart in Roermond en moest nog een dag of vijf. Ik ging kijken bij het monument en hij vervolgde zijn weg in dezelfde richting als ik zou gaan. Hij hoopte een camping te vinden in Groningen. Ik heb hem onderweg heel snel zien staan bij een picknickbankje maar daarna niet meer. In Ferwert zag ik een Spar supermarkt. Hier durfde ik mijn fiets wel te stallen en kocht bananen en appels. Ik heb de hele reis bijna geen supermarkt ingedurfd. En ik kom ook wel boerderijwinkels tegen maar die staan ver in het land. Mijn angst is te groot om gegrepen te worden door de (waak)hond waardoor deze optie overgaat. In het Noorden van Friesland waren veel wegen voorzien van nieuw grind. Aangezien hier niet zoveel auto's komen was dat grind nog niet ingereden. Het was lastig om deze stukken te fietsen en ik had soms moeite om mijn balans te houden. En dit ook in combinatie met tegenwind. Ik kwam in de buurt van Dokkum. Bekend terrein omdat met de fiets elfstedentochten Dokkum ook wordt aangedaan. Ik fietste heerlijk met de wind in de rug en denk eindelijk is het zover. Ik wordt zelfs nog ingehaald door een oudere vrouw met een wandelstok op haar bagagedrager. Maar kon niet zien of dat een elektrische fiets was. Het doet me niet zoveel. Maar voor Dokkum slaat de route weer af naar de dijk. Balen, weer tegenwind. Maar de route is prachtig. Ik rijd over smalle fietspaadjes en zie de dorpen in de verte. Ik probeer dan te raden welk dorp het is maar 50 procent heb ik fout. Toch mijn topografie gaan aanscherpen. Bij Wierum en Moddergat stop ik even. Ik loop omhoog naar de dijk om te kijken naar de Waddenzee. Altijd een fascinerend gezicht. Maar de dorpen vertellen ook een triest verhaal. Op 2 december 1893 vergingen 13 schepen en vonden 22 vissers de dood. De namen en leeftijden staan op de dijk in Moddergat en elke keer dat ik het zie komt het hard binnen. Intussen begint de vermoeidheid wel toe te slaan. Ik wijt dit aan de wind en sleep mezelf naar Lauwersoog. Ik was blij dat ik daar was. Nu kwam de wind wel in de rug. De rest van de route is mij bekend. En nog moet ik onderweg het boekje erbij pakken omdat ergens een omleiding is. Dan ben ik de weg weer kwijt. Ondanks dat ik de route wel ken beleef ik het zeer intens. Ik heb op mijn vakantiefiets natuurlijk een veel lagere snelheid als op de racefiets en ik merk dat ik de omgeving anders opneem en beleef. Ik had als eindpunt Hotel Aduard. Dit als verrassing voor Aukje die alles bijna twee weken alleen moest doen in huis. Ik fietste vanuit Garnwerd naar Aduard en wil morgen de laatste etappe weer oppakken in Garnwerd. Aukje was al op het terras toen ik om half zes arriveerde. We hebben heerlijk gegeten en morgen komt een einde aan mijn reis. Aan de ene kant vind ik het fijn om weer thuis te zijn maar ik ben in de afgelopen week wel gewend geraakt aan dit bestaan. Ik zal morgen zien hoe ik het beleef.

Geschreven door Michel.miedema.op.avontuur