Ik stap na een heerlijke nachtrust in het onderkomen bij Anton en Anneke naar buiten en wordt direct vrolijk begroet door de hond. De zon schijnt uitbundig en de verwachtingen qua weer zijn uitstekend. Bijna geen wind , geen regen en veel zon. Straks maar even goed insmeren. De hond zit naast mij. Wat een heerlijk gevoel is dit toch en wat straalt er veel uit van een hond. Ik heb vroeger zelf een hond gehad maar was alweer vergeten hoeveel plezier je er van kan hebben. Maar ja, dan worden vakanties weer lastiger. Toch iets om over na denken. Het ontbijt zal zo komen en ik krijg ook een lunchpakket mee. Ik vind niets lekkerder dan op een mooi plekje in het bos te genieten van de lunch. Een gevoel van blijdschap overspoeld me. Het lijkt wel alsof ik iedere dag jarig ben. Om een meerdaagse reis goed door re komen zijn slaap en eten zeer belangrijk. Ik heb tot nu toe alle nachten goed en voldoende geslapen. Het eten heb ik zelf in de hand. Maar ik hou mij aan de drie eetmomenten per dag. Tussendoor natuurlijk veel fruit (vaak te koop langs de weg). Maar ik betrap mij erop dat ik te weinig drink. Ik ben altijd gewend om te fietsen op alleen water en merk dat ik geregeld maar 2 bidons van 0,75 liter drink. En dat op 6 uur fietsen. Daar wil ik verandering in aanbrengen. Meer drinken. Over dit soort zaken denk ik na tijdens mijn tocht,. Ook over wat het vele fietsen doet met mijn lichaam. Tot nu toe geen centje pijn maar ik ben nog maar 6 dagen bezig. De etappes zijn iedere dag ruim 110 kilometer. Ik vertrok vanmorgen rond half 10 uit Nederweert. Ik wist waar ik de route gisteren had verlaten en zat snel weer op de LF7, de Oeverlandroute. De wegbewijzering was in het voorjaar weggehaald en dook pas weer op in Mierlo. Gelukkig had ik het gpx bestand op mijn Sigma. Het hoogtepunt van de tocht was de Lieropse en Strabechtse heide. Een eindeloos durend heideveld. De route was deels onverhard. In het zand. Wat was ik blij dat het droog was. Ik zag de plassen nog van eerdere regenbuien. Ik had er niet aan moeten denken om over dat natte zand te fietsen. Dan had ik moeten lopen met mijn 15 kg bagage. Een bankje voor een kopje koffie was moeilijk te vinden. De bankjes die ik wel zag waren bezet. En ik ga niet zomaar aanschuiven. Ik weet nooit of mensen dat op prijs stellen. Ineens zag ik iemand op staan en greep mijn kans. De man vertelde dat hij wegging. Tijd voor koffie dat met de eerste poging om te maken op de grond viel. Toen ik zat te genieten van de omgeving landde een vlinder op mijn arm en bleef tien seconden zitten. Zal dat een teken zijn geweest? Misschien wel omdat ik twee dagen geleden een kaarsje had opgestoken in het kapelletje. De rit ging verder voorspoedig. Alleen in Eindhoven was het lastig fietsen. Ik ben nu te gast bij Mariette en Peter in Alphen (Noord Brabant). Ook via Vrienden op de Fiets. De Belgische grens is 5 kilometer verderop. Ik werd hartelijk ontvangen met koffie en nog een biertje en we hebben een gezamenlijke hobby kwamen we achter. Fietsen :-). Vanavond heerlijk gegeten in het dorp in een beetje Franse ambiance. Het terras was een jeu de boules baan en er klonk Franse muziek. Het overnachtingsadres voor morgen is alweer geregeld. Op naar Zeeland.

Geschreven door Michel.miedema.op.avontuur