Met een beetje weemoed laten wij Kyoto achter ons, ik had langer van die stad willen genieten en verder willen verkennen. Wij vervolgen onze reis per “Shinkansen” ook bekend als de “bullet train”, een hogesnelheidstrein waarvan de futuristische vormgeving een machtige aanblik is. Het interieur is zeer comfortabel en straalt rust uit, de passagiers zitten op alle trajecten in de rijrichting dankzij de draaibare fauteuils. Dit vervoermiddel haalt snelheid van over de 300km per uur. Men is bezig met een nieuwe versie die de 600km per uur moet halen. “Shinkansen” rijden af en aan naar bijna alle uithoeken van het land, door de hoge frequentie lijkt het op een metro dienst. “Shinkansen” is gereputeerd om zijn extreme punctualiteit. Zo weet de conducteur ons te vertellen dat precies tussen 12.21uur en 12.23uur de berg Fuji aan de linker kant te zien zal zijn. Wij hebben geluk met het weer, het is een zonnige en heldere dag, de perfecte omstandigheden om een glimp op te vangen van deze beroemdheid, wat niet vanzelfsprekend is. Om precies 12.21uur verschijnt “Fuji San” met zijn besneeuwde top in volle glorie voor onze ogen. In Europa noemen wij het “Fujiyama” “yama” betekent berg, Japanners noemen het “Fuji San” “San” is een term die respect toont, wordt ook gebruik achter iemands naam, bijvoorbeeld “Sylvain San”. De heilige status van de berg heeft helaas ook een gruwelijke kant, sommigen kiezen om hun leven te beëindigen door bewust te verdwalen in de ondoordringbare bossen aan de voet van de berg. Zij nemen een klosje draad mee, binden het begin aan een boom vast en aan het einde daarvan kan later hun lichaam teruggevonden worden. Het zelfmoord percentage in dit land ligt hoger dan in West Europa, hoge eisen worden gesteld aan werknemers, de werkdruk is groot, falen is geen optie, zij willen en moeten presteren. Ik denk dat dit karaktertrek ook in de cultuur verankerd is, denk bijvoorbeeld aan de samoerai die “Harakiri” moest plegen.
Zodra de trein de stad uitrijdt, verandert het landschap, laagbouw vervangt torenflats, de groene heuvels op de achtergrond en de vele rijstvelden geven het een landelijk aspect, wat zou ik graag doorheen willen crossen met de auto.
Wanneer de conducteur door de trein loopt, draait hij zich om voordat hij het wagon verlaat en buigt voor de passagiers, ik denk niet dat de NS snel zoiets zal introduceren.
Bij aankomst in Odawara zijn er festiviteiten aan de gang, altaartjes en andere attributen worden op schouders gedragen door mannen en vrouwen gehesen in het kostuum passend bij hun “clan”, elke wijk van de stad heeft zijn “clan”. Het geheel gaat gepaard met veel geschreeuw en gezang, het doet ons denken aan de ceremoniën van “Semana Santa” in Spanje. De dag wordt afgesloten met een groot festival later op de avond, de reisleider neemt de groep er mee naar toe. Wij doen deze keer niet mee, te moe van alle indrukken, van het elke dag vroeg opstaan, wij hebben wat rust nodig. Bij de supermarkt kopen wij twee broodjes en salades en gaan lekker “cocoonen” op onze hotelkamer. Jij moet af en toe een time-out nemen.

Geschreven door JenS.onderweg