Vanochtend schijnt de zon rijkelijk en de wind is gaan liggen, veel belovend dus. Ons doel vandaag is de "Parque del Teide". "El Teide", een nog steeds actieve vulkaan, is met 3718m de hoogste berg van Spanje. De laatste uitbarsting in 1768 was zo krachtig dat het het aanzicht van een groot gedeelte van het eiland heeft veranderd. In 1909 vond een minder krachtige eruptie plaats, sindsdien "slaapt" de vulkaan, af en toe blaast hij wat rookpluimen uit om de seismologen wakker te houden. Het eerste wat ons opvalt op de weg is het groot aantal rijwielers, is het vandaag nationaal bejaardenfietsdag? Veel oudere mannen in (te) strakke wielrenpak blazen de longen uit hun lijf op hun racefiets om de berg op te komen. Respect voor wat ze doen hoor maar of het esthetische verantwoord is... Op de weg liggen er nog veel stenen en modder als stille getuigen van de heftige regen. Door de pijnbomenbossen klimmen wij de bergen in en weldra zien wij dat de bergtoppen bedekt zijn met sneeuw, prachtig gezicht. Hoe we dichterbij de sneeuw komen hoe drukker het wordt. Ik had het kunnen weten, ik was helemaal vergeten dat wanneer hier sneeuw valt de lokale bevolking en masse naar de bergen trekt om ervan te genieten. Er worden veel foto's gemaakt, kleinen en groten spelen in en met de sneeuw, men maakt kleine sneeuwpoppen die ze vervolgens op de motorkap van hun auto plaatsen tegen de voorruit. Tegen de tijd dat zij weer bij de kust aankomen is de sneeuwpop gesmolten. Enfin het is zo druk dat we compleet vast zitten in een file hoog in de bergen, wij kunnen niet verder rijden omdat de doorgaande weg afgesloten is er zit niets anders op dan onze route aan te passen Wij kiezen voor een alternatieve richting het zuidwesten, het blijkt een goed idee te zijn want aan die kant ligt er geen sneeuw en dus ook minder auto's. Het landschap is er niet minder mooi, hier kunnen wij goed waarnemen met hoeveel geweld de natuur heeft toegeslagen tijdens de uitbarsting, tonnen lavasteen van donker rood tot zwart en alle bruine nuances ertussen, liggen verspreid over meerdere vierkante kilometers of ze door een reuze bulldozer verschoven en opgestapeld zijn. Het contrast van de witte toppen achter de donkere stenen maakt het nog dramatischer. Het wordt maanlandschap genoemd en als je de beelden van de maan moet geloven wat je op de televisie ziet dan lijkt het er inderdaad op. Een andere voelbaar contrast is de temperatuur rond de 8 graden tegen de 25 graden aan de kust. Rond 14.00 uur stoppen wij bij een lokale restaurant langs de weg waar wij op het terras in het zonnetje genieten van onze lunch, ik een verrukkelijke "conejo al salmorejo" (konijn op z'n Canarische) en Jan een perfecte gegrilde reuze entrecote. Wij vervolgen onze route tussen de bananenplantages mooi gelegen in terrasbouw. Het verbouwen en exporteren van bananen is naast het toerisme een belangrijke bron van inkomsten en werkgelegenheid voor deze eilanden. De Canarische banaan is een kleine variëteit, zoet en zeer smakelijk met name geapprecieerd door de bewoners van het vaste land. Wij bewonderen de enorme cactussen die overal in het wild groeien. Tot ergernis van Jan moet ik weer zo nodig "stekkies" meenemen, ik doe het toch, hopelijk overleven zij het. Terug in Playa de las Americas, onze thuisbasis, is het duidelijk te merken dat het mooie weer is teruggekomen. Het is druk op straat, de terrassen zijn weer gevuld en de speeltoestellen voor de kinderen die voor ons hotel staan zijn weer druk bezet. Waarom bij de speeltoestellen de muziek van een volume "hoe help ik mijn kind zo snel mogelijk aan een gehoorapparaat" aanstaat is ons een raadsel. Morgen gaan wij op bezoek bij onze vrienden, wij verheugen ons erop.

Geschreven door JenS.onderweg