Morgen is het precies drie jaar geleden dat wij hals over kop Spanje moesten verlaten, op 15 maart 2020 ging het land op slot vanwege de Corona epidemie. Na bijna drie, vol beperkingen, ellendige jaren heeft inmiddels de COVID-19 virus zijn plek opgeëist in onze samenleving, wij moeten ermee leven. Tijd om onze BC (before Corona) bezigheden en gewoontes weer op te pakken, een gedeeltelijke “overwintering” hoort daarbij. Na een verblijf van zeven weken in december/januari zijn wij wederom terug in San Pedro voor drie weken. In onze BC-leven ondernamen wij wel vaker korte trips vanuit SP, om de draad weer op te pakken lijkt ons een driedaags reisje naar Cádiz een leuk begin.
Op deze zonovergoten dinsdagochtend rond 11.00 rijden wij weg, wij hebben geen haast, het is een korte trip van 166 km en wij kunnen toch pas vanaf 14 uur terecht in ons hotel. Onderweg is er nog tijd voor een koffiepauze in een “venta”. Een “venta” vind je vaak langs de weg, het is een soort herberg waar je kunt rusten, wat eten of drinken en waar meestal een winkeltje aan verbonden is die de verrukkelijkste lokale producten aan de passanten biedt, van zuiver olijfolie tot huisgemaakte koekjes. Zonder probleem vinden wij onze weg naar de parkeergarage. De laatste 500 m leggen wij te voet af want bij “hotel de Francia y París” (what’s in the name) mag geen auto komen. De aan ons toegewezen kamer, meteen door Jan goedgekeurd (het is wel eens anders geweest), beschikt over twee grote openslaande deuren en twee balkons met uitzicht op een levendig plein. Het is netjes en schoon, de bedden zijn stevig en in de ruime badkamer geen badkuip met hoge randen waar je overheen moet stappen maar een keurige inloopdouche. Nadat wij ons geïnstalleerd hebben gaan wij op ontdekkingstocht. Ons logeeradres bevindt zich midden in de oude stad met alle bezienswaardigheden op loopafstand. Wij houden van steden, een stad moet je niet alleen bezichtigen maar ook voelen, deze stad voelt goed. Het oude centrum bestaat uit kaarsrechte smalle straten, waar de 4 a 5 verdiepinghoog woonhuizen nauwelijks ruimte overlaten aan de brandende zon. De vele erkers hangend aan de gevels doen ons denken aan Valetta de hoofdstad van Malta. Verder op onze wandeling komen wij bij het statige stadhuis aan een fraai breed plein gelegen. In tegenstelling tot de meeste Zuid-Spaanse steden vind je hier geen bouwsels herinnerend aan de Moorse bezetting. Cádiz is gebouwd op een schiereiland, daardoor bijna aan alle kanten omringd door het groene van de Atlantische oceaan. De hoge stevige stadsmuren beschermen de stad tegen het gebonk van de golven. De brede promenades langs de kust wordt druk bezocht door wandelaars en sportievelingen. In de “Parque de la Alameda” kunnen wij de eeuwenoude ficus bomen bewonderen met hun getormenteerde omvangrijke stammen en bovengrondse wortels, ongelooflijk dat onze “kamerplanten” tot zulke reuze kunnen groeien. Verderop lopen wij door “Parque Genoves”, een botanische tuin die veel exoten herbergt en als koele oase fungeert. ‘s Avonds kiezen wij voor gemak wij dineren in één van de restaurants op “ons pleintje” met uitzicht op “onze balkons”.

Geschreven door JenS.onderweg