Na bijna 6 maanden thuis te zijn geweest, besloot ik toch de winter weer over te slaan en terug te gaan naar Nieuw-zeeland, althans voor even. Ik zag op tegen de lange vlucht, dus besloot ik een tussenstop in Amerika te doen om Jill op te zoeken, een meisje dat ik in Queenstown hebt ontmoet. Ze woont op dit moment in een chalet in een zomerkamp in New Hampshire.

Na 13 uur onderweg te zijn geweest, kwam ik zaterdagavond 19 november aan in Boston. Nadat ik mijn bagage had opgehaald, kwam Jill ook net aanrijden om me op te halen dus dat was perfect getimed. Het was super leuk om haar weer te zien en het voelde helemaal niet alsof het al 1,5 jaar geleden was dat we elkaar voor het laatst zagen. Het was 2 uur rijden vanaf het vliegveld naar haar huis, dus we lagen er niet vroeg op. De volgende dag was Jill vrij, dus we hadden een chill dagje. Het was veel kouder dan in Nederland en er lag een beetje sneeuw en tot dan had ik me niet gerealiseerd dat ik de winter eigenlijk best wel gemist heb. Ik had gelukkig niet echt last van een jet lag, ik werd alleen elke dag rond 7 uur wakker. Wat op zich niet erg was, want het is daar zelfs in de winter al om 7 uur licht. Het wordt daarentegen wel om kwart over 4 al donker, wat even wennen was.

Die avond had Jill ijshockey training, dus ik ging mee om te kijken. Ik vond het al leuk om van het ene stadje naar het andere te rijden, zodat ik wat van de omgeving kon zien. De huizen zijn precies zoals ik me had voorgesteld, van hout en met veranda’s en er was al wat kerstversiering te zien ook. Ik kwam al helemaal in de kerststemming.

De paar dagen erop moest Jill overdag werken, dus ik moest mezelf vermaken. Het huisje waar we in verbleven lag middenin de bossen en aan een meer en het was prachtig weer die maandag, dus ik besloot rondom het meer te lopen. Omdat het een zomerkamp is, is het in de winter praktisch verlaten op een paar werknemers na. Er lag nog steeds sneeuw en ik genoot van het knerpende geluid onder mijn voeten. Wel was ik een beetje op mijn hoede, omdat er wel beren in die omgeving zitten, al had Jill er nog nooit een gezien. Ik hoopte een eland of hert te zien, maar helaas zag ik geen enkel dier, alleen een paar eekhoorns. Ik vond het wel lekker om overdag alleen te zijn en de dag erna ging ik erop uit met de kayak. Er stond geen wind en het meer was zo vlak als een spiegel. De stilte om me heen was heerlijk. Ik zag 2 mega grote vogels met een witte kop in een hoge boom en later zei Jill dat het waarschijnlijk adelaars waren.

Jill deelt het huisje met Ollie, een van de jongens die het onderhoud doet op het kamp. Omdat er niet veel te doen was, nam hij me woensdag mee voor een rondleiding over het kamp. We gingen met de buggy de heuvel op naar een uitzichtpunt en hij nam me mee naar de schietbaan. Ik heb met verschillende geweren geschoten, een shotgun en een pistool. Ik vind het nog wel steeds een vreemd idee dat mensen hun pistool zelfs mee mogen nemen naar de supermarkt. New Hampshire is een van de meeste tolerante Staten als het gaat om het dragen van geweren. Ik vond Amerika fantastisch, maar wat dat betreft zou ik er niet willen wonen.

Woensdagavond zijn we naar Worcester gereden, waar Jill haar ouders wonen. Ik was erg enthousiast, want donderdag zou ik mijn eerste Amerikaanse thanksgiving meemaken. Jill haar familie was erg aardig en ze ontvingen me hartelijk. We gingen die donderdagmiddag naar haar tante, die naast hun woont om met z’n allen te eten. We hebben eerst met z’n allen de thanksgiving parade gekeken op tv en daarna gingen we eten. Ze noemen het Thanksgiving dinner, maar het begint eigenlijk al om 2 uur. Het meest belangrijke is toch wel de kalkoen, maar er waren heel veel typische gerechten zoals zoete aardappel puree met gesmolten marshmallows er bovenop, green bean casserole wat ze maken metboontjes, champignonsoep en gedroogde uitjes en pumpkin pie. Het was allemaal super lekker en ik vond het heel leuk om een keer mee te maken.

Vrijdagmiddag had Jill afgesproken om wat te gaan drinken met wat vriendinnen van haar middelbare school. Ze waren erg aardig en we zouden eigenlijk maar even gaan, maar het kwam erop neer dat we om middernacht nog in de kroeg stonden. Zaterdag zijn we Boston gaan verkennen. Ik zou Boston zeker aanraden, het is een super leuke stad en niet zo intens en gigantisch als New York. We zijn eerst naar Faneuil Hall gegaan, een markthal met allerlei eettentjes. Daarna hebben we een poging gedaan tot shoppen, maar het was zo een bende overal omdat het de dag ervoor Black Friday was, dat we het snel opgaven. Het was een prachtige dag dus zijn we door het park gelopen. De eekhoorntjes waren er zo tam, ze klommen nog net niet in je. Vervolgens zijn we langs de rivier teruggelopen naar het treinstation. We zijn nog uitgestapt bij Harvard, omdat ik hier heel graag heen wou. Je mag gewoon rondlopen over de campus, ik voelde me net alsof ik in een film was. Het was echt heel indrukwekkend om te zien hoe groot het is. ‘S avonds had een vriendin van Jill ons uitgenodigd voor friendsgiving. Ze had een heel schattig appartement met 2 andere meiden en er waren ongeveer 20 mensen en iedereen had iets te eten meegemaakt. Het was heel gezellig. Helaas moesten wij nog 1,5 uur terugrijden dus we konden niet zo lang blijven.

Zondagmorgen zijn Jill, haar moeder en ik naar een echte Amerikaanse diner gegaan om te ontbijten. Het was niet zoals je in de films ziet, met rode banken maar het was een leuke ervaring. Daarna zijn we terug gereden naar het zomerkamp, omdat Jill maandag weer moest werken.

Maandag was het aan het regenen dus heb ik niet zoveel gedaan. Dinsdag was Jill weer vrij en zijn we naar Lake Sunapee gereden. Het is een erg populaire vakantiebestemming voor rijke Amerikanen in de zomer en de huizen die aan het meer staan zijn gigantisch. Sommige mensen hadden een boothuis wat nog groter was dan ons normale huis. Zelfs in de winter is het er erg mooi, maar het was er nu bijna uitgestorven. ‘S avonds zijn Jill, Ollie en ik naar een lichtshow geweest. Het was op een circuit wat ze normaal gebruiken voor autoraces en ze hadden overal langs het circuit licht sculpturen gezet waar je met de auto langs kon rijden.

Woensdag moest Jill werken en heb ik mijn tassen ingepakt. ‘S avonds moesten we op iemands huis en honden passen in Lake Sunapee en de volgende morgen heeft Jill me afgezet op het bus station en nam ik de bus naar het vliegveld om vanaf daar verder te vliegen naar Nieuw-Zeeland.

Inmiddels ben ik alweer een maand in Nieuw-Zeeland en ik ben blij om weer terug te zijn. Hollie vloog helaas 5 dagen nadat ik hier aankwam naar Engeland, maar ik doe veel met Jess (die mijn kamer heeft overgenomen). We zijn vorige week wezen kamperen in Taieri beach en morgen gaan we naar Monkey Island. Het is hier op dit moment 27 graden, wat bloedheet is voor Queenstown en het is fantastisch. Ik heb de adgelopen 3 weken gewerkt en nu heb ik 2,5 week kerstvakantie en ik besteed al mijn tijd aan of in het meer op dit moment.

Ik hoop dat iedereen fijne kerstdagen heeft gehad en ik wens jullie alvast een fijne jaarwisseling!

xx

Geschreven door Angela.op.reis