Op dit moment zit ik lekker onder een dekentje, met een theetje op de bank. Het haardvuur knettert op de achtergrond en het is aangenaam warm binnen. Het begint al guur en koud te worden buiten, de winter komt eraan. Ik heb zeeën van tijd op dit moment, ik heb namelijk mijn spaakbeen en ellepijp gebroken. Annie dacht dat ze weleens een race op een bmx kon doen, maar dat ging mis. De dokter zei dat het een nette breuk was en ik hoefde gelukkig niet in het gips. M’n arm zit in een mitella en ik moet minimaal 3 weken rust houden. Alles wordt hier betaald door ACC en ik krijg 80 procent van mijn loon doorbetaald, dus ik heb eigenlijk een soort minivakantie. Een mooi moment om weer eens een blog te schrijven dus.

Kerst in de zomer blijft toch een beetje raar. Met onze flat deden we Secret Santa. Iedereen moest een lootje trekken en we hadden afgesproken niet meer dan 50 dollar te besteden. We hebben met z’n allen een kerstdiner gedaan en de cadeautjes gegeven. De dag voor oudjaar ben ik met Hollie naar Rhythm and Alps geweest. Dit zou een van de beste festivals van Nieuw-Zeeland moeten zijn, maar het viel een beetje tegen. Oud en nieuw hebben we in Queenstown gevierd. Er waren wat vrienden van Hollie hierheen gekomen vanuit Wellington en we zijn met z’n allen naar het meer gegaan om het vuurwerk te zien. Ik had het nog nooit zo druk gezien in Queenstown, het was zeker een geslaagde avond.

De zomer in Queenstown beviel me wel. Het weer is aangenaam, het wordt niet super heet maar er waren toch dagen dat ik niet kon wachten om in het meer te springen (en het meer is slechts 10 graden dus dat zegt toch wat). Lauren en Emma hadden een paddle board gekocht en na m’n werk of op onze vrije dagen gingen we regelmatig naar Frankton beach met een groep om te zwemmen, paddle boarden en bbqen.

Op een warme zomeravond vroeg Kim of we mee wilden naar de pump track in Hanley’s farm om te gaan BMX-en en barbecuen. Dit is hoe we Blake, Ben, Jill, Jordy en Lou ontmoetten. Kim was al langer bevriend met hen, maar wij hadden hen nog nooit ontmoet. Alex (mijn huisgenoot) en Jordy kenden elkaar al wel van de universiteit. Hol en ik konden het erg goed vinden met zijn vriendin Jill en we besloten de week erop met z’n allen op stap te gaan. Sinds die ene zomeravond zijn we allemaal erg close met elkaar en we doen dan ook van alles samen. Zo heb ik voor het eerst Chinees nieuwjaar gevierd met hen. Ritchie (een van Kim’s vrienden) logeerde een tijdje bij ons en hij is chef en had samen met Kim een hotpot klaargemaakt voor Chinees nieuwjaar. Kim had Ben, Jill, Jordy en Lou uitgenodigd en het was een gezellige avond.

Ik doe ook nog steeds allerlei tripjes en hikes in en om Queenstown, gewoon omdat het hier zo mooi is. Ik ben een dag met Phoenix en Hollie naar skippers canyon gegaan. Dit is een 22 km lange weg en een van de gevaarlijkste gravel roads in Nieuw-Zeeland, maar de uitzichten zijn fantastisch. Ik was blij dat Phoenix reed en niet ik of Hollie. Hol en ik hebben het eerste gedeelte van de Routeburn track gelopen. Dit is een van de great walks van Nieuw-Zeeland en ik begrijp wel waarom. De uitzichten waren prachtig en we konden er geen genoeg van krijgen. Helaas konden we niet de hele track lopen en moesten we wel teruggaan, omdat het anders donker werd.

In februari zijn Hollie, Kim, Phoenix en ik voor een paar dagen naar Milford sound gereden. Milford sound is de bekendste fjord in het Fiordland National park en het wordt ook wel het achtste wonder van de wereld genoemd. Het regent er 182 dagen per jaar, waardoor de mooiste watervallen ontstaan. We zijn woensdag rond de middag vertrokken. Het is 3,5 urige rit vanaf Queenstown, maar het is een prachtige route. Rond 4 uur kwamen we aan bij het begin van de lake Marian track. Tom (één van Marjolein’s vrienden) had deze track aangeraden en zei dat het echt een must-do was. Hij had niet overdreven. De hike was zwaar en het grootste gedeelte was bergop. Eenmaal aangekomen bij het meer, konden we onze ogen bijna niet geloven, zo onwerkelijk mooi was het. Natuurlijk moesten we er een duik innemen, ook al was het water hoogstens 5 graden. We hebben een poosje aan het meer gezeten en toen de zon achter de bergtoppen verdween, zijn we op het gemakje aan de afdaling begonnen. Er was een camping niet ver van de track vandaan. Hier konden we nog net voor het donker onze tent opzetten en wat eten koken. De nacht was erg koud en ik was niet erg goed voorbereid met m’n Ali express slaapzakje en m’n dunne pyjama😅 De wekker ging de volgende morgen om 6 uur, we gingen namelijk kajakken met zonsopgang. Het was erg mistig en koud toen we wakker werden dus dat was een domper. We pakten onze tent in en sprongen in de auto om het laatste uur naar Milford sound te rijden. Aangekomen in Milford, klaarde de lucht helemaal op en alle wolken waren weg! De kajaktocht was geweldig, het was wel erg winderig waardoor we niet zo ver de fjord in konden gaan als ze normaal doen, maar dat mocht de pret niet drukken. We hebben lunch gegeten op het water en daarna zijn we terug gepeddeld naar de haven. We begonnen aan de lange terugreis in de auto. Deze nacht hebben we in Mavora lakes gekampeerd. We kwamen daar rond half 4 aan. Het was nog erg warm en zonnig dus we hebben onze tent opgezet en in het meer gezwommen en van het weer genoten. Deze nacht was ik beter voorbereid op de kou en ben ik met al mijn kleren en mijn jas aan in mijn slaapzak gekropen. De volgende morgen zijn we terug gereden naar Queenstown want Phoenix en ik moesten allebei om 1 uur werken. Het was een geslaagd tripje en we hadden super veel geluk met het weer.

De week erna had ik 3 dagen vrij en ben ik een paar dagen in m’n eentje naar Dunedin gegaan. Ik wou graag de oceaan weer eens zien en ruiken en ik wou heel graag naar de Otago peninsula. Ik mocht een tentje lenen van Ritchie en woensdagochtend ben ik op m’n gemakje via de kust naar Dunedin gereden. Ik ben onderweg in een dorpje gestopt om een strandwandeling te maken en mijn benen te strekken. Ik kwam eind van de middag op de camping in Dunedin aan. Ik heb mijn tentje opgezet en ben naar het strand gegaan om de zonsondergang te zien. Ik genoot ervan om alleen te zijn en met niemand rekening te hoeven houden. De volgende dag ben ik naar de peninsula gereden om een hike te doen. De smalle kustweggetjes deden me aan Europa denken. Ik heb m’n lunch op het strand in een van de kleine dorpjes gegeten en ik heb daar een poosje gezeten en in m’n boek gelezen. Daarna ben ik terug gereden naar Dunedin, ik ben daar uit eten gegaan en toen ben ik terug naar huis gereden.

Eind februari was het eindelijk zo ver, we gingen naar Electric Avenue! Dit is een muziekfestival in Christchurch en hollie en ik keken er al maanden naar uit. Phoenix had een hostel geregeld in Christchurch waar we met z’n zestienen sliepen. Vrijdag zijn Alex, Hollie en ik om 9 uur vertrokken richting Christchurch. Het is 6 uur rijden vanaf Queenstown dus we hadden een aardige rit voor de boeg. Rond 4 uur kwamen we aan in het hostel. Iedereen van onze groep was al in de stad, want zij waren met het vliegtuig gegaan. Hol en ik wilden heel graag naar Riverside Market, een foodhall in het centrum. We vonden 2 lime scooters (elektrische steps die je via een app kan huren) net buiten ons hostel en we gingen op pad naar het centrum. De foodhall was 2 verdiepingen hoog en ze hadden er werkelijk van alles. Het eten was heerlijk en we konden er geen genoeg van krijgen. Erna zijn we de rest van de groep op gaan zoeken en hebben we wat drankjes gedaan in de stad. De volgende morgen gingen Hollie en ik weer naar Riverside, dit keer voor ontbijt. Ben, Blake en Jess (Blake’s vriendin) gingen ook allemaal naar Electric Av en zij hadden een airbnb in de stad. Ook kwamen we Lou in Riverside tegen en we kwamen erachter dat zij, Jill & Jordy in het huis naast ons sliepen (ons hostel bestond uit 3 aparte huizen die allemaal verhuurd waren aan groepen uit Queenstown). Na het ontbijt ontmoetten we Ben in de stad en zijn we gaan winkelen en de stad gaan verkennen. Terug in het hostel aangekomen, hebben we ons klaargemaakt en zijn we op de scooter naar het festival gegaan. Het festival was fantastisch! De muziek was goed, het eten was lekker en de groep waarmee we waren was super gezellig. Ondanks dat we met zoveel mensen waren, lukte het ons toch aardig om bij elkaar te blijven. De tijd vloog voorbij, aan het einde was er een vuurwerkshow en toen was het helaas afgelopen. Iedereen ging terug naar het hostel, en we bleven op tot in de late uurtjes. De dag erna moesten we alles opruimen en inpakken. Hol en ik hebben weer ontbeten in Riverside. We moesten op Alex wachten, want we zouden weer met hem mee terug rijden. Om de tijd te doden, zijn we nog een rondje door de botanische tuinen gelopen. Alex pikte ons rond de middag op en toen begonnen we weer aan de lange terugreis.

Eind maart verliep de lease op ons huis. Het was nog onzeker of het verlengd kon worden en de situatie met Chris liep nogal eens uit de hand, dus Hollie, Kim, Alex, Verity en ik hadden besloten om te kijken of we een huis voor ons vijven konden vinden. Phoenix zou niet mee verhuizen, want hij had een baan aangeboden gekregen in Amerika. Hij zou ons half april verlaten, waar we allemaal erg verdrietig over waren. We hadden veel huizen bezichtigd en het was best lastig om iets te vinden waar we het allemaal mee eens waren. Uiteindelijk hadden we een huis gevonden aan de andere kant van het stadje. Half maart zijn we in ons nieuwe huis getrokken. We wonen er super naar ons zin.

Phoenix was 16 maart jarig. Om dit te vieren en tegelijkertijd als afscheid zijn we met een hele groep naar Mavora lakes gereden om daar te kamperen. Lauren pikte me zaterdagmiddag op na m’n werk en toen zijn we naar Mavora gereden. We kampeerden op precies dezelfde plek als waar Phoenix, Kim, Hollie en ik een paar weken geleden hadden gekampeerd. We hadden een kampvuur gemaakt, er waren speakers, biervaten, iemand had z’n kajak mee en een aantal jongens hadden hun dirtbikes meegebracht. Er was niemand die bij ons in de buurt kampeerde dus geen mens had last van ons. Lauren en ik sliepen in haar auto, er waren er een aantal die in tentjes kampeerden en sommige hadden een campervan waar ze in sliepen. Het was een grote bende, maar een erg gezellig weekend.

Het weekend erna was het laatste weekend dat Phoenix in Queenstown was. We zijn vrijdag met z’n allen naar Electric Rush geweest, een soort festival wat ze regelmatig in Queenstown houden. Zaterdag was het de verjaardag van Blake en zijn we met een groep wezen paintballen. Ik had dit nog nooit gedaan, maar het was leuk. Daarna hebben we bij Blake en Ben in de tuin gebarbecued en wat gedronken. Zondag was het dan toch echt tijd om afscheid te nemen van Phoenix, hij zou maandag vertrekken naar het Noordereiland. Het viel me zwaar, want hij was een van m’n beste vrienden hier geworden maar ik weet zeker dat ik hem nog weleens ga zien.

Op 2e Pasen ben ik met Ben the remarkables opgereden, om vanaf de skilift naar de top te hiken om de zonsondergang te zien. Het was een missie, maar zeker de moeite waard. De wolken waren erg bijzonder en de hele lucht was roze. 2 weken later ben ik weer the remarkables opgegaan, maar dit keer voor zonsopgang. Ik moest vroeg uit de veren, want we moesten ook eerst weer naar de top hiken en dit keer in het donker. Het had ook nog eens gesneeuwd, de eerste sneeuw van het seizoen! De zonsopgang was onwerkelijk mooi, dit was zeker weten de mooiste zonsopgang die ik gezien heb. Vanaf de top (dit was een andere top dan de week ervoor) zag je alleen maar besneeuwde bergtoppen, zo ver je kon kijken. Het roze van de lucht weerkaatste op de sneeuw en maakte alles roze. Toen we terugkwamen bij de camper waren m’n voeten bevroren en kon ik mijn vingers niet meer voelen, maar ik was blij dat ik hiervoor wakker was geworden.

Ondertussen was ik het erg beu geworden op m’n werk. Toen ik er net begon, had ik het erg naar m’n zin omdat we zo een leuk team hadden. Er heerste erg veel ontevredenheid onder het personeel, omdat we telkens met te weinig mensen werden ingeroosterd. De een na de ander vertrok en er kwamen nieuwe mensen voor terug, maar de situatie veranderde niet. Ik werd opgezet als manager, maar kreeg niet meer betaald en het personeelstekort liep alleen maar meer uit de hand. Ik had al een aantal sollicitatiegesprekken gehad en ik heb ook een aantal proefdiensten gedraaid. Uiteindelijk had ik iets gevonden waar ik me goed bij voelde. 21 juni (hopelijk is mijn arm dan genezen) begin ik bij een klein café, taste & Savour. De meiden die er werken leken me erg aardig en de eigenaresse lijkt goed te zijn voor haar personeel.

Arrowtown is een dorpje vlakbij queenstown en het staat bekend om de prachtige herfstkleuren. De foto’s doen de natuur niet genoeg recht, ik heb nog nooit zoveel verschillende kleuren oranje en rood gezien. Bijna elke morgen of middag dat het mooi weer was en ik was vrij, ben ik er wel een hike gaan doen. Eind april was er het arrowtown autumn festival. Het hele weekend was er van alles te doen. Op zaterdag was er een grote markt waar Hollie een kraam had (ze verkoopt duurzame hondenproducten). Jill, Jordy, Kim en ik besloten erheen te gaan en Hollie op te zoeken. Het was er super druk, en er was van alles te doen. ‘S avonds was er een feestje in de stad vanwege Koningsdag. We gingen er helemaal opgedoft in het oranje heen, maar het viel een beetje tegen. Er waren toch niet zoveel Nederlanders in Queenstown dan ik dacht.

Toen onze auto een tijdje terug naar de garage moest, zag ik een pick up truck met een foto van een springpaard en reclame voor de ruiter erop. Ik heb haar opgezocht op instagram en het bleek dat ze een internationale springruiter voor Nieuw-Zeeland is. Ik stuurde haar een berichtje met de vraag of ze misschien hulp met de paarden kon gebruiken, omdat ik het rijden erg miste. Ze reageerde super enthousiast en zei dat ik een keer langs mocht komen zodat ze me kon ontmoeten. Die week ging ik langs en ze is echt super aardig. Ik mocht gelijk al een van haar paarden rijden en ze zei dat de vrouw waar ze haar paarden stalt alles doet, dus daar had ze geen hulp bij nodig. Maar ze had 4 paarden om te rijden op dat moment, dus ik kon haar wel helpen met die te rijden. Vanaf dat moment ga ik een paar keer week naar haar toe om te helpen rijden. Er is ook een springbak een eindje verderop waar ze me al een paar keer mee naar toe heeft genomen dus dat is super leuk.

Op een maandag nam Ben me mee downhill mountainbiking. Ik mocht Verity’s fiets en helm gebruiken. We gingen met gondola naar boven om vervolgens met een bloedgang weer naar beneden te fietsen. Ik dacht altijd dat ik dat wel snel op zou pikken aangezien ik uit een land kom waar er meer fietsen zijn dan mensen. Nou, dat had ik mis. De eerste paar keer ging goed en kwam ik er zonder schade vanaf. De vierde keer werd ik een beetje overmoedig en dacht ik dat ik ook wel kon springen zoals Ben dat kan. Ben spendeert waarschijnlijk meer tijd op z’n fiets dan te voet, dus ik had kunnen raden dat dat niet zo een goed idee was. Ik ging wel de lucht in, maar gelijk na de landing was er een lichte bocht naar rechts. Je raadt het al, ik landde en ging gewoon rechtdoor. Recht de berg af en de bossen in. Gelukkig vingen de dennenbomen me op en bleef ik ergens halverwege hangen. Ik zat vast in de bomen en m’n fiets, maar gelukkig was Ben er om me te helpen. Hij schrok zich rot, maar ik had niks en de fiets ook niet. Erna gingen we weer vrolijk verder, maar dat springen liet ik toch maar even achterwege.

Ook Jill vertelde dat ze ons ging verlaten voor Amerika. Jill is Amerikaans en ze had een baan aangeboden gekregen bij een zomerkamp voor kinderen. Ik probeerde nog zoveel mogelijk tijd met haar door te brengen voordat ze vertrok. We zijn naar de driving range geweest om te golfen (dat was de eerste keer in m’n leven dat ik een golfclub vasthad) en we zijn wezen bowlen. Half mei was haar afscheidsfeestje waar we met z’n allen naar toe zijn gegaan. Dinsdag zijn we nog naar taco Tuesday geweest met Jill, Jordy, Ben, Lou, Hollie en ik en vrijdag heb ik Jill en Jordy naar het vliegveld gebracht en zijn ze samen naar Auckland gevlogen.

Toen kwam het weekend dat ik mijn arm brak. Dat is nu een week geleden en ik vermaak me wel prima moet ik zeggen. Er is altijd wel iemand vrij, omdat iedereen in hospitality werkt. Maandag kwam Lauren me ophalen na haar werk en ben ik mee naar hen gegaan. We hebben samen gegeten en een film gekeken. Dinsdag was Ben vrij en hebben we mijn auto naar de garage gebracht voor een keuring. We zijn weer naar taco Tuesday gegaan met een groepje en daarna heb ik toegekeken hoe zij pool speelden. Woensdag was de maansverduistering en die was heel goed te zien vanuit Nieuw-Zeeland. Ik ben samen met Ben en Jonas Coronet opgereden om het vanaf daar te kunnen zien. Het was super cool om te zien. De rest van de dagen heb ik thuis doorgebracht, het is regenachtig op dit moment dus ik spendeer mijn tijd vooral naast de open haard.

Geschreven door Angela.op.reis