Na nieuwjaar zijn we op het gemakje vertrokken richting de peninsula Coromandel. Ik was hier al geweest met Corné en Jess, maar ik wou er graag nog een keer heen omdat het zo mooi was. We hadden van onze Duitse vrienden gehoord dat de route naar Fletcher Bay (het meest noordelijke puntje van Coromandel) heel mooi is en dat er een mooie hike is in Fletcher Bay dus dat werd onze bestemming.

De reis verliep voorspoedig, al was de zomer nog steeds niet echt begonnen en hadden we best wat regen en wind onderweg. Zodra we de afslag richting de peninsula namen, doemden de bergen van Coromandel al voor ons op. We wilden eigenlijk een treinreis doen in het stadje Coromandel, maar door de regen viel dit letterlijk in het water. We zijn doorgereden richting Colville en hebben overnacht aan het begin van de gravel road richting Fletcher Bay. We stonden pal aan de oceaan met onze camper, en we hadden een prachtig uitzicht. ‘S nachts ben ik wel een paar keer bang geweest dat de camper weg zou waaien, omdat er zoveel wind stond. Hij stond te schudden op z’n wielen, maar gelukkig ging het allemaal goed.

De volgende dag reisden we verder naar Fletcher Bay. Mensen hadden ons al gewaarschuwd dat het een lange gravel road was en aan het begin stond een bord dat de weg niet geschikt was voor onzekere bestuurders. We begrepen al snel waarom. De weg was erg smal met aan de linkse kant een steile afgrond de zee in en aan de rechtse kant de bergwand. En dan kwamen we ook nog tegenliggers tegen, soms met mega grote caravans erachter. Maar de uitzichten waren erg mooi en we hebben van de reis genoten. De dag was perfect voor een hike, niet te warm en de wind was minder heftig dan ‘s nachts. De hike was prachtig en zeker de moeite waard. Erna zijn we naar Hahei gereden en hebben we daar overnacht want we wilden de volgende dag de zonsopgang zien bij Cathedral Cove.

De wekker ging om 4 uur. Ik ben niet zo een ochtendmens dus dit was wel even taai. We hebben snel een boterham gegeten en zijn naar het beginpunt van de hike naar Cathedral Cove gereden. We moesten namelijk eerst nog een uur lopen en de zon komt om 6 uur op. We hebben stevig doorgelopen en we waren ruim op tijd voor de zonsopgang. Normaal gesproken lopen hier honderden mensen op het strand om Cathedral Cove te bezoeken, maar nu was het verlaten op een paar mensen na. Het was heerlijk om daar zo vroeg te zijn en de lucht was prachtig.

Die dag hebben we verder niet zoveel gedaan, we zijn ‘s middags op het gemakje richting New Plymouth vertrokken omdat we daar een sollicitatiegesprek in een wijnbar hadden. Onderweg zijn we nog bij een waterval gestopt. Ik heb geprobeerd die te beklimmen, maar Mar ging zich er niet aan wagen met haar arm. Het sollicitatiegesprek liep op niks uit. De mensen waren erg aardig maar de bar was nog niet eens af en ze konden ook niet met zekerheid zeggen wanneer ze open zouden gaan, dus we hebben besloten dat we daar niet op gingen wachten. We zijn weer teruggegaan richting Auckland, want 14 januari zouden we daar 2 weken op een stal gaan werken. We hebben nog een paar dagen rond Auckland vertoefd en toen zijn we naar Jane en Andrew gegaan.

Bij Jane en Andrew werden we hartelijk ontvangen en we voelden ons meteen thuis. Er waren nog 2 Franse meisjes, Lisa de stalmanager en Amélie, een andere workawayer. Ook was er nog een Amerikaans meisje Kyla en dan hadden ze ook nog 3 zonen dus het was erg druk en gezellig in huis. We kwamen precies op tijd want die week moest het hooi geladen worden. Elke dag werden we rond half 8 wakker om de paarden te voeren. Daarna ontbeten we met z’n allen en vervolgens gingen we de stallen en de weides schoonmaken. Het was lekker om weer eens bezig te zijn en een tijdje op dezelfde plek te blijven. We hebben die week 900 balen hooi geladen. Het was zwaar want de zomer begon nu pas echt en het was bloedheet, maar we hadden veel lol met elkaar. We zijn een paar keer naar het zwembad van de buren geweest om af te koelen. Amélie vertrok terug naar Frankrijk en Lisa ging 10 dagen op vakantie dus we bleven met z’n drieën over. Ik mocht op Lisa’s paard rijden terwijl ze op vakantie was. Ik heb hem een paar keer in de bak gereden en we zijn ook nog een avond met z’n allen op strandrit geweest. Met de meiden zijn we ook nog naar het Holi Krishna Festival geweest, een Indiaas festival in de buurt. Er was muziek en eten en iedereen bekogelde elkaar met gekleurd poeder. Toen werd het tijd om afscheid te nemen. We zijn uiteindelijk 2,5 week bij Jane gebleven en het was tot nu toe de leukste tijd die we gehad hebben in Nieuw-Zeeland. Het was zo een leuke familie en we hebben er geweldige herinneringen opgedaan. Helaas werd het tijd om te gaan, want we moesten geld gaan verdienen.

Geschreven door Angela.op.reis