De hike met Tom (de jongen die Marjolein uit Peru kent) was erg leuk. We zijn naar Piha geweest en we hebben daar voor het eerst een duik genomen. De zee was erg koud en de golven en stroming zijn heel sterk aan de westkust, maar het strand was prachtig.

Helaas was onze camper niet zo snel klaar als we hadden gehoopt. We wilden er zelf ook nog wat dingetjes aan doen zodat het een beetje een gezellig huisje wordt en er moesten ook nog wat technische dingen aan gebeuren. Gelukkig mochten we er al wel in slapen van Imroz (de man waar we de camper van hebben gekocht). We hebben een groepje Duitsers ontmoet die hun camper ook bij Imroz hadden gekocht of die tijdelijk voor hem werkten en we sliepen met z’n allen op een parkeerplek in Auckland en overdag werkten we aan onze camper. ‘S avonds aten we met z’n allen op de parking en we hadden veel lol.

10 december was onze camper zo goed als klaar en zijn we begonnen met ons eerste tripje richting Cape Reinga. We beloofden Imroz om rond kerst weer terug te zijn zodat hij nog wat dingen kon checken en hij nodigde ons uit om met nieuwjaar met z’n allen te lunchen. We vertrokken samen met Bjarne (een van de Duitsers) richting Muriwai Beach. Marjolein en Bjarne hebben daar gesurfd en ik heb een wandeling gemaakt en van de zonsondergang genoten. Het was een mooie eerste dag van onze trip.

De volgende morgen hebben Bjarne en Marjolein nog gesurfd en daarna zijn wij verder gegaan naar het noorden en Bjarne moest terug naar Auckland. We hadden een erg mooie camping gevonden in Matheson Bay, waar je vlakbij de zee kon parkeren. Hier zijn we 2 nachten gebleven.

Vervolgens zijn we weer verder gereisd langs de kust. In Ocean Beach wilde ik graag een hike doen, aangezien ik nog niet zoveel actiefs gedaan had voor m’n gevoel. Er waren best veel trails in de omgeving en we besloten voor een langere te gaan. Na deze hike voelde ik me absoluut niet meer lui. Volgens mijn telefoon hebben we die dag 15 kilometer gelopen en 232 verdiepingen aan trappen beklommen. Ik geloof niet dat ik in mijn leven zoveel trappen heb gelopen als toen. Telkens als we dachten dat we niet meer hoger konden, kwamen er weer nieuwe trappen om de bocht. We hadden wel hele mooie uitzichten over de zee en over de heuvels. Ook had ik me nog gek laten maken door mensen die we onderweg tegen zijn gekomen, door nog naar een verlaten strandje te willen. Het waren wel veel trappen zeiden ze maar het was écht de moeite waard. Marjolein zag het niet zitten dus die ging de andere kant op en ik ging vol goeie moed verder. Het waren inderdaad veel trappen maar het verliep voor m’n gevoel best vlot en ik deed er veel korter over dan de aangegeven tijd. Dit kwam waarschijnlijk doordat ik toen naar beneden ging. Het strand was heel mooi, maar achteraf gezien had ik misschien toch liever de kortere route genomen. Heen ging namelijk wel, omdat ik alleen maar naar beneden ging maar terug naar boven was toch zwaarder dan ik dacht. Het waren denk ik wel 500 trappen die ik terug op moest. Ik heb 3 dagen spierpijn gehad en toen ik de foto’s aan Marjolein liet zien van het strand, lachte ze me heel hard uit en was ze blij dat niet mee was gegaan. Ik moest de rest van de middag en de volgende dag bijkomen van deze hike.

De dag erna zijn we vertrokken richting Sandy bay. Ook hier stonden we pal aan het water met onze camper, maar het was niet zulk mooi weer. Het waaide best hard en het was koud dus die middag hebben we niet zoveel gedaan. De volgende morgen ging Marjolein surfen en ik ging het toch weer wagen om een hike te lopen. Deze was gelukkig veel minder zwaar dan de vorige. Ik liep over een mooi pad met aan de ene kant groene heuvels met koeien en aan de andere kant baaitjes met verlaten stranden. Het was erg rustgevend en zo kon ik mijn spierpijn van de vorige hike er een beetje uitlopen. Het enige nadeel was dat de trail niet in een rondje liep, dus ik moest dezelfde weg weer terug lopen. Ik heb die morgen 16 kilometer gelopen.

We wilden erg graag naar Bay of Islands, omdat het daar heel mooi zou moeten zijn. Vorige keer toen ik hier was hadden we pech met het weer en dat hadden we nu helaas weer. Onderweg ernaartoe hadden we al een stortvloed aan regen over ons heen gekregen, zo erg dat we gewoon moesten stoppen omdat we bijna van de weg af spoelden. Het water kwam aan de voorkant zelfs door de bodem van onze camper heen. We zijn 1 nacht in Bay of Islands gebleven, maar het viel nogal tegen. Het was erg toeristisch en we wisten niet zo goed wat we er nog moesten doen dus we zijn de volgende dag doorgereden naar Doubtless Bay. Onderweg hebben we de beste fish and chips gegeten die ik ooit geproefd heb. Het weer was gelukkig wat opgeklaard en de route was heel idyllisch. We hadden er een free camping gevonden midden in de duinen en aan een prachtig strand. Wel had er een paar dagen ervoor een bosbrand gewoed in de omgeving dus het rook er nog naar brand en alles was zwartgeblakerd.

De volgende morgen vertrokken we naar Cape Reinga. We hadden een prachtige camping gevonden aan het strand. Dit was een van de weinige campings waar we tot nu toe voor hebben betaald, maar het was het zeker waard. Verder staan we voornamelijk op free campings met hooguit een wc en een koude buitendouche, maar wel vaak op de mooiste plekken. We kwamen al op tijd op deze camping aan dus we hebben nog even lekker op het strand gelegen.

De dag erna was het prachtig weer en we vertrokken al vroeg naar Cape Reinga. We zijn eerst naar de vuurtoren gelopen en daarna wilden we nog naar een andere vuurtoren hiken. Hiervoor moesten we een heel eind over een verlaten strand lopen. Aan het einde van het strand moesten we nog door de zandduinen om uiteindelijk bij de andere vuurtoren te komen, maar het was zo warm dat we omgedraaid zijn. We hadden inmiddels al 7 km gelopen en we moesten dit ook nog terug lopen. Het was wel een hele mooie hike.

In de volgende dagen zijn we langs de westkust weer afgedaald naar Auckland. We waren door Tom uitgenodigd om 21 december te komen barbecuen bij hem en z’n vrienden dus daar wilden we graag heen en kerst wilden we ook in Auckland vieren. De barbecue was erg gezellig. De dag erna zijn we terug naar Imroz gereden zodat hij nog naar de camper kon kijken en hebben we op de parking geslapen met onze Duitse vrienden (die waren ook weer terug voor kerst). Kerstavond zouden we de stad ingaan met Tom en zijn huisgenoten, maar dit ging helaas niet meer door. Toen hebben we maar een lekker kerstdiner voor onszelf gemaakt en zijn we ‘s avonds met Bjarne naar het strand gereden waar de rest van de groep ook was. Het was wel een beetje een gek om kerst zo ver van huis te vieren. Het voelde ook niet echt als kerst, omdat het hier warm is en je ziet niet veel kerstversiering of lampjes bij mensen thuis. De gezelligheid mist een beetje vind ik.

De dagen erna hebben we rond Auckland nog rondgereisd, omdat we oud en nieuw in Auckland wilden vieren. We hadden nog een groepje mensen ontmoet tijdens een foodfestival in Matakana, zij nodigden ons uit voor een poolparty bij hun thuis bij oud en nieuw. Dit leek ons heel leuk dus we hadden ons voorgenomen om daarheen te gaan. Helaas liep het allemaal wat anders dan gehoopt. Marjolein wou het skateboard van Bjarne uitproberen, maar ze viel hard op het asfalt en we hebben vervolgens oudjaar doorgebracht in het ziekenhuis. Het duurde allemaal erg lang en pas om kwart over 9 kregen we te horen dat ze haar elleboog had gebroken, maar dat ze niet per se in het gips hoefde. Ze loopt nu met haar arm in een mitella en 9 januari moet ze weer terug naar het ziekenhuis op controle. Oudejaarsavond zijn we eerst naar Mount Eden gegaan om het vuurwerk te kijken. Vanaf hier hadden we een prachtig uitzicht over de stad en konden we het vuurwerk goed zien. Erna zijn we nog met de Duitsers de stad ingegaan. Al met al was het toch nog een geslaagde avond.

Ik wil iedereen een gelukkig en gezond nieuwjaar wensen, maak er wat van en geniet er vooral van, dat doen wij hier ook!

Geschreven door Angela.op.reis