Na 2 weken van afscheid nemen van iedereen gingen we dinsdag 26 november vol goeie moed naar het vliegveld in Brussel. We zouden om 12:20 uur vliegen dus we waren om half 9 al vertrokken. Halverwege kreeg ik een berichtje van de vliegmaatschappij dat onze vlucht vertraagd was wegens technische problemen en pas de volgende dag zou vertrekken. We besloten toch gewoon door te rijden en te kijken of we op het vliegveld een hotel konden krijgen.

Daar aangekomen hebben we nog even met z’n allen een bakje koffie gedronken en daarna heb ik afscheid genomen van m’n ouders en m’n zusje. Marjolein haar ouders bleven nog bij ons voor het geval we geen hotel kregen en terug naar huis zouden moeten. We sloten aan in de lange rij met Chinezen om te kijken wat we konden regelen omdat we onze aansluitingen in China ook zouden missen. Na lang wachten, hebben ze uiteindelijk onze vlucht omgeboekt en zouden we rechtstreeks naar Shenzhen vliegen i.p.v. via Beijing en dan naar Shenzhen. Het nadeel was wel dat we 2 dagen in China moesten blijven voordat we een aansluiting hadden naar Auckland.

In Brussel kregen we een hotel pal naast de vertrekhal dus dat was goed geregeld. Marjolein nam afscheid van haar ouders en we gingen naar ons hotel. Het was nog maar 3 uur ‘s middags dus we besloten nog even de stad in te gaan om wat Belgische biertjes te drinken. Daarna hebben we op het vliegveld wat gegeten en toen zijn we gaan slapen. We zouden de volgende dag om 11 uur vliegen dus we moesten er op tijd uit.

Het inchecken en de vlucht naar Shenzhen verliep goed. Het was 10 uur vliegen en op een duur was ik het wel beu, maar we hebben weinig turbulentie gehad. We landden om 05:20 uur in China. Zo goed als als alles in Brussel geregeld was, zo slecht was het in China geregeld. We moesten eerst een tijdelijk visum regelen op het vliegveld, omdat we langer dan 24 uur bleven. Dit lukte op zich nog wel, maar niemand spreekt er Engels dus het is lastig communiceren aangezien ik niks van Chinees begrijp. Er zou een hotel voor ons geregeld zijn en we zouden ook een transfer naar het hotel krijgen. Er stond een jongen op ons te wachten die we moesten volgen. Wij dachten dat hij ons naar het hotel ging brengen, maar hij bracht ons naar een parking. Daar moesten we wachten op een busje, waarvan we alleen het kenteken wisten. We wisten niet eens naar welk hotel we moesten. Na 3 kwartier wachten werd ik een beetje ongeduldig, dus Marjolein bleef bij onze spullen wachten en ik ging terug naar de aankomsthal om een Chinees te vinden die wist waar we heen moesten. Na 3 balies waar niemand Engels sprak, vond ik iemand die voor ons ging informeren. Het bleek dat marjolein inmiddels al in het busje zat, dus ik kon weer terug. Inmiddels waren we niet meer zo vrolijk, we hadden honger en we waren erg moe. In het hotel aangekomen bleek dat er geen enkele maaltijd bij inbegrepen zat, dus we konden eerst nog ergens ontbijt gaan zoeken. We zagen een macdonalds aan de overkant van de straat waar we even snel wat wilden halen. Voor ons gevoel was het immers avond. We hadden onze bestelling geplaatst via de Self-service maar we konden niet afrekenen want er werd geen kaart geaccepteerd. Het bleek dat je alleen contant kon betalen of via een app op je telefoon, maar wij hadden geen beide en we hadden ook geen internet om de app te downloaden en de dichtstbijzijnde ATM was op het vliegveld. Inmiddels waren we zeer chagrijnig maar daar waren ze niet erg van onder de indruk, want ze begrepen ons toch niet. Gelukkig kwam er toen een Poolse man die vroeg of hij ons kon helpen. We vielen namelijk nogal erg op omdat we de enige westerse mensen waren daar. We legden onze situatie uit en hij bood aan ons ontbijt te betalen. We hebben samen gegeten en toen zijn we gaan slapen.

Rond 17 uur werden we wakker. We besloten nog even de stad in te gaan om toch iets van de Chinese cultuur mee te krijgen en een pinautomaat te zoeken. Uiteindelijk hebben we er 1 gevonden en zijn we bij een Chinese Italiaan gaan eten samen met de Poolse man van die morgen. Het eten was best lekker en daarna zijn we nog wat gaan drinken in een karaoke bar. Daarna zijn we weer gaan slapen.

We waren best wel uit ons ritme en de volgende dag werden we pas rond 13 uur wakker. We hebben ontbeten/geluncht en zijn naar een park gelopen. Daar hebben we heel de middag rondgelopen en op de terugweg hebben we wat te eten gekocht op straat. Marjolein wou graag iets typisch Chinees eten en het was erg lekker. Daarna zijn we naar het hotel gegaan om onze spullen te pakken en om 21 uur werden we opgehaald om naar het vliegveld te gaan. Tot zover onze China ervaring en om 00:20 uur vlogen we naar Auckland.

We hadden een hostel in Auckland geboekt wat goed aangeschreven stond, maar doordat we 2 dagen later aankwamen dan gepland waren we genoodzaakt dit te annuleren. We moesten snel een nieuw hostel vinden dus we hadden er 1 geboekt zonder echt de reviews te lezen. Dit was niet zo slim, want het had een 5 voor hygiëne en de reden hiervoor was snel duidelijk toen we er aan kwamen. De douches en toiletten waren heel smerig en in de keuken durfden we helemaal niks te gebruiken zonder het eerst goed af te wassen. We hadden dit hostel voor 2 nachten geboekt, zodat we even konden bijkomen maar hier wilden we erg snel weer weg.

We moesten ook een bankrekening hebben en een tax id om hier te kunnen werken en we begrepen van andere backpackers dat dit in de stad erg lang kan duren, dus we besloten maandag naar een suburb van Auckland te gaan om deze dingen te regelen. We konden woensdag al bij de bank terecht dus dat was fijn. Woensdagavond werden we uitgenodigd door een vriend van Marjolein die ze in Peru had ontmoet om mee te gaan naar een kerstdiner bij zijn vrienden. We moesten iets te eten meenemen en een tweedehands cadeautje voor het secret santa game. Het was erg gezellig en we hebben veel lol gehad. Kiwi’s zijn echt super vriendelijke mensen.

Het openbaar vervoer en de accomodaties (zelfs hostels) zijn hier prijziger dan we dachten en met de bus kom je alleen in de grotere steden/dorpen dus we hebben gister onze eigen campervan gekocht zodat we overal heen kunnen waar we willen en niet om de paar nachten naar een andere accommodatie hoeven te zoeken. Het is een knalrode campervan uit 2004 met een keukentje en een bed erin. Van het weekend is ze waarschijnlijk klaar en kunnen we haar op gaan halen. Vandaag gaan we naar Piha om te hiken met de vriend van Marjolein.

Geschreven door Angela.op.reis