Lieve tochtgenoten,

Zo fijn om al jullie meeleven en zelfs initiatieven tot verdere verspreiding te mogen ervaren, dank je wel!
En voor ik het vergeet: voor de mensen die graag een juistere route zien, ga ik voortaan altijd het traject delen dat ik gewandeld heb. Ik heb dat nu voor de voorbije dagen ook gedaan.

Vandaag was een mooie regendag, ik zag de natuur genieten van al dat water, en aangezien ik zelf een deel van de natuur ben, genoot ik mee. 't Was ook wel niet te koud, dat scheelt... ;-)
En terwijl ik zo over die kilometerslange rechte fietsweg - oude spoorwegbedding - wandel, stopt er een fietser-wielertoerist die mijn karretje met vaandel had gezien. "En waar ga jij heen, juffrouw?" vraagt hij belangstellend. Er ontstaat een hele conversatie over het hoe en waarom van de tocht, en hij vindt het bewonderenswaardig. "En word jij dan gesponsord?" - "Nee", zeg ik, "'t Is te zeggen, ik heb daar niet naar gezocht - er zijn wel vrienden die iets gestort hebben, en dat is welkom, dat ga ik zéker niet weigeren. Je moet immers ook kunnen ontvángen, hé..." En opeens zegt hij: "Wil je een boterham? Ik heb brood bij..." Ik aarzel even, want ik heb vanmorgen een lunchpakketje meegekregen. Maar ik voel hoe deze man écht vanuit zijn hart wil geven - en wie ben ik dan om dat te weigeren? Dus zeg ik: "Maar alleen als je 't zelf niet nodig hebt, hé!" - "Neenee, ik rij naar Aarschot en daar heb ik afgesproken met vrienden!" Hij neemt zijn broodzakje en geeft het helemaal aan mij. "Alles? Heb je echt zelf niets meer nodig?" - "Nee, hoor!" Ik kijk in het zakje: acht rozijnenboterhammen! Lekkerrrr! "Alleen met boter, hoor, er zit niks anders dan boter op!" - "Zo eet ik rozijnenbrood het liefst", zeg ik glunderend.
Ik denk dat ik vandaag het lekkerste rozijnenbrood ooit heb gegeten.

Het traject van vandaag was net geen tien kilometer en voor het overgrote deel heel recht. En toch was dat niet saai: ik had hier nog nooit gewandeld, en 't was de hele tijd in 't groen, met veel bomen en onderbegroeiing, en daarachter vaak akkers, velden en weilanden en in de verte boerderijen en schuren. Ik stak de Wimp over (nooit van gehoord!) en de Grote Nete (die ken ik nog van in de lagere school) en genoot van wat er was - zelfs het op zich storende geluid van de wielen van 't karretje deerde mij niet al te erg, en dat wil wat zeggen. Ik merk dat ik dankbaar ben dat het karretje er is...

Bij R. aan de avondmaaltijd: aardappelen en groenten van eigen kweek, en kaassaus met kaas van de plaatselijke boer. Dat zijn op zich de micro-ecoprojectjes die velen onder ons sowieso kunnen steunen, hé!


"Begin met het nodige,
Doe daarna het mogelijke,
En dan ineens doe je zomaar het onmogelijke."
=============================

PS:
1) Dankzij de steun van RouteYou (Premium) en een ervaren gps-gebruiker kon ik mijn tocht voorbereiden en de route uitstippelen.
2) Als je nieuw bent hier: wees van harte welkom! Op 4 oktober 2024 vind je de achtergrond en het waarom van de tocht. En kijk even in de vroegere reisverslagen als je een vraag hebt (de onderwerpen staan in de titels), ze werd misschien al beantwoord.
3) Media welkom voor diepte-interviews; ook het delen van dit blog wordt erg gewaardeerd: het doel is immers om ecoprojectjes zichtbaar te maken en vertrouwen aan te moedigen.
4) Wie mij wil contacteren en geen contactgegevens heeft van mij: je vindt mij via Messenger (Marieke Van Coppenolle). Dank voor je begrip dat ik mijn focus op deze tocht wil houden.
5) Als je de tocht financieel een duwtje in de rug wilt geven, voel je vrij (en zeker niet verplicht!) om bij te dragen op BE41 8919 6000 9010, op naam van Van Coppenolle Maria. Veel dank!

Geschreven door Zwervende.Eik.op.Pelgrimstocht