Dag tochtgenoten,

En zo zijn we het nieuwe jaar binnengewandeld, en opeens komt mijn vertrek veel dichterbij: nog maar 3,5 maanden voorbereidingstijd! Spannend...

Laatste update over mijn linkervoet. We houden de oorzaak van de zwelling en de pijn in mijn linkervoet op zuivere overbelasting, want geen stressfractuur en geen noemenswaardige artrose. Er is ook geen oedeem of zo (wat ook kan komen doordat het nu geen hoogzomer is). Kinesist Anton Ghys masseert mijn voet, laat mij voetoefeningen doen en staat mij met raad en daad bij. Dat helpt enorm, ook mentaal. Ik ben er nu drie keer geweest en het verschil met een maand geleden is fenomenaal! Mijn voet doet het vrij goed als ik luister naar “klein en traag, a.u.b.!”: kleine stapjes in een langzaam tempo, pakweg 3,5 km/u. Ik heb dan nog steeds pijn, maar minimaal, en het wordt tijdens tien of iets meer kilometer wandelen met rugzak (nu bijna 10 kg) niet erger. De wandeltraining is hervat volgens plan, met wat minder kilometers per dag, stilletjes opbouwend. Als die voet zo voort evolueert kan ik op deze manier Assisi wel bereiken, al zal dat dan misschien wat langer dan zes maanden duren. Ik leer in elk geval een volgend stadium van geduld hebben!

En nu over de basisroute.
Ik maak een basisroute om de juiste richting te bewaren, heel anders dus dan in 1990, toen datums en afstanden minutieus uitgewerkt waren op papieren landkaarten: ik moest immers op tijd terug zijn voor de kinderen, toen kleuters, voor wie ik opvang georganiseerd had. Toen ben ik via Taizé naar Assisi gewandeld, dus door Frankrijk.
Voor nu heb ik lang getwijfeld of ik over Duitsland/Oostenrijk dan wel Frankrijk naar Italië zou gaan. Zwitserland wil ik vermijden uit praktische overwegingen (o.a. geen euro als standaardvaluta). Ik betrapte mezelf op een clichématige en discriminerende gedachte, namelijk dat Duitsers misschien minder gastvrij zijn dan Fransen… “OK”, zei mijn ziel, “dan wordt het dus Duitsland!” En ik voelde Sint-Franciscus goedkeurend knikken.
Er is nog een reden waarom Duitsland/Oostenrijk op de weg naar Italië een logische keuze is. Een heel belangrijke tussenstop in Italië wordt de boerderij van Kutluhan Özdemir, de Natural Farming Shizen, niet zo héél ver van Assisi, maar wel een stuk oostelijker. Kutluhan is ook in België al workshops en cursussen komen geven. Natural Farming gaat nog een hele stap verder dan permacultuur, en naar mijn gevoel past het helemaal in deze tijd van diepgaande transformatie rond hoe de mensheid anders met de Aarde kan omgaan.

Een van de volgende posts zal een voorstel van basisroute bevatten. En om die gedetailleerder uit te werken, kan ik tips en advies goed gebruiken! Hou je 't hier in de gaten?

Geschreven door Zwervende.Eik.op.Pelgrimstocht