Al 4 reacties bij dit reisverslag

Voilà. Het kwam er niet van op Buurland je te vragen of de tocht nog doorging, en voilà, het antwoord is dus duidelijk ! Ik wordt doorgaans triest van het aanhoren van reizigersplannen, maar hier is het omgekeerd. Het ..ga.. je goed!

Rik Verschueren 2024-10-09 08:41:34

Dag Marieke, Net als bij jou laten Assisi en Sint-Franciscus mij nooit meer los. Wij kwamen op elkaars pad nadat ik je boek Gewoon op Tocht had ontdekt en gelezen, het relaas van je pelgrimstocht naar Assisi vele jaren geleden. Zoals je weet liep ook ik (in 2007) solo van Aalst naar Assisi en is Franciscus van Assisi voor mij een sterke figuur, een grote inspirator en spirituele begeleider. Je laat weten dat je al 25 jaar geen christen meer bent. Kan je omschrijven waaruit voor jou het wezenlijke verschil bestaat tussen je leven (en zijn) als christen en je leven/zijn als niet-christen? Ik zou denken dat dat christen zijn en die christelijke waarden tot in je vezels verweven zijn, en blijven. Dit intrigeert mij, te meer omdat het grote voorbeeld en de grote inspiratiebron van Sint-Franciscus precies Christus was. Hij wou Jezus volgen en imiteren tot in het meest radicale, en zelfs absurde, toe. Dit weten we aan de hand van zijn geschriften en opgetekende levenswijze. Als ik ooit nog eens te voet pelgrimeer naar Assisi, en dat is mijn wens, dan zou ik niet meer in hoofdzaak de Via Francigena volgen, maar de route van de Chemin d'Assise, met vertrek in Vezelay. Ik wens je een vruchtbare voorbereiding op je vertrek toe! Genegen groeten, Jan Devogelaere

Jan Devogelaere 2024-10-18 16:38:00

Dank voor het delen, Jan, en goede vraag! Ik denk dat het minstens voor een deel te maken heeft met het onderscheid dat ik maak tussen christendom en de Kerk als instituut. In de loop van de jaren negentig merkte ik dat daar te veel discrepantie was voor mezelf. En dat komt allicht omdat ik zélf als 'voorwaarde' stelde dat de Kerk als instituut het christendom volledig moest belichamen. Dat is natuurlijk onmogelijk, omdat ook dat instituut 'des mensen' is, en dus onvolmaakt. Nu is dat iets wat veel christenen ervaren, maar daarom gaan ze nog niet uit de Kerk. Bij mij speelt consequent zijn toch wel een grote rol, al weet ik heel goed dat ik dat zelf ook lang niet altijd ben. Maar de Kerk heeft een voorbeeldfunctie, in mijn ogen, en dus... Daarnaast speelde toen ook erg een gevoel van nood aan zelfautonomie een rol, en een minstens even grote rol dat ik natuurlijkerwijs in mijn manier van zijn meer aansluiting vond en vind bij (delen van) het boeddhisme als levensbeschouwing en bij de spiritualiteit van natuurvolkeren. Daaruit is een mengelmoesje ontstaan dat je niet echt meer 'christelijk' kunt noemen, maar waar nog héél veel christelijke waarden in meespelen. Sint-Franciscus (en dus ook Jezus) is en blijft voor mij even inspirerend als Thich Nhat Hahn, om maar iets te noemen. Alle waarden die universeel zijn, omhels ik als 'waarheid'. En dat gaat véél verder dan waar de Kerk voor staat - en in zekere zin ook het christendom. Een godsdienst is deel van een cultuur: als ik in India was geboren, was ik moslim of hindoe geweest. Vandaar mijn fascinatie voor universeel gedachtegoed! Is dat een antwoord op jouw vraag, Jan?

Zwervende.Eik.op.Pelgrimstocht 2024-10-19 08:49:51

Dank voor je bericht, Marieke. Is inderdaad een antwoord op mijn vraag, want je uitleg verheldert voor mij jouw visie op het christendom, de christelijke waarden, en de positie van die christelijke waarden ten aanzien van de universele waarden.

Jan Devogelaere 2024-10-20 22:04:48