In 1990 ondernam ik een pelgrimstocht: ik wandelde als pelgrim van het Antwerpse naar Assisi. Bij leven en welzijn doe ik dat 35 jaar later opnieuw. Het vertrek is gepland op 22 april 2025, de internationale Dag van de Aarde. Het einddoel Assisi is hetzelfde, de route en de insteek toch een beetje anders. Wandel je mee, letterlijk of figuurlijk?

Een beetje anders dan 35 jaar geleden
--------------------------------------------------------

Mijn pelgrimstocht van 1990 was een christelijke tocht naar binnen, een roeping die geleefd moest worden. Het werd een voettocht naar een plek (Assisi) en een persoon (Franciscus) die mijn ziel liefheeft. De neerslag daarvan vind je in het boek Gewoon op tocht (uitg. Zuid & Noord, Beverlo, 1994).

Met de overgave van toen wil ik me nu laten leiden door wat deze nieuwe pelgrimstocht zélf wil, in deze fase van mijn leven als ‘elder’ (oudere) en in de fase waarin de planeet en onze wereld nu verkeren. Omdat dit anderen kan inspireren, deel ik ook déze nieuwe ervaring (niet meer als christen, maar wel met dezelfde waarden). Zo’n pelgrimstocht voel ik immers als maatschappelijk relevant, ook al omdat hij kleinschalig en eenvoudig is. En juist daarom kan en wil deze tocht mee gedragen worden (ook al wandel ik alleen).

Twee thema’s
--------------------

Dit is het uitgangspunt: omdat alles één is zal zo’n kleinschalige en eenvoudige innerlijke tocht zich altijd vertalen in de buitenwereld, in dit geval via twee met elkaar verbonden thema’s:

1) Dankbaarheid voor de Aarde: dankbaarheid is de belangrijkste kracht en drijfveer in mijn leven. En onze Aarde is onvoorstelbaar belangrijk voor ons. Zonder haar kunnen we er gewoon niet zijn, of we ons daar nu bewust van zijn of daar nooit bij stilstaan. Zelf weet en voel ik mij verbonden en één met haar, met haar schoonheid, de schoonheid van alles wat zij herbergt en van de ongelooflijk verfijnde en intelligente samenhang daartussen. Ik kan niet anders dan dankbaar zijn voor de Aarde! Vooral in deze ontwrichte en ontwrichtende tijden is ‘dankbaar zijn voor de Aarde’ een helende vorm van aandacht geven. En omdat we één zijn (want alles is ontstaan uit de ene Big Bang), helen we met die aandachtige dankbaarheid voor de Aarde tegelijk ook onszelf en elkaar. Dat leidt gaandeweg tot innerlijke vrede en rust, die ons in staat stelt om op onze eigen bescheiden manier de wereldvrede gestalte te geven.

2) Vertrouwen in elkaar: net als in 1990 vertrek ik zonder tent, geheel in de geest van de pelgrim. Voor mij is dat: in het nederige besef dat ik als mens niet zonder anderen kan leven. Ik vertrouw erop dat mij dagelijks de slaapplaats gegeven wordt die ik op dat moment nodig heb. Ik geloof immers dat vertrouwen een zachte kracht is die ons opent en daardoor anderen uitnodigt zich te openen. Alleen met vertrouwen en in het volle besef dat we elkaar nodig hebben, kunnen wij mensen écht samenwerken, dat is mijn overtuiging en tegelijk mijn droom. Volgens mij is samenwerking nodig, over grenzen, culturen en regimes heen, om onze planeet leefbaar te houden voor de volgende generaties. Die cultuur van vertrouwen als basis wil ik voeden met deze manier van pelgrimeren. “Er is geen weg naar vrede, vrede is de weg.”

Twee doelen
-------------------

Uit de thema’s voor deze tocht vloeien twee maatschappelijk relevante doelen voort:

1) Mensen bemoedigen door kleine en grote ecologische en sociale projecten langs de route zichtbaar te maken, te delen hoe we zelf een deel van de oplossing kunnen zijn, en de kracht van de dankbaarheid te tonen. Zo kunnen mensen zien dat er al zo veel aan 't gebeuren is, aan de basis - daar waar het moet gebeuren en altijd gebeurt, en waar zij zelf óók staan. Het wakker maken van het besef van onze eenheid met de Aarde is een belangrijk aspect van deze voettocht.

2) Het innerlijke pad gaan en ook dát zichtbaar maken, zoals het op dat moment is, zodat mensen herkenning vinden, en (weer) aansluiting bij de kracht en de liefde die we in ons hebben om grote crisissen te doorstaan, als individu én als hele mensheid. De verbinding met de Aarde (en dus onszelf, en dus de ander) opnieuw intens ervaren, onze gezamenlijke veerkrachtige kwetsbaarheid.
Hoe ieder van ons dat doet is heel uniek en individueel, maar dát we verbonden zijn, dat alles verbonden is, wordt steeds duidelijker. We zijn alleen de ervaring ervan kwijt.

Doordat ik de lokale mensen ga vragen naar ecoprojectjes in de buurt, zal alles dus van ‘toeval' afhangen - waardoor het thema rond "vertrouwen in elkaar en het leven" vanzelf en meteen tot zijn recht komt.

Dankbaar vertrouwen is dus de MANIER waarop ik die tocht mag/moet beleven, net als in 1990. Ik weet dat ik niet kan weten wat voor mij en de ander en de Aarde het beste is, maar ik mag erop vertrouwen dat ik daarin geleid word door iets wat groter is dan ik, kleine mens.

Het enige wat daarvoor nodig is, is bereidheid tot overgave.

Je kunt letterlijk en figuurlijk meegaan
-------------------------------------------------------

Voel je je aangesproken? Deze pelgrimstocht maakt ons duidelijk dat ieder die zich daartoe geroepen voelt, zijn unieke en onmisbare inbreng heeft. Je kunt letterlijk of figuurlijk MEEGAAN:

• korte of lange stukken meewandelen, geheel op jouw eigen manier en zelf georganiseerd. Je mag mij dat vooraf melden, maar ook als je in een opwelling voelt dat je wilt meegaan, kan dat;
• als bedrijf of particulier sponsoren (in geld of in natura), bv. door een overschrijving op BE41 8919 6000 9010, op naam van Van Coppenolle Maria (BIC: VDSPBE91), melding: “sponsoring pelgrimstocht Dankbaar voor de Aarde”;
• het mee zichtbaar maken van elkaars project, dat zich binnen deze thema’s ontvouwt;
• pertinente vragen (blijven) stellen, waardoor de tocht in zijn zuiverste vorm kan plaatsvinden;
• de link voor deze tocht volgen en verspreiden, opdat velen zich bemoedigd zouden voelen. Dat doe je door je e-mailadres op te geven bij https://www.pindat.com/reisblog/Zwervende.Eik.op.Pelgrimstocht en die link in jouw netwerk te verspreiden. En voel je vrij om in de loop van de tocht jouw verhalen en ervaringen met 'dankbaarheid voor de Aarde' en 'vertrouwen in elkaar' in de comments te delen;
• ...

Wat denk je? Welke vragen stel jij je? Welke suggesties heb je? Wil je op de een of andere manier meedoen?
Voel je welkom, als onmisbaar deel van het geheel!


PS: ‘Dank de aarde, ze geeft niet op’ is een spreuk van wijlen Phil Bosmans, bezieler van Bond Zonder Naam. Behalve strijder tégen onrecht was Phil Bosmans een strijder vóór de natuur.
Decennia terug al kwam hij op voor de Aarde, onze kwetsbare planeet. In een interview uit 1972 zei hij:
“Ik hou enorm veel van de natuur, precies omdat in de natuur ook alles groeit. Het is één groeiproces. De mens heeft zich veel te veel afgezonderd van de natuur: beton, staal, glas... het is allemaal koud en hard. Ik denk dat dit de mensen frustreert. Ze zijn te ver weg gegroeid van de natuur. Om geestelijk gezond te blijven, moeten wij terugkeren naar de natuur. Wij zouden vriendschap moeten kunnen sluiten met de natuur!” In 1972!!
(Phil Bosmans heeft het voorwoord geschreven bij het boek "Gewoon op Tocht" dat voortkwam uit mijn pelgrimstocht naar Assisi in 1990.)

Geschreven door Zwervende.Eik.op.Pelgrimstocht