Om 7u ging ik maar eens naar de drogers... was nog niks droger, toch maar weer aangezet. Een uur later ging ik weer, was niks droger, maar de andere droger was nu leeg! Dus was overgekiepeld en na weer een uur was de was nu in ieder geval warm/heet. Die andere droger was dus gewoon kaduuk... Maar ik was er wel klaar mee, wilde weg en dus hing ik alles wat nog niet droog was (ik had gister al eea meegenomen en dankzij het mooie weer was dat inmiddels droog). Fijn dat het droogrekjes van de Action in de doucheruimte past en blij met m'n hefbed, want daar kon ook van alles aan hangen :-D

Ik had gisteravond zitten dubben waar ik naartoe zou gaan. In ieder geval weg van dit asfalt, maar waar naartoe? Een eindje naar het noorden was een vesting, maar ach... Tot ik een blog tegenkwam waar Tjolöholms Slott in beschreven werd. Dat wilde ik wel eens van dichtbij bekijken! En dus reed ik voor het eerst sinds een hele tijd de snelweg op, het zou een uur rijden zijn.
Na een tijdje kwam ik de eerste 'bekende' tegen en binnen 15min nog twee :-D Bleek dat ze met hout uit Noorwegen kwamen en de boot in Trelleborg moesten hebben. Vrijdag weer terug in Deventer ;-)

En dan dat Slott... wat een verhaal, wat een gebouw, wat een omgeving...

Een Engelse (puissant rijke neem ik aan) zakenman en zijn Zweeds-engelse echtgenote kochten in 1890 een 25 jaar oud 'kasteelachtig landhuis' in de Italiaans renaissance-stijl op een schiereiland in de Kungsbacka-fjord. Ze begonnen er de grootste stoeterij van Zweden, waar ze beroemde volbloeden fokten. Er was ook een rijschool voor koetsiers.
Blijkbaar was het Italiaanse huis niet al te best gebouwd en schreven ze een prijsvraag uit voor een ontwerp van een Engels kasteel. Een 27-jarige Zweedse architect (die nooit in Engeland was geweest) werd 2e, maar kreeg toch de opdracht voor de bouw. Zijn ontwerp was geïnspireerd op de arts and crafts beweging.

In 1898 begon de bouw, pal achter het Italiaanse landhuis. Helaas stierf de zakenman datzelfde jaar aan bloedvergiftiging en heeft zijn vrouw het hele ontwerp en de bouw samen met die jonge architect afgemaakt.

De decoraties, de details, de gebruikte materialen... niet te bevatten dat ze dit zomaar vanuit niets opgebouwd hebben in zo'n korte tijd (het kasteel was klaar in 1904). En ook, er was electriciteit, er was centrale verwarming, er waren douches, er waren doorspoel-wc's... Daarbij heeft het een huiselijke sfeer, je zou er nog prima kunnen wonen. Wel veel kamers natuurlijk, maar ook gezellig/leefbaar.

Het Italiaanse landhuis werd afgebroken en op die plek kwam de tuin voor de keuken. Het huis is gebouwd in een soort natuurlijke kom in de rotsen, vlak bij het huis is een formele tuin en die gaat langzaam over in de natuur van/bij de rotsen.

Behalve het kasteel werd er ook een heel dorp met mooie/goede huizen voor de arbeiders/medewerkers gebouwd en een kerk. De echtgenote had als regel: wanneer je prettig woont, zit je beter in je vel en werk je ook beter.
Die echtgenote ging 2 jaar na de voltooiing van het kasteel op bezoek bij haar broers in Ceylon (die hadden er een theeplantage), op de terugtocht kreeg ze dysenterie. Ze kreeg een zeemansgraf in de Indische Oceaan...

Waarschijnlijk ingegeven door het vroege overlijden van haar echtgenoot staat er boven 1 van de open haarden: As time can be redeemed at no cost, bestow it well, let no hour be lost. Helaas was het toepasselijk voor beide...

De enige dochter heeft er nog tot 1920 gewoond met echtgenoot en 4 zoons, maar na de scheiding woonde ze er alleen in de zomers en weekenden. In de winters woonde ze in Stockholm. Na 1951 (ze was toen 75) kwam ze niet meer naar het kasteel en na haar dood in 1960 werd het uiteindelijk opgekocht door de stad Gothenburg om het te beschermen tegen de bouw van een olieraffinaderij die er gepland was... (!)

Na het bekijken van het kasteel heb ik de tuin en het bos eromheen nog bekeken, maar ik zal jullie die foto's nu besparen ;-) Het licht was ook erg hard, dus niet mooi.

Na al deze informatie een mededeling: ik ben nu ergens waar ik van plan ben even te blijven staan. Nee, ik sta niet alleen, verre van, ik sta zelfs niet mooi, maar wel praktisch en het is hier omheen wél mooi. Ik doe dus even een Paas-pauze (denk ik... tot het me verveelt ;-) ).
Fijne Pasen allemaal!

Geschreven door Volgenjullieme-e