Goedemorgen allemaal,
Leuk jullie reacties te lezen (ik zie ze via mail). Ik kan zo niet vinden waar ik erop kan reageren, dus maar even zo.
Ik heb niet bij elke update een mail gestuurd, omdat ik gister 3 verslagen in 1x geupload heb. We hebben nu voor het eerst sinds Salt Lake City weer wifi 🙂
En ja, de foto's zijn echt, niks bewerkt ofzo. Ik moet ze vanaf mijn camera op mijn telefoon selecteren, de wifi is te slecht voor de laptop. Op het telefoonschemr krijg ik 9 foto's tegelijk te zien.... megaklein dus, zeker voor mijn oude ogen....😔😉
We zetten de foto's wel op de laptop, maar om die foto's dan op Pindat te krijgen moet er goede en stabiele wifi zijn.... Via mijn telefoon kan ik offline werken en dan ineens uploaden, dus meer kans. Vannacht om 2u ging dat prima 😉
Als er noorderlicht te zien is geweest hebben wij dat helaas gemist, om 22u gingen de luiken dicht.


Vandaag gaan we rijden richting Moab. Het is te ver, dus ergens onderweg kamperen we nog. Via Fb heb ik aan Amerikanen de mooiste route gevraagd, dus als het goed is zien we mooie dingen 🙂

Van Alpine naar Montpelier reden we door een prachtig, heuvelachtig gebied. Met daartussen door grote valleien (de grote lege prairies van vroeger denk ik). Daarna door naar Bear Lake, over een scenic road. Het is hier echt heel erg mooi 🙂
Bear Lake is erg groot en vreemd genoeg was er aan deze, westelijke, kant nagenoeg geen mogelijkheid om bij het meer te komen. We vonden uiteindelijk een pad en zijn even naar het meer geweest. Een aankomende onweersbui zorgde dat we weer snel omkeerden.
Het laatste stukje van Bear Lake naar Evanston is wat saai, grote vlaktes, met op de achtergrond heuvels/bergen. Wel ineens loeigrote kuddes vleeskoeien, we hadden ons al afgevraagd waar de koeien zouden zijn. Overal boerderijen met veel hooi- en stro-opslag, maar geen koe te zien.

Van Evanston naar Provo gaat het over de snelweg, eerst saai, later weer prachtig slingerend tussen groen begroeide heuvels en af en toe rode rotsen. Toen we een bocht omreden stond er ineens een groot mule deer langs de kant van de snelweg... allemaal vilt om z'n gewei... hij schrok, wij schrokken... even leek het erop dat hij de rijbaan opkwam, maar gelukkig bedacht hij zich.... We reden 65 mijl (× 1,6=km), het was zo voorbij, maar wel even schrikken...
Dwars door Provo is niet leuk na zo'n dag rijden, maar al gauw daarna wordt de weg weer mooi en verandert van 4-baans in 2-baans. Alleen zonder afslagen en de camping-aanwijsbordjes ontbreken al helemaal....

Dan ineens zien we een zijweg: Sheep Creek. Erin gedraaid met het idee even te stoppen en wat te drinken. Wonder boven wonder heeft Allard bereik met z'n telefoon en zien we op Campendium.com dat er een Sheep Creek camp area is, van het National Forest (dit is Uinta NF) en nog dichtbij ook. Zo komt het dat we iets over 17.00u een terrein opdraaien waar 1 verlaten caravan met quad staat en verder wat bomen.
Dit is één van de plekken waar je gratis mag kamperen. Er is niks, maar wij hebben alles bij ons, dus dat maakt niet uit 🙂 We parkeren de camper onder een oude jeneverbesboom voor een beetje schaduw én omdat het gewoon een mooi plekje is. Het is he-le-maal stil 🙂
Jasper is direct vertrokken, hij scheumt het hele terrein af, vindt pootjes van hert en konijn, een frisbee en heeeel veel...... Kortom: een geweldige kampeerplek! 😃
Tijdens een spelletje regenwormen vliegt er een prachtige vogel in de boom. Een soort vink, met gele borst, rood-oranje pet en zwarte vleugels. Na Google geraadpleegd te hebben blijkt het het een Western Tanager (mannetje) te zijn.

Geschreven door Volgenjullieme-e