Vandaag kwam ik weer in beweging. Ik wilde gaan wandelen rond de Kullaberg en onderweg zou ik dan zo ongeveer langs Krapperup Slott komen. Het is een kasteel dat gebouwd is ergens in de 16e eeuw op de overblijfselen van iets uit de 13e eeuw. Het Slott is nu gesloten, maar de tuinen zijn het hele jaar geopend voor publiek.
De tuinen zijn mooi aangelegd, maar het Slott zelf is toch ook wel een blikvanger!

Na dit bezoek reed ik door naar de Kullaberg, het uiterste puntje van het schiereiland. Ik begon met een wandeling bij de vuurtoren. Deze is zelf niet zo groot, maar staat bovenop de rotsen op 78m boven de zeespiegel. Hij schijnt de helderste vuurtoren te zijn van heel Scandinavië. Helemaal onderaan op de laatste rotspunt staat nog een klein vuurtorentje, want er liepen toch nog te veel boten op de rotsen.

Ik volgde een wandelpad naar de 'zilvergrot', het beloofde spectaculaire uitzichten op te leveren. Het pad ging direct behoorlijk steil naar beneden. Eerst nog een mooi glad pad, maar al snel werd het wel erg klimmen en klauteren. Waar ik heen moest was ook niet erg duidelijk, er was niets aangegeven zover ik gezien heb. Ik liep mbv de Komoot-app en zo had ik een beetje een idee welke richting ik op moest. Uiteindelijk zag ik een pijl en S-Grottan op een rots staan. De grot zelf, tsja, wel bijzonder dat er ineens zo'n stuk weg is, maar verder...
Vreemd genoeg stonden op de weg terug wel pijlen, dus dat liep wat makkelijker.

Eénmaal weer boven begon het wat te druppelen en heb ik effe een half uurtje gepauzeerd in de camper.
Daarna begon ik aan een tweede wandeling, meer langs de noordkant van het schiereiland. Het bos bloeide enthousiast met anemoon, holwortel en speenkruid, het rook ook echt kruidig tussen de bomen :-) Ineens ging het over in daslook. Nog een week of 2 en dan staat dat vol in bloei en ruikt het bos heel anders. Zo mooi dat het hier zo volop groeit!
Onderweg was ik al langs 2 uitzichtpunten gekomen, waarbij je steil naar beneden moest met trappen. Er stonden overal waarschuwingsborden bij en ik dacht: laat ik verstandig zijn deze keer, dus ik ging daar niet naar beneden...
Tot ik bij de 3e afdaling kwam. Er stond bij dat deze voor families was, dat het een blauwe, dus makkelijke route was. Zweden zien dat anders dan Nederlanders kan ik vertellen...
De traptreden werden al snel ongelijk en rotsig, maar goed, er was een stevige leuning. Er kwam een meisje van een jaar of 3-4 naar boven met 2 vrouwen. Het hummeltje moest haar voet zowat boven haar hoofd tillen ivm de hoge stappen, maar ze ging gewoon...

Dus ik ook verder naar beneden, er zouden 3 grotten zijn. Eénmaal op het kiezelstrand (met heel grote kiezels) was er weer niets waaruit je kon opmaken waar je moest zijn. Ik ging eerst naar links. Klauterdeklauter, maar ik zag niks... Dus dan maar naar rechts, daar zag ik een soort stenen trap en ook nog een ijzeren trap. Dankzij mijn stevige schoenen kwam ik boven, daar moest ik blijkbaar weer naar beneden via een soort geitenpaadje. Ik kwam 1 grot tegen, de andere zal misschien nog verder naar beneden geweest zijn, maar ik vond het wel welletjes ;-)
Ik klauterde terug naar het strand, liep de trap op en vroeg me af hoe een rode of zwarte route er dan uit zou zien? Ik overwoog nog heel even om een extra stuk te wandelen, maar liep toch terug naar de camper. Op dit schiereiland mag je nergens blijven staan, dus ik moest nog een stuk rijden.

De eerste overnachtingsplek die ik in gedachten had stond nog vol met boten, dus reed ik naar een andere plek. Maar voordat ik die bereikte kwam ik bij een meer en daar was plek :-) Weliswaar aan de straat, maar die is heel rustig en ik stond wel pal aan het water.

Het meer was spiegelglad en het weer was ook opgeknapt. Mooier wordt het niet :-)

Geschreven door Volgenjullieme-e