Na het ontbijt vertrekken we naar Cathedral Grove. Het magische oeroude bos, met Douglas sparren. Het is al aardig druk op de parkeerplaats. Maar wij vinden gelukkig nog een plaatsje. Er in 2 trails aan iedere kant van de weg een.
Ze zijn niet zo heel lang, maar we doen er wel even over, omdat we overal stil blijven voor foto’s te maken. Want het is er ook echt heel erg mooi. Gigantisch hoge bomen. Waarbij je bijna omver valt wanneer je helemaal omhoog kijkt waar de boom eindigt.
We zien dat er een cache ergens moet liggends die proberen we maar te zoeken. Ja hoor, gevonden. Maar voordat we de cache terug kunnen stoppen komen er wat mensen aan lopen die zeggen dat deze pas gevonden moet zijn, ja dat klopt ik sta er nog mee in m’n handen. Haha.
Na een praatje gaan we verder naar de overkant van de weg waar de grootste en oudste boom staat. Echt een joekeltje. Weer een mooie trail. En wanneer we tegen elkaar wat zeggen, zegt er een vrouw hee, jullie praten Nederlands. Ja dat klopt, zeggen wij. Ze is een Canadees die een tijd in Al ere gewoond heeft en spreekt ook wel aardig Nederlands. Ineens komt ze terug want ze wil wel een foto van ons “Dutchies”. Haha echt leuk, Nederlanders op de foto zetten.
Nadat we daar klaar zijn met de trail, rijden we door naar Little Qualicum Falls.
Wanneer ik uit de auto stap en richting een plattegrond wil lopen schiet er ineens een slang voor mij neus de bosjes in. Die heeft weer geluk,want ik stond bijna op hem. 🐍Hier is een trail langs een “upper” en “lower” waterval. Ook weer een mooie wandeling. Met wel wat meer hoogteverschil dan de eerste.
We rijden door naar Coombs, waar volgens de andere geocachers bij de Dutch Shop een leuke moet liggen. Nou die is echt niet te missen. De kist waar de cache in zit is ongeveer een meter bij een meter haha. Meteen super groot logboek en potlood. Echt heel leuk gemaakt.
We gaan ook even in de winkel kijken. Echt alles uit Nederland is er te verkrijgen Van drop tot bitterballen. We kopen gevulde koeken en besluiten om de vrouw die we een paar dagen geleden tegen kwamen in Chemainus op te bellen en te vragen of ze thuis zijn. En ja hoor. We gaan vanuit daar ( ongeveer 3 kwartier nog rijden) even een bakkie doen bij de geïmmigreerde Cornelia en haar man Marcus. Ze is echt zo blij dat we langskomen. We geven de gevulde koeken af,die vinden ze wel lekker. Haar nichtje Riki uit Tilburg is er ook nog.
We zitten gezellig op het grote balkon te kletsen als er kolibrie’s komen drinken. Ze gaan zelfs stil zitten, wij denken voor de foto 😂. Rond half 6 nemen we afscheid, ze geeft ons zelfs een “hug” omdat ze het zo leuk vond dat we langskwamen.
Onderweg eten we wat in Parksville.

Geschreven door Pieter-gean.opvakantie