Het is nu zaterdagmiddag en we zitten in een restaurantje te wachten op ons eten. Vanochtend waren we op tijd in de koninkrijkszaal om schoon te maken en daarna broadcasting te kijken. Rich en ik besloten om nog wat nabezoeken/bijbelstudies te bezoeken. Op weg naar de laatste voorspelde de lucht regen en waren we moe. Tijd om even rustig te zitten en wat te eten en drinken. Nu we daar nog op moeten wachten heb ik mooi even de tijd om jullie verslag te doen over onze ervaringen gisteren.

Overdag besloten we lekker rustig aan te doen. We moesten nog wat voorbereidingen doen voor de vergadering 's avonds, Rich moest zijn aandeel nog maken en oefenen en wat dingen doen voor de gemeente hier. Om half 5 begonnen we ons klaar te maken voor de vergadering. Aangezien de compound steeds voller wordt is het niet meer mogelijk om met z'n allen mee te rijden met Arno en Myrka. Ze hebben welliswaar een grote auto, maar er passen maximaal 8 personen in. Daarom hadden wij aangegeven om met de boda te gaan. Op het moment dat we wilden vertrekken kwam er een mega donkere lucht aan, hoorden we in de verte al donderen en begon het rustig aan te regenen. Tja wat nu? Wagen we de gok om droog aan te komen of niet? Uiteindelijk besloten we om het te proberen om met z'n 10en in de auto naar de vergadering te gaan. Op de achterste bank zaten ze met z'n 4en geperst en ik zat samen met Rich op de passagiersstoel. Dat ging prima, ware het niet dat we allemaal bloedheet en zwetend geen kant op konden. Daarnaast kom Arno maar 1 mogelijke richting op kijken, dat was recht vooruit. En dit is niet heel handig in de verkeerschaos die je kent hier in Hoima. Jullie kunnen je voorstellen dat we een ware attractie waren. Een auto vol op elkaar gepropte muzungu's. Maar we waren allemaal happy want het kwam echt met bakken uit de lucht.

Aangekomen op de vergadering was het droog en waren we blij er veilig aan gekomen te zijn. Het is trouwens leuk dat je steeds meer broeders en zusters leert kennen en een band met ze begint op te bouwen. Ook met alle andere Nederlanders is het super gezellig, sommigen kennen we nog maar een dag of 2 dagen, maar het voelt als 1 familie. Daarover zal ik zo nog wat vertellen. De studie begon zoals gewoonlijk. Halverwege de vergadering (bij het 6 minuten lezinkje) viel de stroom uit. Dat zijn we al wel gewend maar niet op de vergadering. Daar zaten we dan met z'n allen in het donker. De broeders hebben heel handig hier een boxje die ze kunnen verbinden met een telefoon. Hierdoor konden we gelukkig met elkaar zingen. Tijdens het zingen brak het echt los, ik heb het nog nooit zo hard zien en horen regenen. De zaal heeft een golfplatendak, zoals alle gebouwen hier. Je kunt je voorstellen dat hoe hard je ook praat er niks van te horen is. Rich had het aandeel na het zingen en ik was zo zenuwachtig voor hem (of course, zo ben ik nou eenmaal). Rich daarentegen ging heel relaxt het podium op. Aangezien het te hard ging zat er niks anders op dan te wachten. Na een paar minuten werd de regen iets minder en keken we de 2 filmpjes en hield Rich met krachtige stem zijn aandeel. Het ging vast heel goed, maar ik heb er echt niks van verstaan. Maar ik was super trots op hem!

Maar hoe doe je dat als je de gemeentebijbelstudie moet leiden? Arno sprak af dat als we antwoord wilden geven we het lichtje van onze telefoon of tablet in de lucht moesten steken. De meeste broeders en zusters hebben geen tablet dus die zaten met hun boek en bijbel opschoot bijgeschenen door het licht van hun telefoon. De broeder begon netjes te lezen maar er was echt niks van te verstaan. Uiteindelijk werd er besloten om de vergadering te stoppen. Alle broeders en zusters drongen naar voren om de mededelingen te horen en toen stonden we hutje mutje te zingen midden in het donker met groot kabaal om ons heen. Dat was zo speciaal, dat zullen we niet snel vergeten.

Toen moesten we nog naar huis. Wij met z'n 10en weer in de auto. Enkelen hadden zin in vlees dus hebben we geit gehaald (Rich heeft het ook geprobeerd, hij vond het niet zo. Ik heb me er maar niet aan gewaagd) en Arno en wij hadden zin in een biertje. Uiteindelijk thuis gekomen hebben we bij Arno en Myrka nagekletst. We hadden voor de vergadering aardappels gekookt om later te bakken dus dat hebben we samen op gesmikkeld, samen met wat tosti's en chocola na. Heel gezellig!

Een hele ervaring dus, waar we het vandaag ook nog over hebben gehad. De compound is eigenlijk al een klein paradijsje. Buiten dat het hier heel mooi en rustig is leef je met alleen maar broeders en zusters samen (op 1 persoon na dan, maar die is echt heel aardig en daarnaast ook veel weg). Het heeft een beetje weg van een camping, je komt elkaar voortdurend tegen. Daardoor voelt het heel vertrouwd en is het alsof je elkaar al jaren kent. We eten regelmatig samen, vaak zomaar spontaan. Kletsen heel wat af en er wordt veel hulp aan elkaar geboden. Als je iets niet weet of je hebt iets nodig dan heb je de anderen die je kunnen helpen. Daarnaast is iedereen heel vrijgevig wat betekend dat alles gedeeld wordt. Er is geen mentaliteit van: "Ik heb maar 1 stuk chocola en daar moet ik de komende 3 maanden mee doen dus je krijgt niks" dat is echt heel fijn! We komen nu er nauwelijks meer aan toe om een boek te lezen, maar dat vinden we helemaal niet erg! We genieten er volop van en gaan dit mini paradijsje en onze nieuwe vrienden zeker missen als we naar huis gaan.

Geschreven door MetdeBlaauwtjesopstap