Ook in Hoima is de zaterdag een vd-dag. Dus we zijn bijtijds opgestaan om ons klaar te maken voor de dienst. Lees, om 8.00 ging de wekker en om 8.30 vonden we het wel eens tijd worden om eruit te gaan. Even ons zelf wassen, eten en aankleden. Maar goed ook dat we nagenoeg gekleed waren, want er werd al vroeg bij ons op de deur geklopt door een van de kindjes van de zuster die de huisjes schoonmaakt. Ze wilde graag verder gaan met kleuren. Nou, dat kon natuurlijk.

Uiteindelijk moesten we haar echt wel het huisje uitzetten, want hoewel het Afrika is, wilden we toch graag op tijd zijn. Na een ritje met de boda, kwamen we aan bij de zaal die schoongemaakt werd door de groep van de broeder waar wij bij in huis zitten, dus ook wij mochten helpen. Nienke en ik hebben dus alle houten bankjes schoongemaakt, zitting en poten. De hele vloer was al gedaan en eigenlijk alles al. Dus wij waren al snel klaar, maar ze zijn vast heel vroeg begonnen. De schoonmaak is hier namelijk wel iets grondiger dan bij ons. Vloer is geveegd en gedweild en ook de tuin is helemaal gedaan. Toiletten vast ook, maar aangezien dat een gat in de grond kwestie is, ga ik er niet naar binnen. Congres was voor mij voldoende geweest. Mooie was wel, dat doordat men vroeg begonnen was, iedereen nu ook tijd had om in de dienst te gaan. Aangezien het gebied echt wat verder van elkaar af lach, lees drie uur wandelen vanaf de zaal, mochten Nienke en ik samen terug naar mijn adres van afgelopen dinsdag. Dus we gingen weer op voor onze 15 minuten wandeling, toch echt beter dan 3 uur.

Aangekomen bij het adres, dan moet je je voorstellen als, die straat tot het eind en naar links, dan na de heuvel 6de straat links en dan op het hoekje. Maar na twee keer weten we het te vinden. Doreen was thuis en blij dat we er weer waren. Ze was alleen vandaag niet in goede doen. Ze lag net weer op bed, maar voor ons ging ze erop zitten. Tis gewoon heel mooi om te zien hoeveel ze ervoor over heeft om te studeren en te horen hoe ze er zelf ook over nadenkt. Ze vertelde dat ze vandaag veel pijn had, maar ze had de brochure mee naar bed genomen om daar te lezen. Gisteren waren we extra aangemoedigd op de vergadering om iedereen de wachttoren te geven over troost en aangezien Doreen die nog niet gehad had, hebben we deze aan het eind van de studie nog gegeven. Uiteraard hebben we het kort gehouden, tenslotte als iemand zich niet goed voelt moet je het niet te lang maken, maar we hebben nu in één Week tijd, maar liefst drie keer gestudeerd, dus mijn eerste bijbelstudie hier is hierbij een feit!

Nu zitten Nienke en ik lekker bij een hotel in de stad en hebben daar lunch besteld. Echte Oegandeese pizza. Ik wilde eigenlijk een burger, maar de broodjes waren er niet en de kruiden waren er niet. Tsja, dat is ook Afrikaans hebben we gehoord. Er kan veel op de kaart staan, maar dat wil niet zeggen dat ze ook veel hebben. Geeft niets, we zitten nu vol spanning te wachten op wat er gebracht gaat worden.

Straks nog even wat boodschappen doen en dan weer naar huis. Ik zal trouwens proberen om volgende week eens iets te schrijven over de locatie waar we zitten, want het is bijna een eigen vogeltuin. Gisteren zag ik een toekan volgens mij. Althans, met mijn beperkte vogelkennis heb ik hem die klasse gegeven. Hij was niet te groot, maar had een grote gekleurde snavel. Meer over de dieren, horen jullie nog in een ander verslag.

Geschreven door MetdeBlaauwtjesopstap