Vandaag hadden we een rustig dagje gepland en hadden we savonds vergadering, spannend voor de 1e keer! Nu ik dit zo terug lees lijkt het wel alsof we heel veel vrije dagen nemen. Maar we zijn behoorlijk moe en de Velddienst is hier toch vermoeiender dan we verwacht hadden. Dit komt door de warmte, je predikt zo 4 uur achter elkaar door zonder pauze en je hebt zoveel gesprekken in een andere taal dat het best vermoeiend is.

Vrijdag is schoonmaakdag op de compound. Een zuster uit de gemeente komt ons huisje schoonmaken en wil ook onze was doen. Je doet hier de was op de hand, ik dacht dat doe ik wel even. Maar ik ben niet zo ervaren als ik dacht helaas. Onze kleren worden enorm smerig door alle stof. Vooral Richard zijn overhemden zagen er echt niet uit. En onze meegebrachte wasmiddel en mijn vaardigheden zijn daar geen oplossing voor. Dus heb ik de was aan Doreen overhandigt en vanmorgen hing al onze kleren brandschoon aan de waslijn. Daar werd ik echt heel blij van! Doreen heeft 2 hele lieve kindjes. Sarah, haar dochtertje van 7, komt de hele tijd bij me zitten. Dus hebben we met de bal gespeeld, selfies gemaakt met mijn telefoon, gekleurd met een appje op mijn telefoon en filmpjes gekeken van Caleb and Sophia.

Savonds hadden we vergadering en ook dat was iets anders dan we verwacht hadden. Ik dacht dat het heel druk zou zijn. Ik had me wel voorbereid, maar niet heel erg goed. Ik dacht eerst maar even aankijken hoe alles gaat, volgende keer kan ik wel antwoord geven. Uiteindelijk bleken we met 18 personen te zijn (ik ben er nog steeds niet achter of dat normaal is of niet) dus moesten we wel actief mee doen! Echt ik kom vanzelf over mijn angst om Engels te spreken heen! De hele vergadering werd geleid door 3 broeders. Ze dachten dat Rich ook een aandeel had, dus die kreeg even de schrik van zijn leven. Uiteindelijk moest hij het Slotgebed doen. Hij moet trouwens bijna bij elke gelegenheid bidden en dat gaat heel erg goed! Dus ben echt wel heel trots op hem!

We waren een beetje bang voor de terugreis. Het wordt hier vroeg donker wat betekend dat we in het donker terug moesten met de boda. We hadden geen idee of het veilig is hier. Ik had tegen Rich gezegd dat wat er ook zou gebeuren ik samen op de boda wilde. Ik ben namelijk bang in het donker zonder Richard. Ze kennen hier geen Straatverlichting, logisch natuurlijk. Met z'n tweeën op de boda is niet het meest comfortabele. Het past net, ik zit dan met m'n billen op m'n handen op een rekje. Dus na een ritje heb ik de blaren in m'n handen staan. Jullie kunnen je het vast wel voorstellen wat voor een tafereel het is als we de berg op moeten, in ieder geval pijn in m'n benen en rug hahaha! Maar het nachtelijke ritje had zoiets weg als een achtbaan in het donker en de bodaman was echt heel aardig tegen ons! Dus we kwamen gelukkig veilig thuis.

Geschreven door MetdeBlaauwtjesopstap