Gisteren hebben we een rustig dagje gehad. Het was 32 graden. Beetje boodschappen gedaan en bij El Rancho gegeten. We hadden Galicisch rundvlees uit Spanje.
Dit vlees heeft zijn populariteit te danken aan zijn kenmerkende kruidige en licht zilte smaak. Die smaak kan zich optimaal ontwikkelen in het lange en goede leven dat de dieren leiden in de Spaanse regio Galicië. Niet voor niets vind het Galicisch rundvlees gretig aftrek bij veel Spaanse sterren chefs. De runderen uit Galicië leven gemiddeld zeven jaar langer en hierdoor krijgen de dieren ruim de tijd om hun sterke eigenschappen goed te ontwikkelen. De dieren krijgen bovendien uitsluitend klaver, gras en kruiden gevoed. Daarbij lopen ze het hele jaar buiten in een heuvelachtig gebied aan de Atlantische oceaan waardoor ze de zilte smaak krijgen.

Vandaag weer op pad gegaan naar Port de la Selva.
Een driehonderd jaar oud dorp dat is ontstaan als vissersdorp en dat is het nu nog. Een grote haven met zeer veel boten en woningen langs de bergen.
Een relaxt dorp met weinig toerisme maar wel veel restaurants.
We moeten de weg naar Cadaques gedeeltelijk rijden en dan afbuigen naar de andere kant van de berg.
Onderweg even gestopt voor een foto.
De Spanjaarden kennen de weg en rijden bloedsnel. Het is een weg met vele waarschuwingsborden voor enkel en alleen haarspeldbochten langs een ravijn.
Omdat de wanden af en toe stenen laten vallen zijn ze afgedekt met kippengaas.
Na een rit van een half uur, een intensieve rit van 20 km, die wel heerlijk was om te rijden volgens de chauffeur Tom, kwamen we in het dorp aan.
Plekje voor de auto gezocht en aan de wandel.
Het dorp had een aantal marktkramen staan waar we nog een souveniertje hebben gekocht.
Foto's genomen van de haven, het dorp en de visafslag.
En oh ja, van een kapotte regenpijp die dus niet wordt vervangen maar van een tyrip wordt voorzien. Echt Spaans.
Als laatste gingen we naar een ijssalon die het lekkerste ijs van de regio zou hebben (volgens internet).
Dat was inderdaad erg lekker.
Toen terug naar Santa Margarida, het terras op van een hotel.
Hier krijg je altijd een bakje met pindaatjes bij de drankjes.
Zo te zien waren wij niet de enige die ervan genoten.
Lekker blijven hangen op het terras, wat is dat toch lekker loungen.
Dan toch maar op huis aan om te pindatten en strak even te eten.
Enneh, Tom wilde ook nog even laten zien dat hij zijn snor heeft laten staan.
Fijne avond allemaal.

Geschreven door Marisa.en.Tom.op.pad